zaterdag 28 april 2012

Veenendaal is Oranje


Langzaam fietst ik door de straten van ons centrum. Genietend kijk ik om me heen. Geweldig! Wat een drukte, wat een getimmer aan de weg, wat een Oranje!
Nog even, nog twee nachtjes slapen. En dan? Dan komt Ze!! Hoera!!!
In de loop van de afgelopen week werd er steeds meer Oranje opgehangen hier in 't Veen. De straten zijn vol vlaggetjes in rood-wit-blauw-oranje. Het centrum is een mooie massa van diezelfde Oranjekleur. Met man en macht wordt er gewerkt aan het podium voor Hare Majesteit, pal voor ons Raadhuis. Er wordt een plein in gereedheid gebracht voor de aubade, die deze keer een half uur eerder begint. Geert moet om 7.55 uur op school zijn! Camera's worden opgehangen, vlaggen met bovenstaand logo versieren de lantaarnpalen. Mobiele toiletten worden neergezet, de dranghekken staan klaar. Ge- en verboden zijn inmiddels overal bekend en ook is te lezen welke wegen er worden afgezet. Wat binnen mag komen, wie buiten moet blijven, hoelaat iedereen op z'n plek moet staan en ook de speech van onze burgemeester zal al wel klaar liggen. Zelfs de bomen en palen krijgen sokken in de favoriete kleur, gemaakt door enthousiaste wildbreiers. Nee, ik deed daar niet aan mee. Energie ontbrak ervoor. En mijn tas moest eerst af, weet je nog?

Afgelopen week zijn we wel ons huis gaan versieren: vlaggetjes in rood-wit-blauw-oranje hangen vanaf onze regenpijp naar onze boompjes in de voortuin. Een gezellig gezicht, vooral omdat bijna de hele straat mee doet. Jorike vroeg om vlaggenkleurwol. Dat heb ik gevonden. En haar aanstekelijke enthousiasme besmette ook mij. Dus ben ik toch maar begonnen met breien, terwijl dochterlief lekker punnikt. Haar werk is nu inmiddels af en hangt prachtig aan de voordeur. Zometeen...Mijn werk is bijna zover en gaat hangen rond de regenpijp.

Haar werk
Mijn werk
Het Oranjegevoel werkt dus aanstekelijk. Dat merk je aan heel de sfeer hier in 't centrum. Het is nu al reuze gezellig. Het zet me echter wel aan het denken. Zo'n feest, geen moeite en geld is te veel, iedereen maakt zich klaar en staat maandagmorgenvroeg in de startblokken, reikhalzend uitziend naar onze koninklijke familie. Wat mij opeens raakt, al fietsend,  is dat wij christenen hier nog veel van kunnen leren. Zijn  wij zo goed aan het voorbereiden, is geen tijd en moeite ons teveel voor onze koning Jezus. Zijn we er klaar voor? Staan wij reikhalzend uit te zien naar Zijn komst?? Deze gedachten houden me erg bezig. En ik moet bekennen: de vreugde die nu heerst in Veenendaal, die missen we in de kerk. Wij timmeren niet zo aan de weg als het gaat om de verwachting van Jezus' komst. Toch, de allergrootste Koning, Hij komt! Misschien wel eerder als onze Beatrix. Wie zal 't zeggen?

Maandag zal onze dag net zo verlopen als andere 30 aprillen.
Vanaf de aubade naar opa en oma, daarna naar de taptoe, ringsteken en rommelmarkt en 's avonds vieren we de verjaardag van zwagerlief. Met als klapper op de vuurpijl het vuurwerk!
Ik wens jullie veel kijkplezier toe als je maandag voor de buis gaat. Geniet van Veenendaal (en vooruit, ook Rhenen) en van onze Koningin. Dan doen wij dat ook. Ook voor zo'n buis, bij opa en oma.

Lucy, bedankt voor je mooie reactie de vorige keer en heel welkom als volger. Veel leesplezier gewenst!

donderdag 26 april 2012

God is goed!


We leven momenteel weer in een heftige tijd. Met de kinderen loopt het niet zo lekker als ik wel zou willen. Vervelend, maar er wordt aan gewerkt. Het is te veel en te vervelend om het allemaal op dit blog neer te gaan pennen, maar geloof me: ik word er niet uitgeruster van... ik leef maar een beetje met de dag. Dat geeft problemen natuurlijk, op den duur. Planproblemen. Dinsdagmiddag de cadeautjes voor manlief gekocht, die woensdag jarig was. Veel te laat, veel te heftig en veel te zwaar in combinatie met al het taart bakken en inkopen doen. Maar ja...planproblemen. Ik kan echt niet verder denken dan één dag nu.
Gelukkig is het een leuke dag geweest met 's avonds een gezellig feest met familie en vrienden.


Afgelopen zaterdag kocht mannetje op een 'goede-doelen-actie-dag' dit krijtbordje, wat je op de foto ziet. Hij had het mooi buiten gehangen, maar ik vond het toch een beetje zielig staan. Zo leeg, zo eenzaam klein bordje, dat gun je toch niemand, om zo te zijn? Dit bordje dus ook niet. En wat kunnen wij aan zo'n bordje hebben? Ik dacht er eens diep over na. Wat moet ik met dat bordje?? Tjonge, ga je troep verkopen, koopt manlief rotzooi terug, dacht ik. Hij kocht namelijk niet alleen dit...

Opeens schoten de woorden van mijn schoonzus me weer te binnen. Ze sprak ze uit naar aanleiding van psalm 118 tijdens ons bidstondje, schoonzus en ik samen.
"Wat er ook gebeurd, hier lees ik: de Heere is goed!"
Dát is het. Wat er ook gebeurd, ook hier momenteel in huis: de Heere is goed. Als ik dat er nu eens opschrijf? En dan ophangen op een plekje waar we dagelijks lopen?
En... het werkt! Ondanks dat mijn handschrift miserabel is...
Het hangt nu tegen het kozijn van de achterdeur aan. Elke keer als we naar buiten lopen, en weer naar binnen, rammelt het bordje iets en valt ons oog er op. En dan weet ik het weer: niets van deze moeilijkheden, noem het rottigheid, is Zijn wens. Alles is eigen schuld, eigen fout, van lang geleden in het paradijs. Maar Hij heeft alles goed gemaakt! Daarom toch, ondanks alles, kan ik het elke keer weer zeggen, hardop lezen: Loof de Heere, Hij is goed! Ik word nu simpel gezegd, telkens weer met mijn neus op de feiten gedrukt. Zo is het! Het helpt me om niet stil te blijven staan bij de zorgen. Het helpt me om weer te zien op Hem, die voor ons genade heeft verdiend. Het helpt me op Hem te vertrouwen en mijn leven én die van onze kinderen neer te leggen bij Hem: doet U er maar mee wat U wilt. Want alles wat U doet is goed! Wat een genade. Het maakt me klein en nederig. Niets vanuit mezelf, alle kracht die ik, in mijn zwakheid toch ervaar, is enkel van Hem. Dus  alleen maar: Loof de Heere, want Hij is goed!

dinsdag 24 april 2012

Hooked Zpaggetti Tas

Hij is af!!
En.... ik ben er nog tevreden over ook.
Nu dit klaar is wil ik het wel bekennen: breien is leuker. Makkelijker ook, je hoeft geen kracht te zetten, bij dit haakwerk had ik af en toe best wel last van mijn armen. Maar vooruit.

Eén ding: ik heb nu een prachtig gehaakte breitas!

kleurvast is mijn fototoestelletje niet...
Deze kleur komt beter overeen: lekker vrolijk!

zaterdag 21 april 2012

Zijnen Wij Zonnen ???

Onze Rob heeft een behoorlijke hekel aan huiswerk. Met allerlei leuke beloftes achter de hand, proberen we hem zover te krijgen dat het huiswerk toch op tijd af komt.
Ook deze week was het weer pet: meneer had geen zin. Weer geen zin. En weer geen zin.
Maar omdat hij dit weekend ook naar de boederij zou gaan, hebben we er wat meer vaart achter gezet. Want ja, huiswerk op de boerderij is geen leuke actie!
Rob ging daarom toch snel aan het werk.
De opdracht was als volgt:
Zet het werkwoord ‘zijn bij het juiste onderwerp in de tegenwoordige tijd  en in de verleden tijd. Vul dit in, in de tabel.
Jammer genoeg heb ik het niet gescand. En nu is het toch mee naar de boerderij voor de laatste opdracht.
Rob vulde de tabel zo in:

tt
vt
Ik
zijn
zon
hij
zijn
zon
wij
zijnen
zonnen

Geen hem maar eens ongelijk! Zon is wat we willen toch! Hij kennelijk ook!
Ik heb het maar mooi laten staan. Eens kijken wat de juf er mee doet...

Allemaal een heel goede zondag toegewenst en nog een gezellige avond!

donderdag 19 april 2012

Hebt je 't al gehoord?

De afgelopen week kwam deze vraag regelmatig naar me toe.
Heb je 't al gehoord? Familie Oosterwijk wordt vermist.
Nee, ik had het nog niet gehoord. Maar daarna kreeg ik het nog een aantal keren te horen.
Ouders, van zeven kinderen, sinds twee jaar wonend in Canada, dagje uit naar de Rocky Mountains, lekker met z'n tweeën, nu spoorloos.

Vanaf het moment dát ik het hoorde ben ik gaan bidden. De hele tijd. Gewoon al etend, al afwassend, al slapend zelfs. Ik bad en bad en wist dat heel veel mensen dat met mij deden.

Vader Oosterwijk is bij ons op de basisschool leerkracht geweest en samen waren ze actief in één van onze wijkgemeentes van de kerk. Maar ik ken ze  niet heel goed. Maar toch. het hakt er in:
Zeven kinderen lieten ze thuis achter, die vol angst en vrees waren: waar zijn paps en mams?? Wat is hun overkomen?

Heb je 't al gehoord?
Alweer die vraag. Van mijn zus, in de wandelgangen:
-ZE ZIJN GEVONDEN!
Zus loopt door en ik blijf achter met vragen: hoe, waar en hoe zijn ze er aan toe?
Gelukkig beseft zus dat ook en komt snel teruglopen:
-ZE LEVEN NOG!

Wow!!! Grote verwondering overvalt me. Besef van Gods almacht ook. Ze zijn gevonden. Ze leven nog! Echt, dit wonder is te groot om te bevatten. Dit is zo'n onbegrijpelijke genade. Zo'n grote Liefde van hun Hemelse Vader. Vier lange dagen heeft Hij voor iedereen heeft gezorgd: voor ouders die vast zaten en zich met sneeuw en appels in leven hielden. En voor de kinderen. Wat een almacht, wat een heerlijkheid toont God ons hier. Hij alleen regeert!
Danken? Ik doe niet anders, nog steeds richt ik regelmatig mijn blik naar boven en dank God voor behoud en hereniging! Hem alleen zij alle eer!
Mijn gedachten gaan terug naar dinsdagnacht: toen ik wakker werd uit een boze droom: ik kan ze niet vinden! Nu begrijp ik het: ze waren al gevonden. God heeft hen de hele tijd gezien, gelukkig maar!

Voor een interview met het gevonden stel, Engelstalig, zie onderstaande site.
http://www.cbc.ca/news/canada/calgary/story/2012/04/17/calgary-fort-macleod-couple-missing.html

Tineke en Denise, van harte welkom op mijn blog! Beetje laat, maar niet minder gemeend. Veel leesplezier!

maandag 16 april 2012

Dag vol feestjes


Hiep Hoera!! Zaterdag zwom Geert af voor zijn A!!!
Spanning was er haast niet. Het diploma lag immers al klaar?
En tijdens het zwemmen klapte Geert zelf enthousiast mee.
Maar ja, zwemmen en klappen tegelijk doet zinken..
Evengoed kwam hij uit zichzelf weer boven en kreeg hij toch zijn papiertje.
Hiep Hoera voor Geert.
En nu op naar B


Slechte foto's daar...Rechts is Geert


Jorike had weer een geweldige dag in Zeist, op de blokfluitorkestdag.
Wij mochten aan het einde van een dag oefenen weer genieten van prachtige concerten.
Wat een prestatie leveren die blokfluiters na die paar uurtjes!
Complimenten!

Ook hier waren foto's niet mogelijk.
Maar binnenkort krijgen we ze doorgemaild.
Dus die houden jullie nog tegoed!

Fijne dag allemaal!


vrijdag 13 april 2012

spelen met taal

Zomaar las ik, bij een bezoekje aan het toilet op de school van Rob, een leuk gedichtje over onze Nederlandse Taal. Gelukkig vond ik het terug op het www, waardoor ik het jullie mee kan geven. Geniet maar mee.

Hoe zwaar is taal,
wat weegt een woord?
‘Wilt u het halfom of mager?’
‘Mag ‘t ietsje meer zijn?’ vraagt de slager,
‘aan een stukje of in plakjes?’

De groenteboer denkt even na.
‘Geschrapt?’ vraagt hij, ‘of liefst panklaar?
Het zit afgepast in zakjes, hoeveel wilt u?
Zeg het maar.’

De krantenjongen op zijn fiets zegt:
‘Maandag weegt taal bijna niets,
maar die weekendbijlagen,
dan is de taal haast niet te dragen.’

Wat weegt een woord,
hoe zwaar is taal?

‘Ik weet het niet,’ verzucht de dichter,
‘maar als mijn gedicht gemaakt is,
 voel ik me wel stukken lichter.’

Door: Bies van Ede

Ik wens jullie een heel fijn weekend. Er komt een heel drukke zaterdag aan: Geert mag morgen afzwemmen! Jorike heeft een blokfluitdag in Zeist. Dat betekent ophalen en genieten van een zeer snel ingestudeerd concert. Maar eerst vanavond nog. Dan ga ik meedoen met een wedstrijdje volleyballen. Het gaat van de kerkelijke gemeente uit, maar we hebben een team van familie. Maar ja, eigenlijk is dat natuurlijk exact hetzelfde!

woensdag 11 april 2012

Na Pasen

En dan opeens is het alweer woensdag.
Paasdagen voorbij, maar gelukkig is er niets veranderd: het blijft Pasen.
Toch wel vreemd, ik was de weken vóór Pasen veel meer betrokken op wat Jezus voor me heeft gedaan, als tijdens de paasdagen zelf. Want dat betekent: drukte. Iedereen thuis. Dat geeft spanning bij me. Dan sta ik al heel anders op, 's morgens vroeg.
Dat wil ik niet, o nee. Maar het overkomt me gewoon wel.
Opstaan met de gedachte: o nee he, hoe zal het gaan vandaag? Dat heeft natuurlijk geen positief effect.
Gelukkig kan ik nu wel heel goed terugkijken.

Doordat we het meeste toch wel strak regelen, duidelijk maken voor de kinderen, doen we nooit echt heel gek. Dan moeten we zoveel voorbereiden. En dat geeft dan nog meer stress.
We begonnen dus simpel met gebakken broodjes. Broodjes in vorm van een haas. Dit zeer tot ongenoegen van oudste, die als dierenarts in spé liever geen haasjes eet. Lijkt te veel op haar liefste konijntjes...
Gelukkig voor haar smaakte het meer naar brood dan naar haas!
Verder verliep de zondag als alle andere.
's Maandags zijn we met elkaar naar de kerk gegaan. Dat is bijzonder, want Rob gaat nooit mee. Vanwege zijn autisme lukt hem dat niet. Maar deze dag was er een paaszangdienst. De concentratie van luisteren hoeft dan niet zo groot te zijn: veel zingen (en zingen dat hij deed!) en een korte overdenking.
Als lunch had ik van alles wat op tafel gezet: stokbrood met roerei, bosuitjes, tomaatjes, komkommer, kaas, paturain en gebakken spekblokjes. Het was ideaal en supergezellig.
-Jongens, neem wat je lust en eetsmakelijk. En dat deden ze!
Daarna gingen we naar oma, waar we kletsten, dvd's keken over de natuur en uiteindelijk samen chinees aten. Ondertussen, tijdens die filmpjes, breide ik de derde sjaal af, die ik gisteren heb verkocht op de vrouwenvereniging.

 
Om nu zonder handwerk of zo te zitten, is niet  leuk meer, dus ben ik weer iets nieuws begonnen. Deze keer haakwerk van Hooked Zpagetti. Weet je wat het wordt? Een tas voor mij breiwerk. Hoop ik!


zaterdag 7 april 2012

Breien, rommelmarkt en blunder

Wat ik deze week allemaal gedaan heb? Sorry, maar daarmee ga ik jullie niet vermoeien. Behalve heen en weer fietsen en allerlei gesprekjes over dit en dat. Vrijwilligheidjes. Het uurtje slapen in de middag, dat nog steeds nodig is  zijn er verder niet veel gekke dingen gebeurd. Twee dingen wil ik er even uitlichten. Omdat ik dat wel heel leuke momenten vond!
Vorige week zaterdag begon ik aan het tweede sjaaltje breien. En dat kan natuurlijk alleen als de breinaalden leeg zijn. En inmiddels is dát sjaaltje ook af. Kijk maar eens naar deze lieve knuffel van Geert: die mocht even fotomodel zijn, bij gebrek aan beter.





Woensdag was er op de school van Rob een rommelmarkt. Daar kochten we voor Geert skeelers. Echt nog hele goeie. En ze pasten ook nog goed. Nou, dat was die twee euro wel waard.
En inmiddels kan Geert beter skeeleren dan ik, dus ik moet maar weer eens gauw gaan oefenen...


Verder maakte ik nog een behoorlijk blunder deze week. Rob zou op visite gaan bij Boddaert, zoals al lang geleden beloofd. Hij had er heel veel zin in, maar op school bleek het ook wel heel spannend. En toen de school uit ging, werd het hem te gek. Vooral toen de buschauffeur hem riep
-Kom nou joh, ik moet ga-an!!
Rob bedacht zich geen moment en samen met een behulpzame juf, die van niets wist, stapte hij toch snel in de bus. Heel de school in rep en roer: waar is Rob gebleven. Uiteindelijk, kon de school de chauffeur op zijn mobieltje bereiken. Rob was toen al bijna thuis...
Wat de blunder was? Ik was vergeten de chauffeur in te lichten... 
Gelukkig had Rob daarna nog een fijne middag op Boddaert. Bovendien heb ík toch mijn middagslaapje niet gemist...

Het einde van de Stille Week nadert. Het Hoogtepunt van de nieuwe week is aanstaande. Jezus leeft, Hij is opgestaan!! Ik wens jullie een goed, gezellig maar bovenal gezegend Paasfeest toe!!

dinsdag 3 april 2012

Voor Jou!

Deze week is het de zogenoemde 'Stille Week'. De week voor het Paasfeest.
De week van witte donderdag - goede vrijdag - stille zaterdag - Paasfeest.
Wat een bijzondere tijd vind ik dat altijd weer. Dat God ons zó lief heeft dat Hij Zijn enige Zoon stuurde naar deze ellendige aarde om voor ons de straf te dragen! Onvoorstelbaar!!

Misschien kap je nu af. Wat een onzin, denk je misschien. Niets voor mij hoor. En al helemaal niet vóór mij!
Wacht eens even. Lees toch even door, alsjeblieft! Want weet je, dit stukje bevat een goede boodschap. De beste die je horen kunt! Het is wél voor jou! Het is ook voor jóu!!

Vorige week woensdag was ik op een avond, met als spreker Henk Binnendijk. Hij maakte zo mooi duidelijk hoe je gered kunt worden!

Denk even terug aan die mijnwerkers in Chili. Wekenlang zaten ze onder de grond: in duisternis gehuld. Zichzelf konden ze niet redden. Maar dan, op een dag, komt de redding. Die komt van boven! Daarboven hadden ze een plan gemaakt. Een plan om de mijnwerkers te redden vanuit die diepste diepte. En op een dag was het plan klaar en kon de reddingsactie beginnen.
Vanbovenaf lieten ze het bakje zakken. Eenmaal beneden stonden de mannen in de rij. En wat denk je? Zou er één zijn geweest die zich heeft afgevraagd of deze redding  voor hem was? Zou er één gedacht hebben: dit is niet voor mij bedoeld? Nee toch!! Hij aarzelde geen moment, maar stapte in het bakje om zich naar boven te laten hijsen. Om zich te laten redden. Langzaam komt hij boven. Eindelijk staat het bakje op de vaste grond. De man stapt er uit. Hoe hij reageert? Hij steekt zijn beide duimen tussen zijn bretels en zegt stralend:
-Ik heb mezelf gered!! Of niet?

Weet je, God stuurde Zijn Zoon naar deze duisternis, naar deze wereld. Om ons te redden. Je kunt gered worden! Hoe? Door Jezus toe te laten. Hij klopt op de deur van je hart, nu je dit leest. Wat doe jij? Doe je open? Neem je Zijn verlossingswerk aan? Vraag Hem dan maar binnen, want dat wil Hij heel graag. Daarvoor is Hij toch naar deze wereld gekomen! Je leven zal veranderen. Je zult vrede en liefde, Zijn vrede en Zijn liefde ontvangen. En eeuwig leven. Want Jezus leeft!!

Ik wens je nog een gezegende verdere week toe!


Wil je de avond eens naluisteren, dan kan dat via www.kijkdaar.jijdaar.nl >> video Henk Binnendijk, 29 maart

maandag 2 april 2012

Eén april!

Zachtjes piept de deur open. En met dat ik mijn ogen open doe is het of ik mijn zoon aan zet. Als met een afstandsbediening. Hij begint  direct te praten. En hiermee is de rust voor de rest van de zondag weg. Vanavond pas klikt hij zichzelf weer uit.

-Mamsjelief! Het is 1 april!! Dus ik ga grapjes maken!
Mmmmm. Hoewel ik nog half slaap dringt het wel tot me door. Mooi! Daar hoef ik dus niet meer in te trappen.
Inmiddels is Rob naast me geschoven. Heel subliem en zachtjes sluipt hij in bed en duwt me een beetje dichter tegen papa aan. Z'n hele hoofd straalt!
-Haha, mamsjelief, ik ga grapjes maken vandaag. Het is 1 april!
Hij kan niet anders dan daaraan denken.
-En morgen ga ik de juf voor de gek houden!
-Hoe dan?
Even wordt er stevig nagedacht.
-Ik ga zeggen dat ik achter haar rug sta! En dat is dan niet waar! En dan roep ik heel hard: 1 APRIL!!!
Gierend van de lach ligt-ie daar.
Tot ik hem wat wijzer maak:
-Rob, morgen is het twee april hè...
O ja, dat is ook zo. Maar een oplossing is altijd paraat bij dit mannetje:
-Dan is het gewoon met verlengsnoer he, mamsjelief?
Verlengsnoer ja. Dat hebben wij vroeger ontdekt, geloof ik.
O jongens, dat wordt weer wat, deze maand. Ik zucht eens diep. Want Rob's grapjes zijn zo simpel en flauw. En dan is een maand wel heel lang.
-Met verlengsnoer kan het tot 1 mei hè mam. Nu is het '1 april, kikker in de bil' en op 1 mei is het '1 mei, de kikker is weer vrij'. Een schallende lachbui klatert door de vroege, zojuist nog stille ochtend.
-Rob!! Kijk eens hier!! Je hebt een scheur in je pyama!!
Het lachen verstomd. Rob schrikt zichtbaar. Wat? Een scheur?
-Waar???
-Haha, lach ik op mijn beurt. 1 april!!!
-O ja, zucht Rob. Dat is ook zo!

Pagina's