Van 'oud' naar herzien

Vanaf 2 september jl wordt bij ons in de gemeente uit de Herziene Statenvertaling gelezen. Zelf heb ik hem nog niet aangeschaft voor in de kerk. Ik vind het zo jammer dat al die andere bijbels gewoon blijven liggen, stoffig worden in de la of kast. En meelezen is goed te doen. Als gezin gebruiken we wel de herziene, al vanaf het moment dat het verscheen. Waardoor we dus onze oude trouwbijbel niet meer gebruiken...

Zaterdagavond. Ik doe het bedritueel met Geert en met dat ik 'Welterusten' zeg komen bij hem de vragen boven. Hoezo tijdrekken??

-Mam, wat is eigenlijk een dienstmaagd? Een slavin, leg ik uit en tot mijn verrassing weet hij die wel. We praten er nog even over hoe dat vroeger was en dat dat er nu niet meer is, in ons land tenminste.
-Hoe kom je er eigenlijk op?
-O, dat zegt de dominee in de kerk, dienstknecht, dienstmaagd. Wat is dan een os??
Ach, arm kind, zit al vanaf z'n tweede (!) jaar in de kerk en weet nóg niet wat-ie hoort!
Weer leg ik uit. Dat de os gewoon een koe is en dat je dat niet van de buurman begeren mag. Nee, duh-uh. dat snapt Geert ook wel. Wie wil nu een koe van de buurman?! Die heeft niet eens een koe!
Als ik het wat realistischer maak met een lief konijntje komt het wel dichtbij... Hoewel de buurman die ook niet heeft...
-Oké Geert, lang genoeg gepraat. Welterusten!
-Maar, sputttert Geert, ik wil nog één ding weten.
Ik sta stil bij de slaapkamerdeur en wacht.
-Wordt er met een ezel dan gewoon een ezel bedoeld?
Gelukkig kan ik dat beamen.
-Oooh, klinkt het opgelucht vanuit het bed. Ik dacht een mens!!
In het rijtje van dienstknecht, dienstmaagd os (???) en ezel misschien wel een beetje begrijpelijk.

Zondag las de dominee dus uit de Herziene Statenvertaling:
...U, noch uw slaaf, noch uw slavin, noch uw rund (dat weet-ie wel, van rundvlees!) noch uw ezel....
Zo duidelijk!