Zaterdag: met Jorike naar de CHE, open dag. Wat een leuke hogeschool!
Zaterdag op zondag begint Jorike. Behoorlijke, geen fijne geluiden vanuit de badkamer maakten me wakker: Buikgriep! dat is nummer vier!
Helaas voor haar hebben we maandag een bruiloft. Een leuke en intensieve dag. We gaan niet heel de dag mee, maar ik ga wel naar het gemeentehuis en 's avonds gaan we met ons allen naar de kerk. Daarvandaan brengen we Jorike thuis en gaan wij door naar het feest. Hoewel ze al is opgeknapt ziet ze een feest tot 12 uur niet zitten. De dag zelf heb ik intens goed voorbereid voor Rob. Hoe beter de voorbereiding, hoe beter het loopt is de ervaring. En zo was het. Tijdens de kerkdienst zijn we ontsnapt voor de preek. Het kerkgebouw had nog een leeg kamertje, waar hij even zichzelf kon zijn en ik gewoon kon luisteren naar de dominee. Na het 'amen' van de preek zijn we weer rustig naar binnen gelopen en konden we bij de huwelijksinzegening zijn. Heel bijzonder, speciaal voor Rob, want het was zíjn begeleidster die de bruid was!
Het feest daarna verliep ook prima, dus de dag was geweldig!
Dinsdag leverde me dat een behoorlijke migraine-aanval op, wel verwacht, maar toch jammer.
Dinsdag op woensdag nacht: brulgeluiden naast me maken me wakker. Na de korte nacht van gisteren kan ik dat er eigenlijk niet bij hebben maar vooruit. Manlief is ziek: buikgriep. Nummer vijf!
Wokken? De chocoladefontein was het lekkerst! |
Jammer voor hem, maar woensdag is ook zijn mama jarig. En om dat te vieren hebben we afgesproken om te gaan...wokken. En aangezien mannetje dol op eten is, vlees welteverstaan, lijkt dit een behoorlijk straf te worden. Maar vooruit. Als mannen willen he, kunnen ze veel aan. Ondanks de heftigheid van de griep knapt paps zienderogen op met het vooruitzicht dat hij gaat chinezen en doet lekker mee. Alweer een feest voor ons allemaal trouwens. Voor de jongens is het de eerste keer dat ze wokken en ook dat gaat, na alweer een voorbereiding weer erg goed! Maar de migraine is nog niet over.
Woensdag op donderdagnacht: Mijn misselijkheid en hoofdpijn combineren te veel en zonder de details hier neer te kalken kan ik je zeggen wel een oplossing te weten. Dat na de gang richting badkamer de hoofdpijn over was, dat klopt. Maar sinds die tijd werd de badkamer mijn woonplaats. Van 0.00 tot 14.00 uur heb ik daar zo'n beetje gebivakkeerd, terwijl ik af en toe uit logeren ging in de slaapkamer.
Eén ding kan ik je zeggen: het was V R E S E L I J K!!!!! En juist ja: ik was nummer zes. Lest best!
Vrijdag lees ik op de mail dat mijn groepje vriendinnen het avondje uit eten naar voren hebben gepland: van 24 naar 17 februari. Precies! Vandaag dus. Nou, nu maar even nuchter zijn en gewoon 'nee' zeggen. Feest genoeg gehad deze week, denk ik zo maar. En mijn maag protesteert nog veel te veel, al gaatb het beter. Maar toch...met pijn in mijn hart wens ik ons groepje eetsmakelijk. Echt, het gaat mij niet om het eten, maar om de vriendschap. En dat ga ik missen. Hoe dan ook. Dus dames, we gaan snel weer he!!!
Wat een enerverende week!
BeantwoordenVerwijderenDoe nog maar rustig aan, je hebt gelijk met nee zeggen. Hopelijk klets je wel snel een andere keer bij!
ZO zeg hadden jullie het allemaal even te pakken zeg, en dat tussen alle feesten door. Wel SUPER dat Rob zo goed voorbereid het allemaal gedaan heeft zeg.
BeantwoordenVerwijderenZó, dat is inderdaad een weekje die je graag niet nog een keertje wil meemaken. Pfff... doe het maar even rustig aan.
BeantwoordenVerwijderen