Ik plof mijn tas op de grond en hang mijn jas op. Poeh! Een blik op mijn horloge laat zien dat het later dan laat is: 0.02. Zooo hé! Met dat ik mijn schoenen verwissel voor de pantoffels sta ik verstijfd van schrik.
Wat? Wat is dat???? Schoenen! Vreemde schoenen!! Dámesschoenen! Vréémde damesschoenen!!!!
Ik slik en zucht. Nee toch? Nee hoor. Echt niet. Er ligt heus geen vreemde dame in mijn bed. Manlief is lief. Nodigt geen dames uit zonder mij. En al helemaal niet om te slapen! Of, voor in bed, platgezegd.
De gedachtes buitelen over elkaar, terwijl ik voorzichtig de woonkamer in spiek. Niemand. Pfffuuu.
Misschien boven? Ach nee, kom zeg. Ik heb helemaal geen reden om zoiets te denken. Hoe komt het in je domme kop op, Aline! vermaan ik mezelf. Ach wie weet. Misschien is het een schoolvriendin van één van de meiden. Die bleef natuurlijk logeren en heeft dat net pas bedacht. Tuurlijk. Dát zal het zijn!
Relativerend zak ik neer op de bank.
Maar toch. Ik ben zó nieuwsgierig. Ik móet weten waar die schoenen vandaan komen. En trouwens, het is absoluut al lang bedtijd. Dus waarom niet naar boven gaan? Bang voor eventuele feiten????
Ik sluip de trap op en spiek bij alle kindjes. Ze slapen. Allemaal. Alleen. Dus geen logé's hier. Dan loop ik naar mijn slaapkamer. Oeps, ónze slaapkamer. Het snurken komt me al tegemoet. Manlief slaapt dus. En... jawel...alleen. Opgelucht haal ik adem en val even later in het zachte matras.
-Schat? Die schoenen hè. Eh...gisteren dacht ik even dat...
Man begint direct te lachen.
-Haha, dacht je nu heus.
-Nee, tuurlijk niet. Maar ja, weet je, zo opeens vreemde damesschoenen... Eh..nou ja, schaam ik.
Wat was het nou?Buurvrouw had schoenen over: niet pasklaar te krijgen voor haarzelf, haar moeders, haar dochters, haar man. Dus, de andere oplossing is: voor de buren!
Inmiddels loopt Jorike er stralend op rond. En ik? Ik kom weer gerustgesteld thuis, steeds weer. Vreemde damesschoenen? Ach, niets mis mee. Zijn gewoon van de buurvrouw!
Wendy, welkom als volger!
Geweldig :-)
BeantwoordenVerwijderenHaha. Wel hele mooie!
BeantwoordenVerwijderenEcht lachen!
BeantwoordenVerwijderenWhoehahahahaha... oooo... ik zit hier hélemaal te grinniken en Ukkepuk zit nu met haar neus ook tegen het beeldscherm om nou te lezen wat er te lachen valt... Alleen snapt ze niet wat er nu helemaal precies bedoelt wordt, dus ik leg uit... hahahha, sorry hoor effe verder hikken... hahaha, ze zegt... "Dat doen papa's niet, daar is 'ie hahaha véél te oud voor" whoehahahaha...
BeantwoordenVerwijderenHahaha wat een kostelijk verhaal. Ik zou ook denken als ik een paar vreemde herenschoenen zie staan onderaan de trap:Wat hebben we nou? Maar net als bij jou het geval is, vertrouwen wij elkaar volkomen. Maar toch...Een ongelukje zit in een klein moment van zwakte en ik zal niet zeggen dat het mij nooit en dan ook nooit zal overkomen. Ik hoop van niet want het maakt vreselijk veel stuk en dat voor een half uurtje plezier, tja....
BeantwoordenVerwijderenSjonge, het begon zo spannend.. hahaha
BeantwoordenVerwijderenEn alhoewel de buurvrouw er aan te pas kwam, eindigde het toch geruststellend ;-)
Leuke schoenen trouwens!
BeantwoordenVerwijderenJe schrijft het zo komisch.
BeantwoordenVerwijderen