Hittebestendig

Je zult er maar staan. Te midden van heel het volk, op uitnodiging van de koning. Samen met je vrienden ben je. Niet omdat het je leuk lijkt, maar omdat het een verplicht nummertje is. Ben je er niet, dan zwaait er wat. Je koning heeft het namelijk nogal hoog in zijn bol. Denkt dat hij god zelf is, dat hij alle macht heeft en dat iedereen, maar dan ook iedereen naar hem zal luisteren. Daarin slaat hij een beetje door. Heeft van te voren al maatregelen genomen. De brandende oven vooraan het toneel is daarvan het bewijs. Dat grote afgodsbeeld ook.
Je zult er maar staan, als verplicht nummertje, omdat de koning het zegt. Terwijl je zelf gelooft dat er Iemand anders is die alles te zeggen heeft. Een God boven alle goden. Jouw God boven alle koningen en machten en mensen.
Je zult er maar staan, als iedereen neerknielt voor het beeld, op last van de koning. Maar jij blijft staan. Met je vrienden. Dat wel. Maar al gauw word je gezien. Want daar sta je, in het open vizier. Op het grote plein. Terwijl iedereen knielt sta je en wordt gezien.

Misschien ken je het verhaal wel, van Sadrach, Mesach en Abed-Nego. Ze stonden en bleven staan. Ook toen ze bij de koning moesten komen om uit te leggen waarom ze nog stonden. Zelfs toen ze in de oven werden gegooid. Waar de dienaars van de koning door de hitte dood neervielen bleven zij staan. God was bij hen. Niet dat ze van te voren wisten dat het zo zou lopen. Niet dat ze ervoor gingen om te blijven leven. Nee, dat ze bleven staan betekende dat ze zouden sterven. Zoals veel christenen nu, die blijven staan met de belijdenis van onze God op hun lippen, wetend dat ze de dood in de ogen zien en daadwerkelijk gedood worden. Deze drie mannen worden op wonderlijke wijze van het vuur gered. Zonder dat ze dat van te voren wisten.

Ik weet niet hoor, wat ik had gedaan. Met de dreiging van zo'n hete brandende oven. Was knielen niet veel makkelijker geweest? Neerzitten en mijn God in stilte aanbidden in plaats van de koning, dat had toch niemand gemerkt? Maar dan zou ik wel ontkomen aan de brandende pijlen van de koning.
En ga ik mee in de afgod van de massa. Buig ik voor egoïsme en ontneem ik me mijn door Jezus vrijgekochte vrijheid.

Wil je staan waar je voor staat, wil je leven in het volle vertrouwen op de God in wie je gelooft, laat dan los. Laat alles los waar je aan vast zit en let alleen nog maar op Hem. We zijn nu eenmaal in deze wereld en dat lijkt soms een vuuroven. Het is soms benauwend en verstikkend als God je dan vraagt voor Hem te blijven staan. Daarom ging Jezus zelf eerst. Hij heeft de vuurproef doorstaan door te doen wat Vader Hem vroeg en redde ons daarmee van de ellendige, oneindige vuuroven. Zette ons in de vrijheid van liefde, blijdschap en vrede. En door Zijn Geest vormde Hij de gemeente. Werkend met Zijn Geest maakt Hij de gemeente vuurvast. En geeft Hij wat gereedschap. Pak je schild van geloof maar op zodat je de vurige pijlen uit kunt blussen, zorg dat je voeten geschoeid zijn met het Evangelie van vrede, zodat je stand kunt houden. Leef vanuit je verlossing, -doe je helm op-  hier en nu. Het borstharnas, het zwaard van de Geest, de gordel van de waarheid, doe het aan, neem het op en ga voor recht. Recht aan jezelf, aan je naaste en aan God. Dan ben je vuurvast, hittebestendig.

En nee, dan ga je niet zogenaamd knielen, dan blijf je staan. Houd je stand in Zijn Naam en Hij zal redden. Is het niet nu, dan wel in een heerlijke eeuwigheid. Misschien moet je dan hier pijn lijden en veel verdragen. Jezus weet er alles van. Hij zegt: IK ben met je alle dagen tot aan de voleinding der wereld. Zie je, er komt een eind aan deze vuuroven. De Zon der gerechtigheid zal je verwarmen. Tot in eeuwigheid.

Inspiratie na het lezen van hoofdstuk 5 uit Provocatie, over de zin van God en geloof,  Willem Maarten Dekker, 2012
Het verhaal over Sadrach, Mesach en Abed-Nego lees je in de Bijbel, het boek Daniël.