maandag 30 maart 2015

Mijn man wil weer wil een kindje....

Nog steeds is het een vrolijke boel hier, als ik de telefoon pak om voor Geert een muziekboek te bestellen. Geconcentreerd druk ik de cijfers in en net als ik op het groene haakje druk, zegt mijn man:
-Ik wil best nog een kindje hoor, maar dan wil ik het zelf uitzoeken.


Serieus kijkt hij me aan. Ik staar terug. Mijn wenkbrauwen schieten omhoog, ogen worden groot en mijn mond valt open.
WAT????????


Dan, net als het kwartje valt en ik een lachkriebel omhoog voel komen, wordt de telefoon opgenomen. Slik, slik, slik...
Ja goedemiddag... slik...


Snel bestel ik wat ik moet hebben, druk op de rode haak en proest het uit.


-Zeg eh... kun je de volgende keer even een beter moment verzinnen om zulke dingen door te geven??


Eerder die dag kregen we een brief over ons sponsorkindje. Ze is klaar met school en we worden hartelijk bedankt voor het jarenlange sponsorgeld. En nu, een paar uur later, kwam dus het antwoord op de grote vraag: gaan we dit nog eens doen?




Mijn man is duidelijk: hij wil een kindje, maar zoekt em zelf uit. Prima schat, nu dat kan moet je dat zeker doen!

donderdag 26 maart 2015

Over speklappen en kiloknallers

Vandaag ben ik een beetje vervelend voor de mensen om me heen.
-Haal die ondeugende grijns nu eens van je hoofd, ma.
Jorike giert van de lach om me, maar ja... Zo'n grijns er af halen gaat niet zomaar, meis...


Ik heb zo van die dagen... dan is er geen land met me te bezeilen. Ondertussen is het dan over het algemeen wél heel gezellig in huis en dus doe ik er ook maar niets aan. Beter allemaal lachen om me, dan huilen, toch...
Sowieso wel een van mijn hobby's: mensen aan het lachen maken. Wat is er heerlijker dan die big smile van een (on)bekende in de supermarkt of sportzaal? Zodat zijn dag weer goed is? Goedemorgen tegen iemand zeggen, waar hij of zij van op kijkt. Misschien was ik die dag wel de eerste. Iemand ZIEN gewoon. Er zijn zoveel mensen die niet gezien worden, die nooit begroet worden, die nooit meer lachen... Als ik m'n steentje daaraan kan bijdragen, nou, graag!


Hier thuis voert humor de boventoon. Mede door autisme. Dat is soms echt heel erg grappig. Rob bijvoorbeeld, verzint allerlei woorden voor me, die echt nergens op slaan. Dat laatste zeg ik met nadruk: ik snap niet hoe hij er aan komt...
 Kiloknaller noemde hij me pas... En zoals hij het zegt, ja dan kan ik alleen maar lachen... En zijn konijn ligt dagelijks 'lekker lui en vet' in zijn hok. Maar als ik dan eens op de bank zit, zegt hij evengoed: mama is lekker lui en vet. En dan op zo'n manier, met een bijzondere intonatie, niet voor te doen. Hoewel we het allemaal hebben overgenomen. Vooral in de tijd dat hij niet bij ons woonde gaf dat hilarisch veel gemis... Die combinatie. Dubbel dus.
Bij Karakter is hij daarom ook vooral bijgebleven denk ik. Door zijn bijzondere woordjes en humor die hij daarin laat horen.


Geert echter noemt mij al jaren speklap. Stiekem twijfel ik er aan of hij er ooit van af komt. Mocht ik later nog eens bij hem op bezoek gaan, strompelend met mijn rollator en vooral oud, dan weet ik nu al hoe hij me begroet: Hay! Speklap! Nou ja, om dat vast te gaan oefenen, rol ik nu af en toe al in de modder. Want dat zal later niet meer gaan, als ik oud ben. En lui. En vet...

woensdag 18 maart 2015

Ik had twee zussen

Hèhè, daar is ze dan. Na lang wachten komt exact op de afgesproken tijd het bezoek aangereden. Mijn vriendin én zijn vriendin... :)
En terwijl ik met de mijne op de bank zak en in heel interessant gesprek verwikkel, pakken hun monopoly. Zo, glimlachend kijken wij elkaar aan: daar hebben we voorlopig geen kind meer aan.

Hoe leuk is dat. Dat je vriendin een dochter heeft die bij je zoon in de klas zit, daardoor kennen we elkaar en zijn we vriendinnen. Gaan ze elk naar een andere school, VO, lopen ze allebei vast, zitten ze nu weer op dezelfde school. :)
En dus ook samen vrij op een studiedag.

Halverwege de ochtend wordt er een pauze ingelast: even tijd voor wat drinken en wat snoepen, na al dat dobbelen, geld uitgeven en geld inzamelen.

Dan volgt er een leuk gesprekje:
Zij: Hoeveel zussen heb jij wel niet?
Hij: Ehh... ik had er twee
Nu heb ik er nog maar één, want die ander woont hier niet meer...

Hilarisch? Eerst wel even ja. Maar nu ik er aan terug denk, weet ik dat ik er wel even met hem over moet praten.
Per slot van rekening klonk het wel grappig, best een beetje autistisch, maar waar is anders! Eenmaal zus, blijf je zus, waar je ook woont. Nou Rob, ons wacht dus weer een mooi gesprekje!

donderdag 12 maart 2015

Groot Nieuws!!

Feestweek hier in Veenendaal. Zomaar opeens een actie vlakbij de deur.
Woensdag morgen kar ik met Geert op ons fietsie naar De Baseliek. Tien minuutjes verderop.
Wat zijn we verwend. Eenmaal binnen in dit grote gebouw, vinden we al snel onze weg. Groot Nieuws Radio zit bovenin.

Al snel is geert helemaal in de ban van Trinity en duik ik bij mijn schoonzusje op een bankje neer.
Wat boffen we hè. Zo dichtbij zo'n concert. Inmiddels verschijnt Matthijn Buwalda ook op toneel en samen met Elbert Smelt zingt hij een fantastisch mooi lied: Echte helden.

Mooi, dat Groot Nieuws Radio, nu ze zo in financiële nood zitten, er zo'n geweldige feestweek van maakt. Om daarmee geld op te halen, want ja, Grot Nieuws moet wel in de lucht blijven.

Voorin, bij de band, staat de gitaarkoffer wijd open. Regelmatig loopt iemand er naar toe en gooit, net als winkelend publiek, er wat geld in. Maar ondertussen zijn er ook heel veel luisteraars, want ze zijn rechtstreeks op 1008.

En als extra actie dat ene lied. Wat gaat het opbrengen? We hopen met elkaar op 1000 euro of meer.
Maar... binnen een paar minuten staat de teller over de 3000 en liggen de lijnen haast plat van alle bellers. Wat is dit gaaf!!

Wil je Groot nieuws ook steunen? Ze kunnen nog wel wat gebruiken en er zijn allemaal leuke acties. Daarvoor verwijs ik naar de site: www.grootnieuwsradio.nl

Wij hadden een toffe ochtend. En nu ga ik me klaar maken voor een avondje met mijn zus. Nog eens naar Groot Nieuws Radio. Nog eens naar Matthijn Buwalda. Op de fiets. heerlijk!!

wel beetje oude video, maar dit is het dan!

vrijdag 6 maart 2015

Mijn Pipo en ik

Waar het door komt weet ik niet, misschien is het een snerthumeur? Snertweer? In elk geval heb ik reuze veel zin in erwtensoep!
Alle ingrediënten zijn in huis, rest nog de pan.
Die mooie, grote, gietijzeren pan van weet ik veel hoeveel liter. Waar de soep mee tot zijn recht komt.
En jawel, die haal ik bij mijn pa en ma.

Een telefoontje naar mijn ouderlijk huis zegt me al snel genoeg: ma is weg, pa, of mijn koosnaampje voor hem: Pipo, staat op het punt om weg te gaan. Maar voor mij wil hij wel even wachten... De schat.


Eenmaal thuis (het blijft thuis hè) de pan gepakt en er liefdevol door Pipo uitgezet.
Pipo wil de boel al afsluiten, als hij me opeens aankijkt en zegt, met stralende ogen:
- Of wil je nog wat drinken?
Zo'n stralend hoofd kan ik niet teleurstellen. Het lijkt me trouwens erg gezellig. Wanneer heb ik mijn Pipo nu alleen??
Koffie voor hem, thee voor mij en dan maar kletsen.
Ons onderwerp? Na wat bijzaakjes belanden we bij...
Auto's.
Grappig, we hebben allebei een voorliefde voor de Renault Captur, een vrij nieuw model naar mijn idee. Ik zie hem tenminste niet zo vaak. Maar toen ik hem zag... En de Volkswagen Up natuurlijk, al zijn we allebei niet op de Volkswagen, dit is een geslaagd karretje.
En nummerborden. Geduldig leg ik mijn Pipo uit hoe momenteel de combinatie is. En de nieuwste die Geert en ik gezien hebben: 1 ZPF .. (nog wat).


De interesse voor auto's heb ik van hem. Net als de combi's van nummerborden. Mijn vriendin en ik deden altijd al wedstrijdje, hetzelfde als ik nu met Geert doe. Mijn eigen Pipo was vrachtwagenchauffeur en ik genoot als ik mee mocht, een dagje in de truck. Dus vandaar.

Verder past het wel bij me. Ik ben niet zo'n meisje-meisje. Geen make-up. Winkelen? Brrr... Al heb ik Geert beloofd eens te gaan shoppen, bij autogarage's... Huishoud? Hou op! Voetballen, dat doe ik graag, samen met Geert, net als vroeger met mijn broertjes. Maar mode boeit me geen zier. Hoewel... jurkjes vind ik momenteel erg leuk. Nou ja, toch wat meisjesachtig.
En zeg nu zelf, da's toch wel handig als je een meisje bent...



maandag 2 maart 2015

Huiskamerconcert

Je leest het wel eens hè: 'Win een huiskamerconcert'.  Of zo iets. Nou is dat mij nog nooit gelukt, maar ja, ik werk daar dan ook nooit aan mee...
Totdat Geert een maand geleden opeens kwam binnen stormen met een prachtig idee: hij ging met zijn vrienden een concert geven. En ja...toen moest ik wel meewerken!

De drie fantasten hadden het al goed voor elkaar: programma was klaar, mensen zouden uitgenodigd worden en het oefenen was gepland. Nou, voor een elfjarige niet slecht! Geert nam uiteraard zelf de leiding. Dan hou je een beetje de controle hè. De andere twee kinderen zijn jonger en accepteerden zijn gezag :).

Maar ja, wáár gaan we dat concert houden? Nou ja, over het algemeen doe ik niet moeilijk: je komt maar hierheen. Best. En dan de datum. Ik stel voor: de voorjaarsvakantie. En de mannen luisteren. Over gezag gesproken.. hihi.

Er werd gigantisch geoefend, poeh zeg, je wil het niet weten. Enige moeders werden er helemaal zat van en zo zaten we af en toe bij elkaar op de koffie, terwijl de kinderen in het andere huis oefenden.
Overigens helemaal geen straf! :)

Dinsdagavond was het zover. Stoelen werden klaargezet. Geen vijf, geen tien, maar twintig! En toen het concert begon waren ze allemaal vol!
Daar zat ik dan. Te midden van de verhuizing van onze Willeke, te luisteren naar een echt huiskamerconcert in mijn eigen kamer, bomvol mensen.
Maar het was een succes!
De rollen waren goed verdeeld en ieder deed naar zijn talent: de buurjongen zong en zei een gedicht op over muziek. Neefje liet liedjes horen via Youtube en begeleidde Geert op de djembé. Geert zong dus ook, en speelde wat liedjes op zijn accordeon.
Het klonk fantastisch en het hele publiek genoot, de muzikanten nog het meest.

Aan het eind van het concert bedankte Geert ons hartelijk voor de aandacht en sloot zijn toespraak af:
U mag naar huis gaan, daar is de deur!
De toegift waar we om vroegen, daar wachten we nog op...

Muzikanten,hartelijk bedankt!!!






Pagina's