God heeft een plan met mijn leven

Het is al weer even geleden, maar toch wil ik het graag vertellen.
Net voor de zomervakantie liep ik een beetje met mijn ziel onder de arm. Ik heb daar over geblogd. Zoekend naar wat nu?, nu het hier in huis allemaal lekker loopt. Vrijwilligerswerk? Solliciteren? En zo ja, waar naartoe dan? Ik bad er voor, want God heeft een plan met mijn leven, daar ben ik van overtuigd.

En zomaar plotseling een telefoontje. Van een leraar van mijn oude school. De oude school van mijn meiden ook. En een vroegere buurman is hij ook. En een medecollega als het gaat over ouders die leven met hun gehandicapte kind.
Hij leest mijn blog en wil aan de hand daarvan mij vragen een gastles te komen geven aan 3 VWO. Thema: lijden en geloof.
Nu was het voor mij de vraag of ik ons gezin als 'lijden'  zie, ik ga zelf meer voor de uitdaging, maar ik begreep wel wat hij bedoelde. Want we hebben al heel veel mee gemaakt. Wat is dan de toevoeging van geloof. Waarom niet afhaken, maar er in groeien dwars door het 'lijden' heen?
Ik koos er voor om het te doen en terwijl de regen met bakken neerstortte die maandagmiddag stond ik voor de klas. Een heel gemotiveerde klas. Ik vond het fantastisch!

Diezelfde week kwam er een buurvrouwtje langs. Ze woont hier nog niet lang, maar vertelde dat ze mijn blog al een poos leest.
-En dan opeens blijk ik vlak naast je te wonen!
Samen hadden we een leuk gesprek.

Het waren zomaar twee dingen die ik als uitdaging zag om aan te grijpen, al was het allebei maar voor heel even. Met de buren hebben we nu een leuke klik en de leerkracht zette me weer op de lijst voor dv volgend jaar. Nou ja, wat dan is, zien we dan wel weer. Maar het was net even wat ik nodig had. Heel kort, heel krachtig. Even wat anders. Even nodig zijn.

Inmiddels heb ik er wat meer vrede mee: ik weet dat God een plan heeft, ik moet alleen geduldig wachten op Zijn tijd. Misschien is Zijn plan wel gewoon simpelweg zijn wie ik ben, waar ik ook ben en iets van Zijn liefde uitstralen. Misschien is dat 'kleine' genoeg. Hoeft het niet groter. Om me klein te houden, terwijl Hij groter wordt. Is dat niet een geweldig doel? Laat ik daar dan tevreden mee zijn. Het maakt me rijk in Hem!