vrijdag 13 mei 2011

Autisme en zwemmen (1)

Het is al heel wat jaren de gewoonte dat je met je kind naar zwemles gaat.
Zo tegen de kleutertijd, als ze 4 of 5 jaar zijn gaan we ze massaal opgeven en, afhankelijk van de wachtlijst, gaan we even daarna met z’n allen naar de zwemlessen. Zo verging het ons met onze oudste twee meisjes (tig jaar terug), zo vergat het ons nu met Geert, de jongste.
Twee maal per week zit ik in het zwembad  te lezen te kijken naar al die in het water spartelende kinderen.
Met onze Rob ging het anders. Doodsbang was hij voor water. Dat merkten we altijd al aan hem. Hij vond het allemaal maar niets, al dat water en dan de bijkomende prikkels: lawaai, veel mensen en muziek. Met geen mogelijkheid kregen we hem in het recreatiebad, welke net iets dieper is dan het peuterbadje. Dus bleef hij en ik en Gerco ook, in het peuterbad.  Nou, dat werd niet altijd gewaardeerd door ouders die wel een peuter in het badje wilde laten spetteren. Vooral niet toen Rob echt met kop en schouders uit ging steken bij al die dreumesjes. En toen hij wat wilder ging doen.
De oplossing lag niet zomaar voor de hand. Zo van, weet je wat we doen hem op zwemles.  Want zwemles betekent: 1 zwemjuf/meester in een groepje, 15 kinderen per groepje, 3 groepjes, groepsinstructies en concentratie. Dat hebben we dus niet eens geprobeerd, we wisten het: dit wordt niets. Te massaal, te onoverzichtelijk en te zelfstandig voor deze klassieker.
Gelukkig is ons zwembad ook voorzien van een autigroep. Een must is dan dat het kind wat les krijgt begeleid wordt door een ouder/volwassene. Elke woensdagmiddag om 13.15 uur.
Nou, daar ging het al. Dat zouden we ook echt niet gaan redden. Want elke woensdagmiddag zijn de andere kinderen thuis en werkt papa. Dus helaas.
Na wat speurwerk bij de mensen om ons heen en in onze gemeente bleek dat niemand het zag zitten om met zoonlief te gaan zwemmen. Want ja, hoewel heel lief en schattig, hij is wel autist. En niet iedereen is daarvoor opgeleid en heeft die gave. Dat snapten we ook.
Maar toen kwam er iets op ons pad. Zomaar, plotseling, we vroegen nergens om, tijdens een gesprek over heel andere dingen hoorden we over een speciaal soort zwemles…
Wordt vervolgd.

PS Het kan ntuurlijk, ook met autisme, heel anders gaan, maar dit is ons verhaal...

10 opmerkingen:

  1. Ben benieuwd naar het vervolg ...
    Fijn weekend!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Oo het zou zo fijn zijn als het allemaal lukt. Onze Jaap heeft er zo lang overgedaan omdat het niet ging hij was 12 dat hij zijn a kreeg en toen zijn we ook gestopt. vanaf 5 jaar op zwemles... Als we hier toen zo'n groep hadden had het veel ellende bespaard.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Voor midden-nederlanders, ook het zwembad in Leusden (vlak onder Amersfoort) kent speciale zwemles. Mijn jongste auti heeft er 2 diploma's gehaald en mijn jongste lest er nu wegens slechthorendheid. Een uitkomst.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik hoop ook dat je een goede oplossing hebt want jammer om te lezen dat mensen zo bang zijn om te helpen. Ik had jouw Rob zo meegenomen naar het zwembad. Er zijn ook mogelijkheden als je nog een PGB hebt mijn partner is zweminstructeur en hij begeleidt vanuit het PGB twee autistische broertjes en geeft hen zwemles.....

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hopen dat het goed komt dan met die speciale zwemles. i.i.g. wel fijn dat ze bij het zwembad een speciale zwemles hebben.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Badmeester Rob Hulshof geeft in Echten Drenthe
    persoonlijke zwembegeleiding aan kinderen met een beperking binnen het autistisch spectrum

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ik hoop dat de zwemlessen gelukt zijn. Wij thuis hebben zelf een zwembad genomen met een warmtepomp om zolang mogelijk gebruik er van te kunnen maken. Mijn zoon is dan ook lekker in zijn eigen omgeving en een stuk rustiger.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Super om weer wat te lezen. Kijk er altijd naar uit.

    BeantwoordenVerwijderen

Laat gerust een berichtje achter, dat waardeer ik en lees ik met plezier!

Pagina's