Over een jeu-de-boule-bal in een konijnenhol

Tweede paasdag 2011. Voor het eerst in zijn 42 levensjaren viert mijn man gelijk met pasen zijn verjaardag.
Vanwege het mooie weer vieren we dat met familie en vrienden in 'De Hartenberg'. Dat is een onderdeel van 's Heeren Loo, bij Wekerom. Hier wonen heel veel mensen met een verstandelijke beperking, maar het terrein is ook toegankelijk voor buitenstaanders, voor ons dus.
We hadden een knotsgezellige middag. Rob speelde met de jeu de bouleballen. Die waren, nu de rest was gaan volleyballen, eindelijk voor hem alleen. Maar opeens is het afgelopen. Er is een probleem, ik zie het aan zijn manier van kijken.

 "Mama, er is een bal in een konijnenhol." Oeps, dat is wel heel jammer. Maar volgens mij gaan we die er niet meer uitkrijgen. De holen zijn behoorlijk diep. Maar onze oudste dochter is super oplossingsgericht.

Altijd al, vandaag dus ook.

Helaas, mijn arm is te kort...

Nee! Hier zie ik hem ook niet





We proberen het met de schep, maar nee...

Hoe ze het toen probeerde? Met de magneet die aan een lang touw zit, (hoort bij het spel).  
Daarmee kun je de ballen oprapen. Misschien ook uit een konijnenhol vissen?
Ze bindt het touw aan de schep en...kijk maar mee!
Beetje schuin kijken aub ...



's Avonds in bed overdacht ik de dag. En mijn gedachten gingen vol meeleven uit naar het konijn. Hoe is het met hem gesteld? Hulpeloos wachtend op bevrijding? Blind aan een oog? Gekneusde hersens? Helemaal dood? Wie weet wat een jeu de boule bal met een konijn doet? Arm beest...