woensdag 9 juli 2014

God is er bij!!

Vandaag moeten we het hem zeggen....
Een beetje zenuwachtig word ik wakker.
Hoe zal het gaan?

We bereiden alles zo goed mogelijk voor: zetten de hele planning zwart op wit, leggen de beloning hem extra groot voor in een mooie afbeelding, zodat DAT opvalt en blijft hangen.
We maken de kamer prikkel vrij. dat wil zeggen: alleen wij, geen zussen, broertje of wat dan ook.
En we bidden. We bidden voor rust en vrede, kalmte bij ons als ouders, fysieke en emotionele kracht voor als het tot een lijfelijke confrontatie komt, liefde voor ons mannetje. Hij is echt niet voor niets hier op aarde en God heeft ook met hem een bedoeling en plan!

Rob, na het eten moet ik je wat laten zien.
-Wat dan. Vertel het nu. Ik wil het Nu weten.
-Nee, Rob, we gaan nu danken (voor het eten) en dan laat ik het je zien. Nog een minuutje geduld.
De rust is er. In huis, in mijn hart. God is er bij, heel dichtbij. Dat  ervaar ik zo. Dan nu maar aan de slag en vertrouwen op Hem.

-Nou hè, wat moet je me laten zien?!
-Kijk maar, het ligt op de bank.
En Rob leest:

Wie?
Rob, mama, papa, Carola, Lea, meneer Wisse
Wat?
Naar Karakter, een soort Boddaert.
Wanneer?
Donderdagmiddag, 10 juli, 12.55 uur komen we je op school ophalen. Om 13.15 moeten we er zijn.
Waar?
Horalaan 5 in Ede
Hoe?
Met de auto
Waarom?
Iedereen met autisme gaat daar een keer naar toe
Programma:
Ongeveer 13.15 uur tot 13.45 uur: met elkaar kennismaken en praten. We doen dat met:
Rob, papa, mama, Carola, Lea, meneer Wisse, een behandelaar  en een kinder- en jeugdpsychiater (= soort dokter voor autisme).
Ongeveer 13.45 uur – 14.45 uur: jij blijft bij de kinder-en jeugdpsychiater voor wat spelletjes waardoor zij je beter leert kennen
14.45 uur -15.15 uur: we komen weer bij elkaar en spreken dingen af
Ongeveer 15.15 uur: we gaan naar de snackbar. Je krijgt één of twee kroketten met een ijsje!



-Ik vind het stom!
-Wat vindt je stom?
-Dat meneer Wisse meegaat.
-Oh, maar dat is omdat hij jou weer anders kent dan wij, net als Lea en Carola.
-En weet je Rob, ga ik verder, ik ga ook mee, maar ik krijg geen kroket...
Rob giert het uit:
-Lekker puh!!!

Dan wordt het stil. Heel stil...
Opeens pakt Rob een pen, krast het hele A4-tje blauw en verscheurt het in twintig (ongeveer:) ) kleine stukjes.
-Ik vind het niet leuk.
Hij smijt de snippertjes naar buiten en gaat naar boven. Rustig, gelaten, zo van: nou ja, dan is het zo.

Tot een uur of één 's nachts heb ik gebruist van energie.
Wow, als dit geen gebedsverhoring is...
Vol moed gaan we donderdag tegemoet. God is er bij!

7 opmerkingen:

  1. Pffft heftig hoor !!!!
    Is het morgen? ik zal voor jullie bidden!
    Liefs !

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat goed van Rob. En jouw voorbereiding. Met God zegen gaat het donderdag zeker goed komen.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat een kei die Rob. En wat een wijze mama. En wat een vrede van God. Hij is erbij!


    BeantwoordenVerwijderen
  4. Heel veel sterkte toegewenst en goed zeg, hoe jullie dit aan hebben gepakt!!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik heb bewondering voor jullie... hoe jullie met Rob om gaan. Zo goed voorbereid de confrontatie aan gaan... En het allerbelangrijkste dat met gevouwen handen en een biddend hart.... En wat is Rob een mooi mens!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. kippenvel, zo "levensecht" geschreven! Veel sterkte met alles!

    BeantwoordenVerwijderen

Laat gerust een berichtje achter, dat waardeer ik en lees ik met plezier!

Pagina's