donderdag 31 juli 2014

Over kriebels, vlinders en een schoondochter...

-Hé, ouwe moeder! Je weet wel hè, van wie ik het meest hou.
Afwachtend en intens kijkt Rob me aan.
Tuurlijk weet ik dat:
-Van Sproety, je konijn.
-Nee!
-Eh... van mij?
-Nee!
-Van de Heere? We komen net uit de kerk, dus misschien zit er iets moois hoog...
-Nee!
O, opeens weet ik het:
-Van ... en zachtjes fluister ik haar naam in zijn oor.

-Je hebt het goed! En niet doorvertellen hoor!

-Hé, Rob, luister eens. Als je aan haar denkt, heb je dan ook kriebels in je buik?
Kriebels? Huh? Rob kijkt me niet begrijpend aan.
En ik weet genoeg.

Weet je die kriebels noemen ze: vlinders in de buik.

Een schaterlach galmt door zijn kamer.
-Vlinders in je buik? grijnst hij breeduit, die zijn dan dus hartstikke dood hoor. Weet je hoe vies dat is?

Oké, geen kriebels, geen schoondochter en al helemaal geen vlinders....

donderdag 17 juli 2014

Hoe we verder gaan bij Karakter

Na een turbulent gesprek met een heel drukke en aanwezige Rob, kwamen we die donderdag doodmoe thuis. Gelukkig deed de kroket goed en de milkshake waar ik voor koos, nam de hoofdpijn weg :).

Rob was helemaal zichzelf bij Karakter. Nadat hij zichzelf van koffie voorzag, met de bijbehorende vier zakjes creamer en suiker, was hij vooral aanwezig door hard te praten, eerlijk te zijn:
-Kom op zeg, ik heb niet alle tijd.
-Ja-ah, dat weet ik heus wel, ik ben slim hoor
-Oké, ik vind het hier niks aan
Enzovoort...

Reden voor de mensen van Karakter om aan te geven dat we op de verkeerde afdeling zaten. Na overleg met een andere afdeling zouden we binnen een week gebeld worden.
En dat is dus vandaag.

Karakter belde dinsdag al. Ze hadden aangegeven in het gesprek dat Rob sociaal-emotioneel erg achter liep, kijkend naar zijn 12 kalenderjaren. Ze schatten hem zo'n vijf, zes jaar. Kleuter plus, zo noemde de psycholoog het.
In verband met het gat van jaren gaan ze hem plaatsen bij de afdeling LVG, voor de kenners. Anderen leren hier dat het staat voor Licht Verstandelijk Gehandicapten. Wij konden ons daar wel aardig in vinden: niet meer al die slimme kinderen boven je, waar je tegen op moet boksen, maar net een beetje slimmer dan de rest zijn, zal hem goed doen denk ik. Met een IQ van 85 zit je er net tussenin...

Op 15 augustus is daar al plaats! Zo hé, dat was wel even schrikken. Maar hoe langer we er over na dachten, hoe duidelijker het werd: hier moeten we op in gaan. Hoe kun je bidden voor een snelle oplossing en dan dit laten gaan? We kregen ook echt rust op deze beslissing en zo hebben we vandaag verder gesproken met Karakter. Nou ja, via de mail dan.
De plaatsing staat in elk geval vast.
Onze vakantie gaat dus even niet door, gelukkig hadden we nog niets geboekt en Rob gaat eerst nog lekker op kamp. Pas daarna vertellen we het hem, want ook dit zal niet makkelijk zijn.
Maar kijken we terug naar hoe God in het verleden hielp, dan hoeven we ook nu niet bang voor te zijn.



woensdag 9 juli 2014

God is er bij!!

Vandaag moeten we het hem zeggen....
Een beetje zenuwachtig word ik wakker.
Hoe zal het gaan?

We bereiden alles zo goed mogelijk voor: zetten de hele planning zwart op wit, leggen de beloning hem extra groot voor in een mooie afbeelding, zodat DAT opvalt en blijft hangen.
We maken de kamer prikkel vrij. dat wil zeggen: alleen wij, geen zussen, broertje of wat dan ook.
En we bidden. We bidden voor rust en vrede, kalmte bij ons als ouders, fysieke en emotionele kracht voor als het tot een lijfelijke confrontatie komt, liefde voor ons mannetje. Hij is echt niet voor niets hier op aarde en God heeft ook met hem een bedoeling en plan!

Rob, na het eten moet ik je wat laten zien.
-Wat dan. Vertel het nu. Ik wil het Nu weten.
-Nee, Rob, we gaan nu danken (voor het eten) en dan laat ik het je zien. Nog een minuutje geduld.
De rust is er. In huis, in mijn hart. God is er bij, heel dichtbij. Dat  ervaar ik zo. Dan nu maar aan de slag en vertrouwen op Hem.

-Nou hè, wat moet je me laten zien?!
-Kijk maar, het ligt op de bank.
En Rob leest:

Wie?
Rob, mama, papa, Carola, Lea, meneer Wisse
Wat?
Naar Karakter, een soort Boddaert.
Wanneer?
Donderdagmiddag, 10 juli, 12.55 uur komen we je op school ophalen. Om 13.15 moeten we er zijn.
Waar?
Horalaan 5 in Ede
Hoe?
Met de auto
Waarom?
Iedereen met autisme gaat daar een keer naar toe
Programma:
Ongeveer 13.15 uur tot 13.45 uur: met elkaar kennismaken en praten. We doen dat met:
Rob, papa, mama, Carola, Lea, meneer Wisse, een behandelaar  en een kinder- en jeugdpsychiater (= soort dokter voor autisme).
Ongeveer 13.45 uur – 14.45 uur: jij blijft bij de kinder-en jeugdpsychiater voor wat spelletjes waardoor zij je beter leert kennen
14.45 uur -15.15 uur: we komen weer bij elkaar en spreken dingen af
Ongeveer 15.15 uur: we gaan naar de snackbar. Je krijgt één of twee kroketten met een ijsje!



-Ik vind het stom!
-Wat vindt je stom?
-Dat meneer Wisse meegaat.
-Oh, maar dat is omdat hij jou weer anders kent dan wij, net als Lea en Carola.
-En weet je Rob, ga ik verder, ik ga ook mee, maar ik krijg geen kroket...
Rob giert het uit:
-Lekker puh!!!

Dan wordt het stil. Heel stil...
Opeens pakt Rob een pen, krast het hele A4-tje blauw en verscheurt het in twintig (ongeveer:) ) kleine stukjes.
-Ik vind het niet leuk.
Hij smijt de snippertjes naar buiten en gaat naar boven. Rustig, gelaten, zo van: nou ja, dan is het zo.

Tot een uur of één 's nachts heb ik gebruist van energie.
Wow, als dit geen gebedsverhoring is...
Vol moed gaan we donderdag tegemoet. God is er bij!

Pagina's