woensdag 14 november 2012

Gewoon...in de blaadjes gelegen

-Zo. En nu ga ik naar buiten. Met mijn vrienden spelen.

Al een week of drie zegt Rob dat elke middag rond kwart voor vier. Dan is de school hier in de buurt uit en gaat hij met zijn vrienden spelen.
Zijn vrienden: vriendjes die van Geert zijn, maar die hij inpikt.
Daarom ook deze tijd, dan is Geert nog net niet thuis. De slimmerd.

Bammm, met een knal slaat de deur dicht en zie ik Rob de strraat op lopen. Brrr, ik vind het maar niets!
Elf jaar en behoorlijk autistisch. Maar toch laten gaan. Want hij wil vriendjes. Hij wil samen spelen.
Gisteren was hij met tien minuten weer terug:
-Niemand wil met me spelen...
Zo zielig vond ik dat. Maar o zo begrijpelijk! Zijn wereld is zo heel anders als die van kinderen zonder autisme.

Ik heb hem geleerd zijn horloge mee te nemen. Die stopt hij dan in de broekzak, want hij vindt het om de pols niet fijn zitten. Maar hij is dan wel klokslag vijf uur thuis. Dat is mooi meegenomen, want anders moet ik alle deuren langs...

Vandaag ook weer: klokslag vijf uur gaat de deurbel (ze kunnen bij ons niet achterom) en een paar momenten later staat Rob bij me in de keuken.
Handen in de zakken, stoer, stralend hoofd en glimmende oogjes.
-Ik ben naar sportschool Van der velde gelopen!
Voor niet-Veenendalers: dat is minstens tien minuten en een drukke straat over.
WATTTTTTTT??????????????
Ik schrik me wild!
-Wat heb jij gedaan???
Niet begrijpend kijkt Rob me aan.
-Ik zeg het toch! Ik ben naar sportschool Van der Velde gelopen!!!
Ik kalmeer. Per slot van rekening staat hij hier gezond en wel voor me en paniek geeft alleen maar onbegrip en boosheid bij Rob. Daar bereik ik dus niets mee.
-Wat heb je daar gedaan dan?
-Gewoon, in de bladeren gelegen. Op zo'n grote hoop. Dat ligt zó lekker, mama.
Slikkk... en zo kwetsbaar..in de bladeren liggen. Dat doet toch zeker niemand!
Ik waarschuw hem voor verkeerde mensen, maar wel voorzichtig. Hij moet niet direct doodsbang worden.

-Er kwam een man met een tractor en die gooide nog meer blaadjes op de hoop, onder de electriciteitspaal waar ik lekker in de blaadjes lag.

Ahhh, zie je wel!
-En toen keek ik op mijn horloge en ben ik tot 300 gaan tellen. Dan was het vijf minuten voor vijf en toen ben ik naar huis gelopen.
Hij pakt me bij mijn hand.
-Je hoeft niet bang te zijn hoor. Ik kan heus wel voor mezelf zorgen.
Ondeugend schatje...
Ik vertel hem dat ik dat echt niet meer wil hebben. En dat ik heel blij ben dat hij weer thuis is.
Hij snapt het niet. Het is toch goed gegaan?
-De Heere God zorgt toch ook voor mij mama. Ik vertrouw daarop.

Tja...wat kan ik nu nog voor bezwaren hebben?
Worden als een kind en zo vertrouwen op Hem.
Lastig. Omdat je weet dat het met veel kinderen ook regelmatig niet goed gaat.

Hij vindt het altijd al heerlijk.
Foto's van herfst 2010

9 opmerkingen:

  1. owwwww oowwww wat een geweldig kind!! maar tegelijk; wat een zorg als moeder !
    ik heb enorm bewondering voor je , dat je hem laat gaan, want dat is zooo moeilijk!
    Wat heerlijk ook de uitspraak van hem dat God voor hem zorgt, het is zeker waar..maar loslaten is evengoed heel moeilijk..

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik voel je spanning: wel vertrouwen geven en hem vertrouwen laten. En toch ook voorzichtig en verantwoordelijk zijn...
    Dit heb je mooi verwoord.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ai, kan me helemaal voorstellen dat je je dat niet zo´n fijn gevoel geeft, even zacht uitgedrukt. Maar ja, je moet ze een keer een beejte loslaten...

    BeantwoordenVerwijderen
  4. oei moeilijk is dat he,maar wat goed dat die zo op de tijd let en dat die op tijd thuis is,daar kan mijn zoon (die niet autistisch is)nog heel wat van leren

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik ben onder de indruk van jullie gesprekje!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Maar meid, het is toch heerlijk om lekker in de blaadjes te liggen! Of tegen een berg blaadjes aan te schoppen. Kleine jongens worden groot ... Spannend!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Leerzaam gesprek met je zoon ;) Dwars door je zorg(en) vertrouwen op Hem en in hem, en er dan zulke rake en gave woorden van je zoon er voor terug krijgen. Mooi toch? Worden als een kind..

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Leuk verhaal en tja in de bladeren liggen is eigenlijk heel normaal. Tis maar dat wij dat niet meer durven maar eigenlijk willen we wel....

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Wat een fijn en bijzonder kind.
    Groot gelijk dat hij in de bladeren gaat liggen, en wat ik mij de zorg van je voorstellen.

    BeantwoordenVerwijderen

Laat gerust een berichtje achter, dat waardeer ik en lees ik met plezier!

Pagina's