Door dik en dun

Of het net zo relaxed ging als ik me voorstel? In elk geval deden we het vaak: met het hele gezin naar het bos. Het Leersumse veld was erg leuk, want daar werkte mijn pa en dus kende hij de weg op zijn duimpje. Ik herinner me nog de keren dat we met z'n allen, in regenpakjes en regenlaarsjes liepen te stampen door de modder. Enthousiast. Vuil en kletsnat. Ze deden het, mijn ouders!
Ondertussen leerden we heel veel. Pa legde uit wat het verschil was tussen de Nederlandse en de Amerikaanse Eik, hoe je de Berk kon herkennen en wat de beuk voor vruchtjes had. Hij wees ons de paddenstoelen en liet ons genieten van de geluiden. Herkende de Specht, de Merel en de Kraai. Leerde ons dat je niet in mierenhopen moest stampen en liet ons zien waar de nestjes van de vogeltjes zaten.

Nog even terug naar de bomen. Een afgezaagde boom was voor pa reden genoeg tot onderwijs.
Spelenderwijs, dat wel. We deden alles spelenderwijs en luisteren was niet verplicht. Wie weet weten mijn broers en zussen hier dus niets meer van! Maar ik weet dat het mij enorm interesseerde. Die boomstammen hè, die hebben ringen. Iedere geslaagde voor de basisschool weet dat. Pa legde me uit wat die groeiringen betekenden: jaren. Hoe meer ringen, hoe ouder de boom. Samen stonden we rond die stammen, luisterend naar en pratend over wat we zagen.

Dat beeld kwam heel sterk naar boven toen ik in een boek daarover las. Een simpele roman, lekker ontspannen maar toch boeiend genoeg, wees mij op een mooie symboliek:

"Ik heb iets voor je'. In zijn hand hield hij een kleine houten schijf, die hij haar voorhield. Het was de doorsnede van een boomstam, geschuurd en gebeitst, zodat de natuurlijke kleuren van de ringen erdoorheen kwamen.

"Als je ooit bereid bent met me te trouwen, Joy, weet dan dat ik mijn best zal doen om tijdens de smalle ringen van je te houden, net als tijdens de brede ringen. Door dik en dun." Waarop Joy antwoord: "Net als een boom, zullen we moeilijke jaren en overvloedige jaren tegemoet gaan. En daar kunnen we doorheen komen als we aan elkaar toegewijd zijn."

Mooi hè! Trouw zoals een boom staande blijft in weer en wind, door dik en dun.
Bij dat gezegde dacht ik nooit aan de ringen van een boomstam. Maar ik vind het een prachtig beeld.
Bijzonder eigenlijk dat God in de schepping, in bomen die wij soms niet eens goed op hun waarde schatten, zulke symboliek heeft gebracht, waar wij als mensen weer wat van kunnen opsteken! De wind waait.


Citaat uit: Van naald tot draad, serie Eigen taart is goud waard deel 3, Tricia Goyer & Sherry Gore, pag. 338

Party!!

Sinterklaas is een heel dingetje. Niet alleen vanwege zijn roetzwarte Piet. Niet alleen in heel Nederland. Niet alleen in ons gezin. Sinterklaas is verrassend, onoverzichtelijk, spannend, ontoerekeningsvatbaar en stressvol.
Zeker weten dat veel ouders weer opgelucht adem halen nu het 6 december is. Want bovenstaande woorden gelden niet alleen ons gezin, maar heel veel kinderen, vooral als autisme ook een rol speelt. Of DE rol. Of overheersend is. Die tijd hebben wij ook gehad.
Gehad. Dat klinkt goed, niet dan? Dus onthoud, als je er nu midden in zit: het wordt beter!

Woensdagavond zaten we er helemaal klaar voor. Het duurde even, maar dan heb je ook wat. Voor het eerst hadden we lootjes getrokken. Dat geeft rust voor mama. Dan hoef je maar voor één gezinslid stad en land af te reizen voor het meest pakkende cadeau.

Rob had mij. En wát had hij zijn best gedaan! Ik had een megamooie suprise in de vorm van een gun. Dat is, voor de ouderen onder ons, een geweer wat gebruikt wordt tijdens gamen.
Daar moest ik natuurlijk even mee op de foto. Rob kreeg een groot applaus. leverde zijn cadeau persoonlijk af bij mij en genoot van het feit dat ik het kapot moest maken, wilde ik wat cadeautjes hebben.

Op mijn lootje stond het volgende: *een boek van ds H van der Belt: Goudkoorts, *notitieboekje met ringband en mooie tekst, *sokken of *bedenk zelf wat leuks.
En dát deed Rob.

Het eerste wat ik uitpakte was een notitieboekje. Ik zou het als prekenboekje gaan gebruiken. Wat een hilariteit! Waar Rob haast een Eenhoorn won tijdens de bingo in Cochem afgelopen zomer, vond hij dit zeer toepasselijk: mooie tekst en toch een Eenhoorn. I believe Unicorns, staat er op. Dusss... hier komen de beste preken ooit in, geloof ik! ;)

Het tweede was een ander notitieboekje, met een soort van spiegel op de voorkant. Zodat ik weet dat mijn haar goed zit. Ook tijdens de kerkdienst! :)

De gun zat verder vol met feestdingetjes. Parapluutjes voor op ijsjes en taart, een tafelkleed (Rob dacht dat het vlaggetjes waren) wat we lekker gaan gebruiken met Kerst. Slingers en fluitjes. Van die dingen die afrollen als je er op blaast, weet je wel.

Je begrijpt, ik was blij verrast. De prachtige cadeautjes bewaar ik tot geschikte momenten en het beeld van een Rob die dansend en springend zichzelf in stond te houden  om mij  te helpen met uitpakken, blijft me altijd bij. Zijn stralende hoofd evengoed. En dan te beseffen dat hij alles zelfstandig heeft ingekocht, ingepakt en heeft gemaakt, dát is zo bijzonder. Dank je wel Rob, voor alle cadeautjes, te tijd en voor wie je bent! Proud of you!