donderdag 27 juli 2017

Nostalgie

Yes! Daar moet ik zijn. Snel en alvast blij loop ik recht op de stelling af. Hier, een istie. Of... toch niet? Er zit een snoertje aan. Dus, nee! Nu even niet. Verder loop ik, maar helaas, dit is niet wat ik zoek.
Al dwalend door de winkel zie ik opeens nog een optie. Zou het daar?? En ja hoor! Ik heb zelfs de keuze uit twee! Natuurlijk neem ik die, die het best bij de rest past. En weet je, de prijs is ook echt helemaal goed! Dus de beslissing is snel gemaakt!
Dolenthousiast loop ik door de winkel. Een oude vrouw komt me tegemoet. Ik ga iets voor haar aan de kant. Ze kijkt me aan. Ze lacht. Dan kijkt ze naar wat ik in handen heb. Ik zie haar blik.
-Leuk hè, grijns ik. Hier zocht ik naar en ziet u: het bestaat nog steeds! Ze grinnikt om mijn stralende hoofd. En ik verontschuldig me wat:
-Tja, weet u, ik heb niet zoveel stopcontacten, dus dit is veel handiger! Fijne dag!

Eenmaal thuis zet ik de kraan aan, vul mijn nieuwe aankoop met water, doe het gas aan en zet het ding er op. Dan waarschuw ik de anderen: let op hoor, want zometeen... !!
Het duurt lang, maar na een poosje begint het dan toch. Een heel lief, zacht gefluit.
Geert duikt in elkaar. Jorike zucht. Manlief lacht en Rob glimt van oor tot oor. Net als ik, want wij hebben een... FLUITKETEL!! Wat een héérlijk geluid. Zo lang geleden...

woensdag 19 juli 2017

God gaat voorop

Deze week twee boeken uitgelezen. Zowel 'Boven jezelf uit', van Beth Moore als 'Dansen in de regen' van Marianne Grandia. Het was heerlijk om deze boeken door te spitten en ik heb er veel van geleerd.
In één van de laatste hoofdstukken schrijft Marianne over Jozua. Hoe hij een monument moet bouwen als het volk Israël aan de overkant van de Jordaan is gekomen. Om te gedenken. Om te onthouden wat God in hun leven gedaan heeft. Hoe Hij er altijd was en hielp, soms voor het gevoel tegen de klippen op.
Het volk Israël gaat door de Jordaan. Het water blijft als een muur staan, zodat ze droogvoets aan de overkant komen. Dat deed hun God. Zo is Hij. Hij zorgt, want Hij beloofde het land aan de overkant. En dús zullen ze er komen!
Zo is God nog steeds, Hij blijft trouw. Doet wat Hij beloofd en is altijd bij je. Tijdens zon, tijdens regen, in alle seizoenen is Hij Dezelfde!
Jozua geeft de opdracht ouders hun kinderen te vertellen waarom dat monument in de Jordaan staat. En dan staat er in Jozua 4:6b-7 iets anders dan in de verzen 21b-24 (HSV). In het eerste zegt Jozua dat het water als een muur ging staan vanwege de ark van de Heere. In de tweede dat het was om het volk droog over te laten komen en zij God hiervan de eer zouden geven.

Hé, dacht ik, dat is mooi! Het gaat vooral en in de eerste plaats om de Heere zelf. Om Zijn ark, Zijn woning. Hij heeft het volk dit land beloofd, maar gaat Zelf mee. Hij deed dit wonder, deze muur van water rechtop staan tot eer van Zichzelf.
En terecht. Hij is de grootste, de hoogste. Onze Koning en Heere. De eeuwige die het volk, en ons, leidt! Zonder Hem kunnen we toch niets doen?
Daarna komen wij. En zorgt Hij voor ons. Zodat wij Hem de eer geven die Hem toekomt.
Maar uiteindelijk draait het om Hem.
Hier in dit verhaal gaat Hij voorop. Later, als Jezus op aarde is en sterft voor al onze schuld, zonde en het oordeel, is Hij weer degene die de eerste stap neemt. Om ons te redden en zodat wij Hem zouden eren en prijzen. Zo groot is Zijn Liefde en trouw! Ook voor jou!

Dus weet, als je eens door stormen gaat, Hij gaat mee! Hij zorgt. Als je het even niet meer ziet? Kijk maar naar wat Hij eerder in je leven deed. En schrijf het op, zodat je nooit meer vergeet.
En zeg dan maar tegen Hem en tegen jezelf: U bent goed, Hij is goed. Hoe de storm ook tekeer gaat. U bent goed. Want U bent trouw en zal mij nooit verlaten. Met U hoef ik niet bang te zijn! Aan Hem alle eer!


maandag 10 juli 2017

Flashback

Zondag kreeg ik een flashback van iets wat jaren geleden is gebeurd: Rob sloot mij op in de schuur en dreigde de sleutel weg te gooien. Ik had hier al heel lang niet meer aan gedacht. In tegenstelling tot toen raak ik nu haast in paniek. Ik bedenk hoe ik er het snelst uit kan komen. De enige mogelijkheid is door de deur: door het glas. Ik hoor het glas al rinkelen. Zo echt! Verdwaasd spring ik uit mijn tuinstoel. Wat nu God, wat moet ik hiermee?? Waarom komt dit zo echt terug? En toen die stem. Zijn stem. Vraag Me waar Ik was op dat moment. En ik vroeg. Heere! Waar was U op dat moment dat ik in de schuur stond opgesloten? Zonder sleutels. Zonder telefoon. ’s Morgens vroeg, toen er verder niemand thuis was. Waar was U? En toen liet God me het zien. Hij vertelde het me zelf.
-Ik stond naast je. Ik hield je heel stevig vast. Met een arm om je heen klemde Ik me aan jou vast. Zodat je je niet alleen zou voelen, want Ik was bij je.
Tegelijkertijd was Ik ook bij Rob. Want Ik kan overal tegelijk zijn. En Ik liet hem de sleutel vasthouden, terwijl hij hem weg wilde gooien. Ik liet hem de deur open doen, zodat jij vrij uit gaan.

Zo werkt God. Hij maakt gevangenen vrij, zet je in de vrijheid, in de ruimte en geeft je daarna de kracht om weer vol vreugde van Hem verder te gaan. Dwars door stormen heen. 

Huilend, compleet overstuur zeg maar, ben ik de schuur ingelopen gisteren. 'k Heb verteld aan God hoe het ging en waar het was. En Hem bedankt dat Hij naast me stond en me vasthield.

Op alle momenten van mijn leven, in moeite en in vreugde was Hij er. Hij laat me nooit los. Wat is dat heerlijk! Ook toen ik het even niet opmerkte was Hij er. En kennelijk had ik het gisteren nodig om dat terug te zien en terug te krijgen: Mijn  lieve kind, wees niet bang. Ik ben bij je! 

Klik hier op de blog over wat toen gebeurde. Best wel heftig, vind ik zelf. Gelukkig had ik niet alles als flashback... 


donderdag 6 juli 2017

Nog een keer struggle's

Het was diezelfde donderdag. Mensen die nu niet weten waar dit over gaat raad ik aan mijn vorige blogje te lezen. Het was diezelfde donderdag dat ik alsnog gebeld werd door de politie.
Mijn vriendin had al geappt: Ik zit nu op het politiebureau, mag ik jouw nummer doorgeven?
Toen ze allang weer thuis was, reageerde ik: ja hoor! Zo werkt dat vaak bij mij :)

Ik maak met de politie een afspraak. Het is erg goed om daar de volgende dag te zitten. Ondanks dat ik wel lekker heb geslapen, is het fijn om het verhaal te doen en om feedback en antwoorden te krijgen van een professioneel iemand.

Nog steeds verbaast het me hoe beheerst de jongeman bleef. Ik heb diep respect voor hem. En ik schreef op een kaart die de politie hem heeft gegeven het volgende: Ik ben christen. ik geloof in Jezus als mijn Redder en Verlosser. In jou zag ik iets van Hem. Hij zou net zo gedaan hebben.

Hij schold niet terug. Hij sloeg niet terug. En toen hij in het meest benauwde moment een uitweg zag, liep hij beheerst om de verdachte heen en ging weg.
Ken je dat verhaal van Jezus in Nazareth? Dat ze Hem van de steilte af wilden gooien? Hij liep ook rustig tussen de menigte door en ging weg.
Het was zo mooi om het iemand anders ook te zien doen!
Ik weet verder niets van deze man. Is hij gezegend met 'gewoon' een fikse dosis zelfbeheersing? Of heeft hij dat geleerd tijdens zijn studie? Of was het van God?
Wat ik wel weet is dat ik er naar jaag ook zo te worden. En ik weet wie me dat geven kan, namelijk de Heilige Geest van God. Vrucht van Zijn werk is Liefde, met als onderdeel daarvan zelfbeheersing.
Beheerst leven vanuit de vrede en liefde van God, dat is wat ik zag. Dat is wat ik wil. Kom Heilige Geest! Kom en vul mijn hart steeds weer opnieuw!!

Pagina's