Schoolperikelen

Het is op scholen altijd wel wat. Vaak zijn de meest voorkomende stressmomenten voor directie het ziekteverzuim van leerkrachten. Soms heeft een klas zo'n pech, dat er continue naar een andere leerkracht wordt gezocht. Zo ook bij onze Rob. En ik kan je verzekeren, dat is niet fijn. Voor de zieke leerkracht niet. Voor de directie niet. En voor de leerrlingen al helemaal niet. Zeker niet als je autisme hebt en in een klas zit met nog 15 van zulke soortgenoten kinderen met ASS.
Het begon vorig jaar al: een juf wilde toch terug naar Ambulante begeleiding. De nieuwe juf maakte kennis met de klas, maar kreeg een ernstige ziekte met tal van behandelingen. De duojuf moest worden geopereerd en zo zaten we na de kerstvakantie zonder vaste leerkracht. De enige stabiele factor was de onderwijsassistent, meester M. En zelfs hij is een paar dagen ziek geweest...
Vorige week maandag kwam Rob zuchtend thuis.
-Nu heeft meester M. alweer een andere juf meegenomen!!!

Donderdagavond hadden we hierover een groepsoudergesprek met de directie. Je weet wel: alle ouders van deze klas met de directie in gesprek over deze bijzonder lastige situatie. Gelukkig lijken de problemen opgelost te worden. En, vanwege veel kinderen die helemaal de kluts kwijt zijn, komt er tijdelijk dubbele bezetting. Dus na de voorjaarsvakantie gaan we er weer volledig tegenaan.
Na die avond was ik weer behoorlijk gerustgesteld. Hoewel ik bij Rob geen onrust merk, is het toch vervelend en niet leuk.

Komt er vrijdagmiddag een mailtje. Dat Rob zich zo moeilijk gedraagt de laatste tijd. Of ik weet hoe dat komt en wat we er aan kunnen doen. Uiteraard weet ik dat. En er wordt aan gewerkt. Maar toch nog even met Rob in gesprek. Ik laat hem het mailtje lezen en vraag hoe dit komt.
Dramatisch slaat hij zijn hand tegen zijn hoofd.
Met een zeer meelijwekkende stem roept hij het uit:
-Dat komt omdat het HIER allemaal een beetje anders werkt bij mij!
Discussie gesloten. Kon niet anders, want ik lag dubbel van de lach. Hoe dramatisch!