donderdag 28 augustus 2014

Familiewapen van den Brink

Alleen maar goede berichten horen we vanuit Karakter. En daar zijn we heel blij mee!

Vóór de plaatsing gingen met z'n allen naar een gezinstherapeut.
Vanmorgen hadden wij als ouders over dat onderzoek een terugkoppeling.
Mooi: we werden omschreven als een warm en open gezin. Dat doet een moeder goed!!!

Hieronder zie je het gezinswapen, wat we ontworpen hebben tijdens het onderzoek. Opdracht:wat is belangrijk in jullie gezin, wat is fijn, wat is niet fijn...
We smeten al onze creativiteit er op, vandaar dat er van mij niet zoveel op staat: of mijn ideeën werden al door anderen getekend, of de inspiratie was er niet om te tekenen. Woorden, daar kan ik meer mee, maar dat dat ook kon, daar kwam ik dus te laat achter...Domdomdom.

Al met al een wapen om trots op te zijn. Iedereen had een inbreng(etje), behalve Rob. Hij was totaal niet gemotiveerd en zag alleen maar koffie...

Ik ben benieuwd wat jullie hier zien en wat je denkt dat het betekent. Reacties zijn dus van harte welkom!! Ben benieuwd...


maandag 18 augustus 2014

Dag Rob

Bons, bons...
Mijn hart gaat te keer.
Een steen in mijn hart
Koud en warm tegelijk
Een zwaard door mijn ziel
Zo meteen met ons drieën naar Karakter
Met z'n tweeën terug

Dag Rob,
Wat moet ik zeggen?
Veel plezier?
Ja, ik wens je veel plezier
En ik zegen je
in Jezus naam:
Hij blijft bij jou!!!
Dag
Ik hou van je
Je mama

woensdag 13 augustus 2014

Ingegroeide teennagel

Rob heeft ook echt wel pech hoor.
Voor de vierde keer werd hij gisteren geholpen aan zijn ingegroeide teennagel. Vierde keer, vierde plek. En jawel, de andere teen begint nu toch ook weer.
De huisarts knipt een stukje nagel van de zieke teen weg, inclusief wortel.

Vervelend is het dat Rob al exact weet wat er gaat gebeuren en vooral: hoeveel pijn het doet.
Maar deze keer is het nog erger.
De teen is zo ontzettend ziek (uitstel leek een andere huisarts en Rob beter dan overgaan tot actie...) dat de verdoving niet meer op de zieke plek kan komen.
Arm kind. Ondanks zijn megahoge pijngrens schreeuwt hij de hele praktijk bij elkaar. En de dokter maar doorgaan, stug volhouden. Het moet gewoon gebeuren.
Huilend ligt Rob op de tafel. Zijn armen omklemmen de mijne. Hij maakt gretig gebruik van het feit dat hij me mag knijpen. Ik omhels hem, ga voor hem staan zodat hij niets ziet en troost hem, leidt hem af.
Dan, eindelijk is het gebeurd. Rob zucht.
-Jezus had aan het kruis nog veel meer pijn, hè moedertje..."
Hij haalt eens diep adem en ontspant helemaal.
Wat is dat mooi! Ik zie zo dat God ook hier aanwezig is.

En al schrijvend realiseer ik me nu weer: Hij gaat mee, dwars door pijn heen.
Nu van die grote, zieke teen, straks als Rob bij Karakter is. We weten allebei zeker dat de Heere hem troost en bij hem is. Dan hoef ik mijn kind niet los te laten, maar mag ik hem overgeven in de handen van onze Vader!

maandag 4 augustus 2014

Tranen

Nou zeg, wat er nu toch met me gebeurde!
Zondagmorgen. We zitten in de kerk. Beetje verspreid allemaal: manlief heeft dienst als diaken, Rob zit vooraan, in z'n uppie en ik met met Jorike en Geert ergens halverwege.
Het orgel houdt stil. De dominee en kerkenraad komen binnen. De afkondigingen worden voorgelezen en we beginnen met de eerste psalm.
En dan opeens...
Ik schiet vol. Nog voor ik mee kan gaan zingen rollen totaal onverwacht de tranen uit mijn ogen. Knipperen, nog eens en weer. Slikken, poetsen, vegen het helpt allemaal geen klap. Het komt alsof ik nooit anders doe en nooit meer ophoud.
Ik snap echt niets van mezelf. Wat is dit? Ik voelde me niet moe, niet gespannen, nou ja, een beetje misschien. Ik zat lekker in m'n vel en had goed geslapen. En dan opeens dit...

De hele dienst blijft het nat. Al poetsend over ogen en wangen kan ik gelukkig toch de dienst goed volgen. meezingen lukt niet, zodra ik het probeer gaat het weer terug naar af. De pakjes zakdoeken komen vandaag prima van pas! Het is zo raar, want hoewel ik huil, voel ik haast geen emotie. Het lijkt helemaal buiten mij om te gaan. Herkent iemand dat?

Tijdens de preek kan ik me redelijk concentreren, al blijft het nat. De preek is wonderlijk genoeg voor mij bedoelt: Jezus zegt: In de wereld zult u verdrukking hebben, maar hebt goed moed, Ik heb de wereld overwonnen. (Johannes 16:33) Net wat ik nodig heb.
Verdrukking? De dominee legt het mooi uit. Niet alleen  geloofsvervolging hoort daar bij, maar ook de ziekte, de zonde, de dingen die je overkomen of je daar nu wel of niet iets aan kunt doen. Het hoort er bij, maar zegt hij: je mag er gerust om huilen. Nou ja, daar was ik al mee bezig....

Later vraagt Jorike me: komt het door Karakter? Nou, ik was me er niet van bewust, ik werd overvallen door eigen tranen, zomaar, plotseling. Het was iets waar ik totaal geen controle meer over had. Maar nu ze het zo zegt: ja, daar zou het wel eens van kunnen komen.
We gaan maandag Rob vertellen dat hij naar Karakter gaat voor een lange periode. Spannend genoeg om in huilen uit te barsten, wat ik dan ook maar deed...

Pagina's