Hèhè, daar is ze dan. Na lang wachten komt exact op de afgesproken tijd het bezoek aangereden. Mijn vriendin én zijn vriendin... :)
En terwijl ik met de mijne op de bank zak en in heel interessant gesprek verwikkel, pakken hun monopoly. Zo, glimlachend kijken wij elkaar aan: daar hebben we voorlopig geen kind meer aan.
Hoe leuk is dat. Dat je vriendin een dochter heeft die bij je zoon in de klas zit, daardoor kennen we elkaar en zijn we vriendinnen. Gaan ze elk naar een andere school, VO, lopen ze allebei vast, zitten ze nu weer op dezelfde school. :)
En dus ook samen vrij op een studiedag.
Halverwege de ochtend wordt er een pauze ingelast: even tijd voor wat drinken en wat snoepen, na al dat dobbelen, geld uitgeven en geld inzamelen.
Dan volgt er een leuk gesprekje:
Zij: Hoeveel zussen heb jij wel niet?
Hij: Ehh... ik had er twee
Nu heb ik er nog maar één, want die ander woont hier niet meer...
Hilarisch? Eerst wel even ja. Maar nu ik er aan terug denk, weet ik dat ik er wel even met hem over moet praten.
Per slot van rekening klonk het wel grappig, best een beetje autistisch, maar waar is anders! Eenmaal zus, blijf je zus, waar je ook woont. Nou Rob, ons wacht dus weer een mooi gesprekje!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat gerust een berichtje achter, dat waardeer ik en lees ik met plezier!