woensdag 26 september 2012

In gebrokenheid Jezus' liefde weerspiegelen

-Wie weet wat dit is?
Direct schiet Robs arm de lucht in:
-De aarde.
Dominee verstaat het niet
-DE AARDE!!!
Bijna goed. De cirkel op dominee's A4-tje is niet de aarde, maar de maan.
Rob verblikt of verblauwt niet, maar luistert aandachtig verder in deze aangepaste kerkdienst.
Dominee legt uit dat de maan geen licht geeft, maar licht weerkaatst van de zon. Dat de maan soms maar voor een klein stukje te zien is, omdat de aarde tussen zon en maan in staat.
Zo is het ook met ons.
Dominee pakt een mooie, gave spiegel en een zaklantaarntje. Klik, de zaklantaarn springt aan en we zien het lampje weerkaatsen in de spiegel.
Zo te leven op deze aarde: een weerspiegeling van Jezus zijn, voor God, jezelf en de mensen om je heen.
Dominee aarzelt even. Ik snap wel waarom. Niet iedereen is zo gaaf als deze spiegel. Dominee en ik, we hoeven maar om ons heen te kijken of we zien het: de gebrokenheid en gebrekkigheid van de mens van voor de zondeval. Lichamelijk, geestelijk.
-Niemand is zo gaaf als deze spiegel, benadrukt de dominee. We zijn allemaal vol van zonde en daardoor niet meer gaaf voor God. Precies, zo is het. Hij en ik dus net zo min als de mensen aan wie wat te zien of te merken is.
-Kun je dan niets meer weerspiegelen van Jezus?
-Jawel!!
Dominee pakt een andere spiegel. Een gebroken spiegel met hoeken die er niet horen te zitten. scherpe, hoekige slordig afgebroken kantjes. Klik, de zaklantaarn springt aan en we zien het lampje weerkaatsen in de spiegel.
Het lampje schittert en schijnt, zo door de barsten heen!
Zo mogen wij ook leven. Iets weerspiegelen van Jezus liefde, naar de mensen om ons heen.
Hoe gebroken we ook zijn: Hij kan iedereen gebruiken. De vraag is we daar open voor staan!
Wil jij zijn Licht doorgeven??

maandag 24 september 2012

Workshop Column schrijven met Arie Kok

Speurend loop ik de zaal in. Nog maar vier lege stoelen, krukken, beter gezegd. Niets voor mij, zo'n kruk. Moet ik daar nu een uur op zitten?
Aarzelend draai ik me om en zie nog een lege meter op de bank.
- Hallo, vragend kijk ik de mensen aan.
- Mag ik tussen u in? Ik kan écht niet op een kruk.
Glimlachend nodigen de mannen me uit en schuiven iets verder uit elkaar.  Opgelucht plof ik tussen de twee in. Kalend zijn ze, bol buikje links, geen buik rechts, links met bril, rechts ook al weer zonder. Maar ach, wat maakt het ook uit? De bank zit prima. En uiteindelijk komen we hier allemaal om iets te leren.
Voor me, op een kruk, zit een jonge  vrouw met meterslang, goudblond haar. Prachtig! Vindt de evenoude man achter haar ook. Opeens zit hij naast haar en knoopt een gesprekje aan. Of ze daar nu van gediend is? Ze is in elk geval niet heel erg toeschietelijk.

Twee uur. We beginnen. Arie Kok, jawel, de ouddirecteur van de Visie (EO),  verzorgt voor ons een workshop 'column schrijven'. Na het lezen van een anekdote van een bekende columniste uit de Trouw en het bespreken hiervan gaan we zelf aan de slag.
De workshop is leuk! Ik geniet enorm en haal weer heel wat kennis naar boven van vroegere tijden. De klok echter tikt hier in rap tempo door en al snel loopt de workshop ten einde. Met een applaus wordt Arie bedankt.
Ik stap weer op de pedalen. Dertig minuutjes, met de wind tegen. Voor mijn elektrische fiets een eitje. De fietstas zit afgeladen vol met brochures, boekencatalogussen en weggevertjes. Natuurlijk ontbreekt de cursus column schrijven zwart op wit ook niet.
Ongekend wat zo'n Lees- en luisterbeurs met me doet: mijn energiepeil is in maanden niet zo hoog geweest. Heerlijk dagje uit!
Al fietsend houdt nog één vraag me bezig.
-Meneer Arie Kok, is deze column een beetje wat u bedoelt??

vrijdag 21 september 2012

Vier kinderen, vier scholen

Schooljaar 2012/2013.
Vier scholen
Vier locaties
Vier nieuwe leerkrachten/mentoren
Vier verschillende directeuren
Vier aparte administraties om je kind af te melden als het ziek is
Vier informatieavonden in september
Vier keer ouderavonden in november
Vier keer andere lestijden, die ik nog steeds niet uit m'n hoofd weet...
Vier verschillende jaarplanners, die de agenda overvol maken
We staan nog aan het begin van het schooljaar, we hebben alleen de informatieavonden pas gehad. Waarvan we er één verzuimd hebben omdat we allebei te moe waren om nog weg te gaan.
Kan nog wat worden dit jaar....

Willeke gaat naar het Groenhorst College, opleiding paraveterinair dierenartsassistent (MBO)


Jorike doet HAVO 4 op het Ichthus College (VO)



Rob bezoekt groep 8 van de CP van Leersumschool (SO)


Gerco doet groep 5 van de Joh. Calvijnschool (BO)

Wat een rijkdom eigenlijk, dat er zo veel scholen zijn.
Voor ieder kind van ons op maat gemaakt, lijkt het wel.
Hierover zeuren is niet de bedoeling, al zal het best eens lastig zijn.
Vooral als er op een avond vier scholen tegelijk wat hebben. Nou ja, of twee, dat is al lastig.
We zijn vooral dankbaar dat iedereen zo kan leren op zijn, haar eigen manier en eigen niveau.
Zodat ze zo tot ontplooiing kunnen komen, voor de toekomst en tot eer van hun Schepper!

dinsdag 18 september 2012

Lampegietersavond: meelopen met de Harmonie


Willeke, onze eigen muzikant!
Voor het eerst meelopen in de optocht
voor Lampegietersavond
afgelopen maandag
Dat is leuk en spannend tegelijk!
Nu nog andere schoenen
dan ziet deze dame er piekfijn uit!

maandag 17 september 2012

Ook weer voorbij

Dwingend legt Rob mijn hand op zijn hoofd. Om zijn opkomende hoofdpijn tegen te gaan moet ik boven zijn rechteroog masseren. Arm joch. Na de verjaardag hoofdpijn. Domdom, dat ik niet de preventieve pillen tegen migraine heb gegeven de dag ervoor. Maar ja... da's achteraf geklets!

We waren net onderweg naar de aangepaste kerkdienst toen Rob zei dat hij hoofdpijn had. Jammer, want zodra hij dat zegt moet ik hem paracetamol geven, anders wordt het al snel migraine.
Terug naar huis is geen optie: we zijn al wat aan de late kant. Dus als we even later in de kerk zitten en hij steeds maar weer mijn hand op zijn hoofd leg, leg ik me er bij neer. Als het de enige manier is om zo goed de dienst door te komen, dan masseer ik al zingend, luisterend en biddend zijn hoofd.
Ondertussen verlang ik zelf eigenlijk ook naar zo'n masseur. Mijn hoofdpijn wordt ook steeds erger, al is het nog niet in vergelijking met zaterdag. Maar ja, om nu de mensen achter me te vragen...

Zaterdag was het groot feest. Maar met dat de voorbereidingen achter de rug waren voelde ik mijn schouder: zit vast. Doet pijn. En uit ervaring weet ik dat het omhoog kruipt. Toch hoop ik er het beste van: vanavond met mijn vader een wijntje drinken is echt iets waar ik zin in heb. Dus laat ik de medicijnen voor wat ze zijn.
's Avonds de wijn ja, 1 glaasje zoals altijd, voor de gezelligheid. Maar de hoofdpijn vierde hoogtij en ik wist soms werkelijk niet hoe ik me houden moest. Uiteindelijk nam ik toch de medicijnen, na de wijn. Beetje erg dom dus.

Zondag na de aangepaste kerkdienst met Rob nog naar opa en oma gefietst. De hoofdpijn van Rob was over! Lang leve zijn privémasseur. Mijn hoofdpijn wordt al snel omgezet naar migraine, alle koffie ten spijt. De hele verdere zondag lig ik op bed, ik moet zelfs de kerkdienst verzuimen! 

Het was ook allemaal veel te gek: na de weken van goed voor mezelf zorgen, veel slapen en op tijd naar bed was deze week net effe iets stressvoller, door de verjaardag: cadeautjes kopen, feestje regelen, inkopen doen. Vrijdag het feestje. Toen had ik rugpijn: stress, dat voelde ik gewoon. Zaterdag rugpijn weg maar komt dan in alle hevigheid terug in migraine. Een patroon wat ik al vaker heb gemerkt.
Maar vooruit. Het zit er allemaal weer op en evengoed had Rob een keifeest, met leuke cadeautjes en veel koffietaart. Dus: verjaardag weg, hoofdpijn weg? Ach...was dat maar waar!


11 jaar = 11 kaarsjes!

Meneertje gaat aan de studie


zaterdag 15 september 2012

Hiep hoera, Rob 11 jaar!!!


Vandaag is het zover: 15 september.
En in zijn dagboekje hoort bij die dag 'een knappe jongen'.
Een verhaal over Daniel, maar Rob past het lekker op zichzelf toe. En wij zijn het helemaal met hem eens.
Elf jaar alweer, deze kanjer. Het betekent én elf jaar geluk én (bijna) elf jaar  zorg.
Maar ... het gaat zó goed met hem!!
Afgelopen week een gesprek op school gehad. Ze hadden voor ons een mooie boodschap: De IB-er en de orthopedagoog hebben samen met het schoolteam geconcludeerd dat dit Rob's laatste jaar wordt op school. Het is nogal dubieus met hem, altijd al geweest. Met vijf jaar naar groep drie, maar misschien dan deze groep doubleren. En zo ging Rob de hele schoolbaan door: toch maar verder, maar misschien dit jaar doubleren. En nu zonder zitten blijven in groep acht en officieel benoemd tot echte schoolverlater.
Betekent wel dat we moeilijke keuzes moeten maken, maar we zijn ook weer tot de ontdekking gekomen dat onze jarige Rob echt een knappe jongen is! Voor het geval we het vergeten!

Deze week kregen we ook een brief van Bureau jeugdzorg: de pgb is helemaal verlengd tot eind december, omdat men nog geen tijd gehad heeft er na te kijken. Nu maar hopen dat er niet heel veel snel dingen gaan veranderen met een eventueel nieuw kabinet. In elk geval hebben we voor dit kalenderjaar genoeg middelen om zorg te blijven inkopen. En daar zijn we heel dankbaar voor!

Gisteren kinderfeestje gehad. De leraren hadden studiedag, zoals altijd rond Robs verjaardag. Prachtige structuur! :D Het kwam dus weer reuzemooi uit. Het kinderfeestje achter de rug? Dat scheelt een hoop spanning.


Pauze!!
De hele week is Rob al een stuiterballetje. Wel een vrolijke, maar toch een stuiterballetje.
'k Zal blij zijn als het zondag is...
Maar vandaag nog even feest vieren, met familie, opa en oma's, en met koffietaart!
-En ik wil een halve maan, mama! gebied hij dan. Ja da-ag!

Gelukkig is wel de zon aanwezig. Misschien niet buiten, maar binnen hangt-ie klaar om mee feest te vieren. Omdat Rob heel bang is voor ballonnen hangen we lampionnen op. Ook erg gezellig!



Nog een leuke foto van Rob tijdens muzikale therapie.






woensdag 12 september 2012

Van 'oud' naar herzien

Vanaf 2 september jl wordt bij ons in de gemeente uit de Herziene Statenvertaling gelezen. Zelf heb ik hem nog niet aangeschaft voor in de kerk. Ik vind het zo jammer dat al die andere bijbels gewoon blijven liggen, stoffig worden in de la of kast. En meelezen is goed te doen. Als gezin gebruiken we wel de herziene, al vanaf het moment dat het verscheen. Waardoor we dus onze oude trouwbijbel niet meer gebruiken...


Zaterdagavond. Ik doe het bedritueel met Geert en met dat ik 'Welterusten' zeg komen bij hem de vragen boven. Hoezo tijdrekken??
-Mam, wat is eigenlijk een dienstmaagd? Een slavin, leg ik uit en tot mijn verrassing weet hij die wel. We praten er nog even over hoe dat vroeger was en dat dat er nu niet meer is, in ons land tenminste.
-Hoe kom je er eigenlijk op?
-O, dat zegt de dominee in de kerk, dienstknecht, dienstmaagd. Wat is dan een os??
Ach, arm kind, zit al vanaf z'n tweede (!) jaar in de kerk en weet nóg niet wat-ie hoort!
Weer leg ik uit. Dat de os gewoon een koe is en dat je dat niet van de buurman begeren mag. Nee, duh-uh. dat snapt Geert ook wel. Wie wil nu een koe van de buurman?! Die heeft niet eens een koe!
Als ik het wat realistischer maak met een lief konijntje komt het wel dichtbij... Hoewel de buurman die ook niet heeft...
-Oké Geert, lang genoeg gepraat. Welterusten!
-Maar, sputttert Geert, ik wil nog één ding weten.
Ik sta stil bij de slaapkamerdeur en wacht.
-Wordt er met een ezel dan gewoon een ezel bedoeld?
Gelukkig kan ik dat beamen.
-Oooh, klinkt het opgelucht vanuit het bed. Ik dacht een mens!!
In het rijtje van dienstknecht, dienstmaagd os (???) en ezel misschien wel een beetje begrijpelijk.

Zondag las de dominee dus uit de Herziene Statenvertaling:
...U, noch uw slaaf, noch uw slavin, noch uw rund (dat weet-ie wel, van rundvlees!) noch uw ezel....
Zo duidelijk!

zaterdag 8 september 2012

Julianatoren

Dagje weggeweest: met mijn drie mannen naar de Koningin Julianatoren in Apeldoorn. We hadden het in de zomervakantie al beloofd, maar dán was het te heet, of te nat, of Rob was logeren of...of...
Nu dus belofte ingelost. Heerlijk weer en voor een erg leuk prijsje. Zie Dagtickets: 11,95 pp. De jongens gingen op een terugkomkaartje, dus waren we voor 23,90 klaar. Da's nog eens leuk hè!




Het zweet stond me in de handen:
zo eng als Geert doet!!





vrijdag 7 september 2012

Meisjes van 16

Stel je voor....
Je 16-jarige dochter gaat op introductiekamp
Ze geeft al snel duidelijk aan dat ze alles zelf wel redt met inpakken.
Mooi toch??
Behalve dan dat je wel haar luchtbed mag zoeken, haar slaapzak mee moet nemen
'Als je toch op zolder bent!!' En ook de pomp, en dit en dat...
Uiteindelijk brult ze:
-Waar is een TA-AS!!!!
Maar verder redt ze het goed.
Na een relaxed uurtje zwaai je haar opgelucht uit: eindelijk weg.
Even later gaat de telefoon en nog wat later race je door heel de stad om de voor haar zo belangrijke melatonine na te brengen... Wat liefde al niet doet.
Dan  wordt het stil...

Woensdagmorgen. Blij wordt je wakker: dochter komt zometeen thuis. Misschien om 14 uur, of om 17 uur, maar toch!
Om haar te verrassen verschoon je het bed en leg er een lief briefje bij:
'Welkom  thuis, ik heb je gemist, ik houd van je en...welterusten in je eigen  bed!'
Voorzichtig leg je het op haar kussen en dekt het toe... Wat liefde al niet verzint.
Daar komt ze... Niet op de fiets. Zittend op de bijrijdersplaats van een voor jou totaal vreemde auto. Haar fiets achter op de fietsendrager, haar tassen op de achterbank.
Moeizaam stapt ze uit en stompelt naar je toe. Jij loopt haar tegemoet. Wat is het? Voet gekneusd.
-Ach meid, dat is vervelend. Wat heb je er aan gedaan? Weet je zeker dat het niet gebroken is?
Je wilt haar verzorgen zo goed je kan, met al je liefde haar omringen. Maar...ze laat het niet toe.
Je wilt haar een luisterend oor bieden over hoe het was op kamp. Maar...ze houdt stijf haar mond.
Nog een keer probeer je haar te helpen:
-Wil je dat ik krukken haal?
Maar ze blaft je af alsof je haar hondje bent en ze schreeuwt je toe:
-IK ZEI DAAR AL: MIJN MOEDER ZAL WEL WEER SUPER OVERBEZORGD ZIJN!!!
Daar sta je dan. Je slikt. Je vraagt je af wat je fout hebt gedaan.
Maar even later kun je het relativeren.
Want ja...meisjes van 16 zijn...
PUBERS!!!!

dinsdag 4 september 2012

1 september: Zussendag

Afgelopen zaterdag was het eindelijk weer zover: zussendag. Een makkelijk naam, maar wat jullie daarin niet lezen is dat we dan ook MOEDER meenemen. Met zes meiden zijn we dan en ook afgelopen keer was het weer supergeslaagd! Het mooie weer kwam goed uit, want we zouden naar de Biesbosch gaan. Dan heb je eigenlijk wel een zonnetje nodig.
Onder de bezielende leiding van oudste zus karden we naar Hank. Het rijden ging haar heel goed af en veilig kwamen we op de plek van bestemming.
Na koffie en later lunch lieten we ons in de boot zetten door twee vrijwilligers van Staatsbosbeheer. En in tegenstelling tot mijn verwachting klonk de info over de Biesbosch niet uit blikkerige microfoontjes maar werd het op een heel leuke wijze verteld door één van de vrijwilligers: Johan. Johan Biesbosch dus. :D
Allerlei informatie vertelde hij ons én liet hij ons zien en aanraken, waardoor we ons geen minuut hoefden te vervelen. Het was erg leuk en interessant. Zonder natte voeten, maar wel lekker opgewarmd door het zonnetje kwamen we weer aan land.
Daarna tuften we door naar den Bosch, voor een stadswandeling, wat meer op een 'zoeken-naar-een-goed-restaurant' leek. We hadden zo´n zin in ´koffie met´....  Gelukkig vonden we er één waar ook nog een plekje was op de late zaterdagmiddag. En laat dát restaurant ook de zo beroemde Bossche Bol hebben.  Na een paar keer misgrijpen hadden we hem eindelijk op ons bordje! Dat maakte de warme maaltijd compleet. Alleen voor mijn mama-tje dan, want mijn maag kon het er niet meer bij hebben...
Pas kwart over tien was ik weer thuis, dus het was echt een heel lange dag. Hier wat foto's!

Die onderste...mmmmm

Op deze ontspannen dag een rustmoment
voor zwangere zusjes

De schuit wacht al

Biesbosch, puur natuur!

Bevervelletje, lief koppie hè

Koffie!!

Eetsmakelijk

Mijn toetje: een caramelmilkshake met chocoladetruffels
en een expressosoufflé. Vooral die laatste was smullen!

DE wereldberoemde Bossche Bol

Eén van de gedichten die aan de muur hangt
in restaurant ´t Verschil

Bedankt meiden, voor deze geweldig leuke dag!

Pagina's