woensdag 24 augustus 2016

Zelfstandig worden

En dan opeens is de zomervakantie voorbij.
Nadat eerst Geert en later Rob nog een midweekje op kamp zijn geweest, is het nu toch echt voorbij.
Jammer. Ik had graag nog wat langer willen blijven slapen 's morgens ;)
Nu gaat de wekker al weer om kwart voor zeven, maak ik de jongens wakker, doe braaf mijn sportoefeningen, wassen, aankleden en ja, dan ben ik wel een beetje wakker.

Jorike heeft nog even vrij, tot 1 september, maar ze is druk met haar vakantiebaantje. Daarna logopedie leerjaar 3.
Rob is naar de vierde klas van het VSO gegaan. Zelfde klas, zelfde leerkracht, weinig problemen dus.
En dan Geert. Geert gaat voor het eerst naar het Voortgezet. Brugklas HAVO/VWO. En dát is reuze spannend.
Gelukkig heeft hij al kennis gemaakt met de zorgmentor, maar de eigenlijke start is alsnog spannend genoeg.
En wat valt het hem mee!
Trouwens, topklasse begeleiding daar! De introductiedagen worden gevuld met veel gezelligheid en rondleidingen door de school, proeflessen in lokalen waarvan hij vooraf het bestaan niet wist en kennismaken met leerlingen en leerkrachten. Tot op heden is hij reuze enthousiast.

Vanmiddag was hij alweer een beetje op tijd thuis. Tijd om de tas in te pakken voor morgen.
Na wat rommelen en heen en weer lopen komt Geert naar me toe met de passer in zijn hand. In het doosje, zoals we het kochten.
-Euhhh, hoe werkt dit, ma? Het doosje lukt niet open.
Ik wil het doosje aanpakken, maar
-Nee-ee! Ik kan het zelf wel, ik moet zelfstandig worden toch?
Prima! En ik kijk nieuwsgierig toe.
Dan opeens ziet hij het: een plakbandje.
-Ach man! Had dat dan gezegd!! Je mag me nog wel een tip geven hoor, ook al moet ik zelfstandig worden....
Gelukkig weet ik dat dat stapsgewijs gaat en niet in twee dagen :)
En ach, dat leert Geert vanzelf wel.

donderdag 4 augustus 2016

Een drama...

- Wat is dat toch steeds, wie smijt er zo met die deuren?
Al poetsend en opruimend stel ik Geert deze vraag.
Hij haalt z'n schouders op.
Nou ja, ik dan ook maar. Er is per slot van rekening veel wind vandaag.

- Rob komt er aan. Geerts stem klinkt verbaasd.
- Haha, grappig, antwoord ik. Heeft manlief Rob net niet persoonlijk bij de zorgboerderij afgezet?

- Lea is op slot mam! hoor ik Rob's stem.
Stomverbaasd staar ik hem aan.
- Wat is er gebeurd dan, dat ze je naar huis hebben gebracht?
- Weet ik niet, maar Lea is op slot. Ik heb geklopt en geroepen en geschreeuwd en gebonsd, maar niemand deed open.

Om een lang verhaal korter te maken: hij was na een poosje wachten maar naar huis gelopen. Ook omdat zijn mobiel het niet deed.
- Uw beltegoed bedraagt minder dan..., zei Vodafone, ma...
- Dit was de ergste nachtmerrie ooit, ma.
Ach, kind toch.

En nu, na een wandeling van bijna anderhalf uur, is hij veilig thuisgekomen.
Vol liefde sluit ik hem in mijn armen. Praten lukt even niet. Want wat had er allemaal wel niet mis kunnen gaan?

Nee, hij was niet over de autoweg gaan lopen, maar langs het weggetje er naast, want er was geen stoep. En toen die weg ophield door het tunneltje, zo onder de rotonde door.
Of hij gebeden heeft?
- Nee, ik heb alleen aan God gevraagd of hij me veilig thuis wilde brengen.
En dan verbaast:
- Oh, is dat ook bidden?
God verhoorde Rob. Alleen Hem alle eer!!

Wat later, als ik er achter kom dat het míjn fout is, omdat ik de datum verkeerd in de agenda heb gezet, en het schaamrood me naar de kaken stijgt, is Rob niet boos, maar krijg ik een dikke knuffel. Vergeven?
- Dat heb ik toch door die knuffel al gedaan?


Pagina's