vrijdag 25 november 2016

Op bezoek bij moslims

-Goedemorgen, kom maar binnen!
Hartelijk kijkt de vrouw bij de deur ons aan. Haar hoofddoekje omlijst perfect haar gezicht, haar lange jurk maakt haar tot een mooie vrouw.
-Tjonge, wat zie je er mooi uit!
Ze glimlacht verlegen. Tja we zien elkaar altijd alleen maar in sportkleren, dus dit is wel even anders,
-Zullen we onze schoenen uit doen?
Dat wordt zeer op prijs gesteld. Dat wisten we wel, stiekem hadden we wat navraag gedaan: hoe doen we dat: op bezoek bij moslims??
Met dat de schoenen uit zijn, komt ook de echtgenoot van deze vriendin de gang in lopen. Lange witte jurk, blote voeten.

Het is een bijzonder verhaal. Sommigen van jullie weten wel dat ik probeer juist in de sportschool de liefde van Jezus uit te stralen. Deze dame vertelt me regelmatig iets over haar moeilijke omstandigheden thuis. Vluchteling, man depressief, geen werk, allebei niet nee. Niet meer terug te kunnen naar het thuisland, terwijl er nog wel familieleden wonen die dagelijks in gevaar zijn. Hoe spannend is dat!

Na één van die momenten besloot ik haar een boekje te geven. Lastig, het liefst wilde ik iets geven waar de liefde van Jezus voor haar beschreven wordt, maar daarvoor is het nog een beetje te vroeg. Ik kies een boekje van Max Lucado, Niemand is zoals jij. Gods liefde wordt er beschreven, maar niet zozeer uitgelegd. Soort gelijkenis zeg maar :)

Naar aanleiding van dit cadeautje komt de uitnodiging voor koffie drinken. Samen. Mijn man en ik. Met haar en haar man. Het is een bijzondere ochtend. We krijgen thee na thee, koek na koek. En ondertussen kletst vriendin over van alles en nog wat. Ik kom er achter dat ze zeer intelligent is en ontzettend betrokken is op de mensen om haar heen. Ze doet haar uiterste best goed te integreren maar heeft niet de middelen. Triest verhaal eigenlijk. Maar toch, elke keer krijgen we een stralende lach.

Na anderhalf uur, veel thee en nog meer koeken later, stappen we op. Het is etenstijd.
- Komen jullie nog eens terug? vraag ik.
Zij knikt enthousiast. Hij is te moe om er blij mee te zijn. Ach, we zien wel. Ik blijf maar veel voor ze bidden. God is de beste plaats waar ik ze kan brengen.

dinsdag 1 november 2016

Witte was, bonte was, hoe was ik?

Afbeeldingsresultaat voor wasmachine kleurplaat-Wilt u mij leren hoe de wasmachine werkt?
Vragend kijkt Rob me aan.
-Later, ja, als je bijna zelfstandig gaat wonen, dan vertel ik het je.
-Maar... Rob is nooit direct klaar met een onderwerp... Maar, welke was hebt u allemaal dan?
-Witte was, bonte was, donkere was.

Omstandig legt Rob uit hoe dat dan in zijn werk gaat. Zijn prachtige nieuwe, zwarte vest , dat gaat bij zwarte was. De witte strepen die er op staan, die gaan bij de witte was.
Ik kijk hem aan. Zie zijn ogen glinsteren van plezier. En ik speel het spelletje mee...

Zondag, op de koffie bij vrienden, speelt vriend het spelletje ook mee. Dat wordt wat, want hij heeft een blouse aan met wel duizend vierkantjes van allerlei kleuren.
-Dus, zegt vriend stomverbaasd, dus jij gaat al die vierkantjes van elkaar afhalen en jij wast een oranje was. Een paarse was. Een witte was. Een zwarte was. Daarna alle vierkantjes te drogen hangen en dan alles weer aan elkaar naaien???
Rob giert het uit. Wat een dommerd. Dat hij daar nou in trapt!

Het is opvallend hoe goed het gaat met onze Rob momenteel. Hij is zo vrolijk, heeft zoveel lol. Vooral moppen doen het erg goed. Dat past dan weer bij zijn sociale leeftijd van 6, 7 jaar. Leuk, want laatst was dat nog 4 à 5 jaar.
En als we ergens zijn waar hij mensen ontmoet, kan hij ook heerlijk zitten kletsen en is dan opeens heel sociaal bezig. Op zijn manier, met zijn humor die dan over het algemeen ook erg gewaardeerd wordt.
Ik geniet enorm van hem. Erg gezellig is dit zo. Ik hoop dat het doorzet, deze vooruitgang.
Daar kan ik niets aan doen, dat moet gegeven worden. Maar daar bid ik wel elke avond voor. Samen met Rob. En na dat gebed geef ik hem Gods zegen mee. Want ik weet dat alleen dan Rob staande blijft. Met God.

Pagina's