woensdag 30 december 2015

Weer een hartinfarct

Wat ik vandaag voor de eerste keer gedaan heb en liever nooit weer doe?
  • Getwijfeld: bel ik de huisarts of 112
  • Pilletje onder de tong van mijn man gelegd
  • Tijdschriften in een tasje gestopt met mijn flesje water, die lekt...
  • Een beheerst dollemansritje in de ambulance meegereden
  • Gebeld in het ziekenhuis, wat eigenlijk niet mag
  • Openlijk zitten janken, in de familiekamer van het UMC, alleen
  • De natte Eva gelezen, naast het ziekenhuisbed
  • In de ziekenzaal gesport, omdat mijn spieren zo zeer gingen doen van het wachten
  • De snackbar gebeld voor een bestelling
  • Op de fiets het eten gaan halen, omdat ik even alleen moest zijn. En buiten.
  • Mijn mannetje welterusten gewenst, terwijl hij daar blijft, ik hier
En misschien nog wel meer gekke dingen. Ik weet het niet meer. Hoe kan de dag opeens anders zijn, dan je van te voren denkt.
En elke keer hoor ik weer die woorden van de cardioloog van vorig jaar: u hoeft echt niet bang te zijn voor herhaling. En nu, net een jaar later, ligt-ie er weer.

Gelukkig gaat het goed. Er zijn drie stents gezet, op twee plaatsen. Het was kantje boord of ze kozen voor een bypassoperatie, maar dat was gelukkig toch niet nodig. Waardoor het opknappen nu wel sneller zal gaan dan vorig jaar. Daar is hij toch al mee begonnen! 

Jorike was de grootste hulp ever. En Matthias natuurlijk. Samen met mijn zus. Super bedankt!!
Geert paste zijn programma superflexibel aan: hij zou vanavond een concert geven met zijn neefje, hier in huis. Maar mijn zus, ook heel flexibel, stelde haar huis ter beschikking en zo hadden de jongens toch een topavond met accordeon, djumbe, Sela, Psalmproject en anderen :)
Willeke was vooral in paniek. Wat moest ze nu dan toch? Gelukkig kon ik haar vanuit het UMC gerust stellen en advies geven. Dat was wat ze nodig had.
En dan Rob. O, o wat was hij boos (is ook paniek). Hoe kon papa dat nu toch doen? Hij zou toch vuurwerk af gaan steken met papa morgen??? Gelukkig was het een kwestie van landen  en zakte de boosheid zodra ik hem opgehaald had van de zorgboerderij. Met dank aan de begeleiding daar!

Al met al weer een pittig dagje. Met mij gaat het nu goed. Ik ben moe, maar niet meer zo erg als vanmiddag. Komt vast door de patat en het concert van Geert, waar ik na het bezoekje aan manlief met Rob, ook nog even naar toe ben gegaan.

In de natte en plakkerige Eva las ik iets heel treffends, wat me enorm troostte en bemoedigde: 
'Breng in het donker in de praktijk, wat je in het licht hebt geleerd.Weet wie je bent in Christus, voordat de duisternis inzet. Jezus Zelf is het eeuwige Licht en aan jouw duisternis komt een einde.

Kortom: Hij is er bij, want Hij kent mij, Hij kent ons. Dat troost enorm. Toen, nu en voor de toekomst. Want ooit stopt al het leed en wordt alles nieuw!
En dan stap je in de auto, de radio schiet aan en wat zingt Groot Nieuws: (of beter: wat zendt zij uit)

‘Ik ben die Ik ben’ is uw eeuwige naam.
Onnoembaar aanwezig deelt U mijn bestaan.
Hoe adembenemend, ontroerend dichtbij:
uw naam is ‘Ik ben’, en ‘Ik zal er zijn’.

Van Sela. Mijn favoriet en o zo waar!
Ik wens jullie een goede jaarwisseling en veel zegen voor 2016
Geniet van je dag en dank God er voor. Want voor je het weet is het voorbij.

4 opmerkingen:

  1. Dag Aline, wat heb ik te doen met jullie.
    Ik kan alleen maar bidden voor jullie.
    En hopen dat je man weer snel opknapt.


    lieve groet, Peter

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Sterkte Aline! Je moet weer veel ballen tegelijk in de lucht houden. Je weet dat je het niet alleen hoeft te doen. Ik wens je Gods zegen in alles! Mooi hoe zo'n lied op bepaalde momenten in je leven weer terugkeert.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Beste Aline,

    Wat ingrijpend voor jullie als gezin. Wat heb je goed gehandeld in deze situatie. Eerst t.a.v. je man, later t.a.v je kinderen.

    Ik denk aan jullie in mijn gebed.

    BeantwoordenVerwijderen

Laat gerust een berichtje achter, dat waardeer ik en lees ik met plezier!

Pagina's