Eindbestemming Katwijk: dag 3

Gelukkig worden we vandaag beter wakker dan gisteren. We hebben allebei lekker geslapen.

Jammer. Vandaag alweer terug naar huis. Dat betekent: alles inpakken, op tijd de sleutel inleveren en de rest van de dag plannen.
Gelukkig hadden we al ideetjes. Bij mooi weer wordt het natuurlijk strand, bij minder fijn weer IKEA. Een blik naar buiten zegt genoeg: IKEA, we komen eraan!

Maar eerst: inpakken, auto uit de garage halen, auto elders parkeren, sleutels en parkeerkaart inleveren en ontbijten. In die volgorde. Terwijl Willeke rustig aan wakker wordt, pak ik alles in. Behalve haar... Past net niet! Dus trommel ik haar uit bed en vermaan haar op te schieten. Nou ja zeg...erg veel zin om terug te gaan heeft ze nog niet, zo te zien!

Dag zee, tot de volgende keer!!!

Intussen ga ik de auto uit de parkeergarage rijden. Anders moeten we zo sjouwen met alle spullen. Het valt nog niet mee. Gisteren, toen we naar Leiden wilden, deed ons parkeerkaartje het niet. De beveiliging was zo lief de slagboom voor ons open te maken. Dus moesten we 's avonds laat een kaartje trekken om er weer in te rijden. Nú moet ik dus opeens tien euro's betalen voor één nacht! Grrr... Het tientje wordt niet geaccepteeert en voor het wisselen sturen ze me naar AH. Boven dus... Ik vlieg van hort naar her en weer terug. En dat zonder fatsoenlijk ontbijt. Eenmaal terug in de garage bedenk ik dat het beter is om toch weer even de parkeerkaart van B B aan zee te proberen. Je weet nooit he. En ik ben nu toch al aan het stunten, dus.. En ziedaar! Zonder enig probleem kan ik zo uitrijden. Mooi! Dat scheelt weer tien euro. Nu voor het huisje parkeren. Er is nog plaats ook. Daar gooi ik twee euro in het parkeermetertje. Maar helaas. Het ding slaapt nog denk ik. Hij pakt mijn geld niet, maar ik krijg het ook niet terug! Ik probeer nog een euro, maar geef dan de moed op. Rennen dan maar, en hopen dat niemand het ziet! Als we eenmaal de sleutels voor de laatste keer omdraaien en naar de auto lopen, proberen we nog één keer het metertje. Samen rammen en slaan we of het een lieve lust is. We hebben grote schik als er opeens geld los komt. Niet de drie euro van mij alleen, maar 2,50 extra. En Willeke heeft helemaal gelijk als ze zegt dat de mensen niet terug komen voor dat geld. Dus Katwijk, bedankt!

Inmiddels is het kwart voor tien. Nog een kwartier voor het ontbijt! Daar aangekomen lever ik eerst de sleutel in.

-En de parkeerkaart, graag! O ja!! Parkeerkaart? Huh? Ik had hem net nog!!! Alles afzoeken, tijdens het ontbijt. Tas drie keer, jas vijf keer. Maar nee, nergens een parkeerkaart. Ik vraag de sleutels terug en loop naar het appartement. Helaas, ook daar niets wat er op lijkt. Dan maar naar de parkeergarage. En ja hoor! Daar is de kaart gevonden. Poeh hé! Van blijdschap dat de boom omhoog ging was ik snel weggeracet.

Inmiddels kan ik geen parkeerkaart of automaat meer zien, dat snap je! Gelukkig is parkeren bij IKEA gratis.

Na het ontbijt, een bezoekje aan de winkel: Willeke's schoenen waren nog erg nat van ons avontuur in Leiden en na het uitzwaaien van de zee, vertrekken we, terug naar huis.

Rond half één zijn we in Utrecht, na een heel voorspoedige rit, al is het drukker op de weg dan woensdag.

We doen onze inkopen, we eten wat, nemen een ijsje en doen nog meer inkopen. Een IKEAopbergmeubel voor de kinderkamer, zo'n ding in trapvorm. Vak 10, stelling 10, voor het geval je het ook nodig hebt. Voorzichtig tillen we samen de doos op en leggen hem...PATS...op mijn pink!!!! Yodelahietie!!!!!! Het zicht op mijn pink is nu niet meer heel fraai, alle nagellak ten spijt: donkerblauw. En dat zal nog wel even zo blijven. Ach ja, vrouwen hè! :-(

Daarna halen we onze boeken uit de auto en ploffen met een bak gratis koffie op een heerlijk IKEAbank in het restaurant neer. Fantastisch, wat genieten we.

Tegen zessen rijden we onze eigen straat weer in. Een fantastisch blij tweederde gezin komt ons tegemoet. Eindelijk weer compleet. Iedereen blij, iedereen dankbaar. Hoewel...Jorike vraagt zich af hoe het kan dat het nu opeens zoveel drukker is. Nou moe. Zullen we maar weer gaan, Willeke??
Trouwens, ik moet nog even terug: Willeke liet mijn mobiel in de IKEA liggen en die is gevonden! Tjonge, je staat nog versteld van zoveel eerlijke mensen daar. Dus, op naar IKEA, zometeen. Helemaal niet erg!