Binnen drie kwartier waren we er. Ons trof het geluk dat er geen andere bezoekers waren. Kennelijk heeft mijn vorige blog jullie bang gemaakt? :-) Of jullie hadden andere plannen, dat zal het zijn geweest.
We liepen de kaarzenmakerij naar binnen en kregen daar heel luxe, uitleg van een dame, helemaal alleen voor ons.
Geniet mee door de foto's!
-Doop de met watergevulde ballon, voorzichtig in de hete paraffine. Snel er weer uithalen en dan twintig seconden wachten.
Dit moesten we blijven herhalen tot de kaars dik genoeg was.
Rob vond het vreselijk eng: hij is doodsbang voor ballonnen. Uiteindelijk overwon hij eventjes zijn angst.
Onze workshopleider snijdt de ballon open en laat het water eruit vallen. De ballon komt vanzelf mee. We houden een kom over.
De rand moet natuurlijk wel mooi glad zijn, dat doen we zo:
Dan mogen we de kom gaan versieren, boven de winkel en werkplaats in een grote knutselruimte.
Allemaal zijn we druk bezig. Ik heb ook een eigen kaars...maar geen fantasie op dit moment. Maar ouders mogen officieel niet mee naar boven, in verband met te veel drukte. Aangezien we als enige waren hadden we geluk: papa mocht toch ook mee. Maar ik denk ook dat Rob's gedrag meespeelde...
Als laatste gaat er zand in, mooi sierzand en een waxinelichtje. Het geheel wordt prachtig en goed ingepakt, zodat het zand thuis ook nog op z'n plek zit.
Al met al was het een zeer geslaagde middag. dat was net wat we nodig hadden, in deze onrustige vakantie. Dit is echt ook een heel leuk idee voor een kinderfeestje, zie voor meer info: http://www.smallert.nl/ Er is ook een grote speeltuin en een forellenkwekerij, waar je mag rondkijken.
Jammer was dat ik mijn rug forceerde tijdens het schoonmaken van de frituurpan, 's morgens dus al. Het lijkt er op dat ik een hele grote reuzenstap terug ben. Ik zit weer volop aan de medicijnen en heb heel veel zin in een bezoekje aan de fysio. We gaan het jaar dus wat dat betreft niet zo heel goed uit en in, jammer. Ik voel me er ook echt heel teleurgesteld en verdrietig over: mijn eigen lijf laat me alweer in de steek. Alweer tijdens een vakantie, alweer tijdens een uitje.
Met verdriet dacht ik gisteren aan die zes pakken oliebollenmix die in de kelder staan. Gelukkig is het toch gelukt ze te bakken vandaag, al heb ik er heel de dag overgedaan. Het scheelt dat ik nu direct de medicijnen in huis heb en de oefeningen weet. Dat is een grote voorsprong op de vorige keer. Voor nu geldt: rustig aan, heel rustig aan en vooral opletten op mijn lichaam en die pijn. Luisteren naar die pijn! Activiteiten neerleggen en er zelf naast gaan liggen, dat is nu het beste. :-(
Ik dank jullie allemaal voor het meelezen en de mooie, lieve reacties die het afgelopen jaar via de blog naar me werden geschreven. Ik wens jullie allemaal een goede jaarwisseling en een heel gezond, fijn maar bovenal door God gezegend 2012!