Welkom thuis!

-Mama!!!!!
De blijde kreet ontluikt een glimlach op mijn gezicht. Daar is-t-ie: mijn zoon!

-Lief marmotje van me hè, bén je daar weer??

Een wilde omhelzing volgt, zodat ik niet eens de kans krijg uit de auto te stappen.

Glimlachend kijkt zijn begeleider van een afstandje toe.



Stoere brandweerman!



Gisteren haalden we Rob op, na een midweek kamp. Hij ging mee met de VOOR ELKAAR weken van de Hervormdevrouwenbond, waar ze dit jaar voor het eerst een kamp organiseerden voor kinderen met autisme.

En hij had het geweldig naar zijn zin. Werd ook goed bezig gehouden: het programma sloot telkens weer op elkaar aan en de uitjes waren lekker intensief. Zo is hij naar de brandweer geweest, absoluut het leukste wat hij mee kon maken. Maar ook het varen op de boot, het kanoen en het klimmen tegen een echte klimwand waren erg leuk. De onderduikershut in Vierhouten werd bezocht en ook het bezoekerscentrum van Nunspeet. En natuurlijk ga je met zo'n stel jongens naar het Artelleriemuseum. De meiden gingen vast met evenveel plezier mee. En wat denk je van Buggyrijden en weideslepen op een boerderij?

Het was een week met veel ervaringen en nieuwe kennis, wat Rob allemaal wel kon waarderen.

De voorbereidingen waren ook fantastisch: we kregen ruim van te voren een 'plan van aanpak'.

Wie gaan er mee, wie is de leiding, wat gaan we doen, wat gaan we eten (ook heeeel belangrijk!) en wat zijn de regels? Van alle deelnemers een fotootje erbij maakte het boek helemaal compleet. Een week voor het kamp begon kwam zijn begeleider kennis maken. Dit alles zorgde ervoor dat Rob met veel plezier naar kamp ging en van zenuwen amper last had. Heerlijk voor hem én voor ons!

Ondertussen was Willeke dezelfde week weg: met HGJB-kamp naar Gouvy. Dus wat wil het geval:

Zodra we gisterenmiddag thuis waren van Rob ophalen, werd manlief geacht Willeke te taxiën. Gelukkig niet helemaal in Gouvy, maar hij moest wel weer even gaan.

Na een week 'maar' twee kinderen was het best even dubbel gisterenavond. Vooral Rob moest erg acclimatisren wat hij deed door zich helemaal op mij te focussen en lekker druk te zijn.
Dus dacht ik bij mezelf: dag rust, dit was het dan.
En anderzijds omarmde ik de kinderen met alle liefde die in mij is:
-Lieve schatjes (en dat meende ik), WELKOM THUIS!!
Nu moeten ze zelf weer gaan ervaren dat 'thuis' ook leuk kan zijn. Maar dat zal wel een weekendje kosten, verwacht ik zo. Dus papa, mama en kindjes: veel succes allemaal!


Lekker varen, zelf aan het roer!