vrijdag 14 maart 2014

40 jaar: Terugkijk op de dertiger jaren

Alweer 40, mijmer ik, liggend in bed en wachtend op de slaap. Voelde het toen ik dertig werd ook zo bijzonder? In gedachten ga ik terug naar toen. Maar die gevoelens krijg ik niet meer op een rijtje...


Dertig jaar. Dat betekende toen: vier kindjes onder de tien. Van autisme was officieel nog geen sprake, ik wist amper wat het was. Laat staan dat ik zou bedenken een gezin boordevol autisme te krijgen.

Eigenlijk schrik ik ervan. Tien jaar geleden was het nog zo simpel allemaal. Was er nog geen gesprek, geen pedagoog, geen psycholoog. Tien jaar geleden was er nog geen pgb, geen zorgboerderij, geen begeleiders aan huis, geen busje voor de deur. Tien jaar geleden deed ik het allemaal zelf, zonder hulp van buitenaf.


Toen wist ik niet dat er zoveel hulp te krijgen was. Toen wist ik niet dat er zoveel problemen zouden komen. Toen wist ik niet wat ik nu wel weet, gelukkig maar.
En toch... ik had ze niet graag willen missen, deze tien jaar. Ze hebben me ontzettend veel geleerd, me sterker gemaakt, me meer doen ontwikkelen op allerlei fronten.
Bovenal ben ik me er veel meer van bewust geworden dat ik niet in eigen kracht kan leven. Niet met autisme, niet met de opvoeding, niet met mezelf. Het heeft me heel afhankelijk gemaakt van de Heere. En dat is goed. Daarom kijk ik ook vooruit met een vaste wetenschap dat Hij blijft zorgen, wat er ook gaat gebeuren. Maar ik kijk niet ver de toekomst in, ik kijk per dag. Want dat is tegenwoordig wel even genoeg :)

5 opmerkingen:

  1. Van harte gefeliciteerd!
    En wat heb je dit mooi verwoord. Ik wens je ook veel sterkte met alles!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Gefeliciteerd!!! Wat kan er bijzonder veel gebeuren/veranderen in 10 jaar tijd! Tot vanavond :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hartelijk gefeliciteerd.
    Heel mooi beschreven!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Gefeliciteerd, ik herken je verhaal zo goed. Ik hoop dit jaar 40 te worden...tien jaar geleden leek alles nog zo eenvoudig! En nu is het soms zo gecompliceerd, maar mogen we vasthouden aan de bergrede! Geen zorgen voor de dag van morgen....

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Van harte gefeliciteerd! Herkenbaar, al ben ik nog maar begin 30 :) Maar laatst keek ik met enige weemoed naar een foto van onze oudste toen ze een jaar of 3 was. Wat wist ik toen nog veel niet, een zalige onwetendheid, zeg maar... Maar het is toch goed! God geeft immers kracht voor elke dag, en Hij heeft een werk te doen in ons!
    Een heel goed levensjaar toegewenst!

    BeantwoordenVerwijderen

Laat gerust een berichtje achter, dat waardeer ik en lees ik met plezier!

Pagina's