Een volle week ligt achter ons. Daarom ook zo weinig geblogd.
Deze week stond vooral in het teken van mijn werk. Met errug veel zieke collega's thuis, heb ik veel gewerkt. Helemaal niet erg, ik werk met veel plezier en geniet van elk moment. Maar wel jammer voor de collega's die de strijd tegen de griep voor even op moesten geven. Samen met half Nederland. Dat is niet fijn en vooral heel vervelend. Beterschap, mensen!
Tot op heden doen wij hier niet mee. En dat is maar goed ook. Want morgen vieren we de verjaardag van Geert, die maandag 12 jaar hoopt te worden. We wilden de visite wat verspreiden, ivm de drukte voor manlief. Maar iedereen gaf aan zondag te komen. En dat kon, want ik gaf de vrije keus... Zodoende wordt het morgen een drukke avond, maar maandag relaxed. Is bij Geert direct ook heel veel spanning weg. Want hij is zó zenuwachtig! Terwijl hij al weet wat hij krijgt, één groot gezamenlijk cadeau van ons en de families: een Cajon. Wat dat is? Zo'n kist waar je op gaat zitten en dan tegenaan ramt tot je mooie muziek heb. Of wel: een stoel en dumbé in één. Compleet met ingebouwde snaren. Hij heeft zelfs al geoefend, samen met mij (ik op de gitaar), maar het maakt de spanning er niet minder om. Arm kind...
Dinsdag wordt Willeke geopereerd. Keelamandelen. Niet knippen, maar pellen. Dus nog een rede voor liever geen griep. Na drie maanden keelontsteking is haar weerstand al zover omlaag, net als haar gewicht, dat juist nu een griep de hele planning zou omgooien. Of na die tijd, als ze weer een poosje hier komt logeren. Ik moet er toch niet aan denken dat juist dan de griep hier binnen komt. Buikgriep met zo'n kapotte keel lijkt me verschrikkelijk, maar koorts net zo goed.
Ach, we zien wel. Ook hierin maar vertrouwen op de zorg van onze hemelse Vader. Hij is er bij.
Ik wens jullie allemaal een heel fijne week. Ik bid je gezondheid toe, maar vooral een week met God.
Sterkte hoor deze week en veel gezondheid toegewenst!
BeantwoordenVerwijderen