Eindbestemming Katwijk: dag 2

Na een wat je noemt een onrustige nacht staan we niet echt uitgerust op. Ondanks een spiksplinternieuw matras sliepen we niet lekker. Reden? We hadden last van elkaar. Ik van haar gedraai, zij van mijn geluiden. Huh? Geluiden? Duh-uh!
Een blik uit het raam bevestigde onze vermoedens: geen zon! Gelukkig was het wel droog. maar de vraag is dan tegelijkertijd of dat wel zo zou blijven!
Wat wij nodig hebben is een stevige bak koffie. Dus lopen we zo rond half 10 (!) richting de b b aan zee, waar we ons ontbijt kunnen  nuttigen. Het was beslist een goede start van de dag: ruim voldoende, lekker en gezellig!

Na dit fantastische moment gaan we winkelen in Katwijk. Maar, ik schrik erg van de prijzen. Wat een dure winkels. En dan met name de mode voor jonge meiden. Poeh hé! Hoe doen die mensen dat daar?

Uiteindelijk vinden we een leuke jongemeidenwinkel waar we slagen voor een broek en een shirt. Ja, natuurlijk wel voor Willeke: jongemeidenwinkel zei ik toch!

Broek met onbestemde kleur: beetje glittergoud!

Gelukkig was er ook nog iets voor mij: een Miss Etam-outlet. Niet slecht! Kijk, die mis ik dan weer in ons dorpie!





Na een poos te hebben geralexed, wat we allebei echt nodig hadden, zijn we naar Leiden gereden. We parkeerden de auto op de Haaglanden en konden zo de gratis pendelbus in stappen. Deze bracht ons naar de lekkerste pizzeria van Leiden. Zowel  de gastheer in Katwijk, als de buschauffeur gaf ons deze tip. We waren er om half vijf, terwijl het restaurantje pas om vijf uur openging. Zodoende zagen we ook nog wat van Leiden zelf, vooral hoe nat het is en hoe koud. Inmiddels was het dus toch gaan regenen!

Van onze keuze om naar deze pizzeria te gaan kregen we absoluut geen spijt. Mmmm, als ik er aan denk, loopt het water me nog in de mond.

Pizza Hawaii voor Willeke

Pizza gevuld met champignons, ham, kaas, paprika en tonijn.
Wow!!!



Maar ja, op is op en tijd is tijd. We stappen een uurtje later weer op. Inmiddels zien we dat de regen met bakken naar beneden komt. Paraplu ligt...jawel. In de auto. Net als onze jassen...
Al kaartlezend en rennend, dan weer lopend of schuilend komen we uiteindelijk weer, als twee verzopen katjes, aan bij Haaglanden. We vliegen naar de auto en grijpen een droge jas. Ook de paraplu pakken we. Ook al heeft het niet veel nut meer. Gelukkig staan er nog steeds pendelbussen niets te doen. Dezelfde chauffeur als eerder brengt ons naar de bioscoop. Naar Lido. Het wordt mijn eerste bezoekje aan zo'n vermaak.
Drijfnat komen we binnen en nadat we kaartjes kochten voor de door ons met zorg uitgezochte film ploffen we op de stoelen. Jas uit en te droge hangen, schoenen uit en zelfs onze sokken hangen we over andere stoelen. Onbeleefd? Ach, het was er donker en ja, de anderen hebben het toch echt niet gehad over geurtjes of zo. Al fluisterden ze wel een hele poos...Nog tien andere mensen kwamen met ons de film meemaken. De lampen gingen uit. De film begon. En niemand fluisterde meer. Niemand die onze sokken meer zag...en onze blote, natte koude voeten!

We genoten ontzettend van de film: The Vow, naar een gelijknamig boek, welke ook in het Nederlands is vertaald met de titel: 'Voor altijd de jouwe'. Een waargebeurd verhaal, welke veel indruk op me maakt!

Snel lezen dit boek!

                                                   

Na een droge, nou ja droge? wandeling terug naar de auto en een voorspoedige rit terug naar Katwijk komen we weer op onze, voor deze dag, eindbestemming aan. Moe, maar toch heel voldaan!