Over vasten en een fietssleutel

Willeke is inmiddels weer goed bijgekomen van het vasten met Zip your lip.

Ze heeft het volgehouden, dat wist ik ook wel, maar ze had het zwaar. De laatste uren deed haar hele lijf zeer: de spierpijn en hoofdpijn waren erger dan de honger. Daarbij was ze ontzettend moe. Niet heel gauw zal ze dit weer vrijwillig gaan doen. Maar gelukkig was er na half zes een broodje hamburger, die ze wijselijk eerst zonder hamburger heeft opgegeten. En daarna was er gebak en lekkers in overvloed, omdat ik mijn verjaardag vierde. Alles werd netjes door haar maag geaccepteerd en na een goeie nacht lekker slapen was ze weer helemaal het vrouwtje!

Maandagavond de fietssleutel gevonden. (zie vorige blog.)
-Kom eens, zei manlief geheimzinnig, kom eens bij mij zitten...Uiteraard maak ik eerst mijn werk af, ik ben aan het eten koken. Daar kan ik niet zomaar bij weglopen. Ook niet voor mijn man. Maar oh! Hij lacht zo geheimzinnig!
Toch wel benieuwd plof ik naast hem neer op de bank.
-Je hebt toch zeker niet de fietssleutel gevonden he?
Man grijnst.
Hij begint me allerlei opdrachten te geven. Nou moet je weten, dat is niet zijn dagelijkse manier van doen! :-)
-Kijk eens recht voor je! Ik doe het, nieuwsgierig.
-Kijk eens naar Willeke's knie. Ik doe het, verbaasd:
-Heeft ze een nieuwe broek aan of zo?
Manlief zucht. Kennelijk doe ik iets helemaal verkeerd.
-Kijk maar gewoon wat dichterbij dan.
En ja hoor, daar staat-ie! De fietssleutel! In het mooie door Rob zelfgemaakte bloemstukje.
Ik vlieg manlief om de nek en bevestig:
-Ik wist wel dat jíj hem zou vinden!
Hij lag onder de verwarming, aan de andere kant van de kamer. Daar waar Geert helemaal niet geweest was. Maar ja, hij was best boos, dus misschien had hij hem weggegooid? Hoe zal dat ding daar anders komen??
Geert zelf is overigens blij, maar niet onder de indruk. Bij mij achterop was ook wel best. En lopen? Ach, dan spring je toch gewoon bij vriendjes achterop?! Dus of hij hiervan geleerd heeft???