Oefenen voor Vaderdag

Je hebt van die dagen, dan gaat het gewoon een beetje anders dan anders.
Zo ook gisteren, maandag. Al schrijvend bedenk ik me nu: de maandag voor Vaderdag. Misschien was dat het.

In elk geval, mijn man moest deze maandag extra werken en zou pas om een uur of drie thuis zijn. Normaal is hij er kwart over twaalf, terwijl ik dan om kwart voor één naar mijn werk vertrek. En omdat ik pas weer na zessen thuis ben, is hij vandaag de kok. Maar ja, na het werken douchen, rusten, boodschappen doen en eten koken, dat is een beetje veel. Dus ik besluit hem een handje te helpen. Ik haal de boodschappen en zorg dat de was opgevouwen is en in de kast ligt voor ik ga. Mooi toch?

De boodschappen halen lukt. En daar, bij de supermarkt bedenk ik opeens dat er brood voor ons apart ligt bij de bakker. Gelijk maar even halen. Eenmaal thuis ruim ik alles netjes op, vouw de was en leg ook die weer lekker schoon in de kasten. Ik stel de wasmachine vast zo in dat de volgende was klaar is als ik thuis kom uit het werk. Dat is over zo'n vier uur. Mijn man heeft er geen omkijken naar en ik hoef het dan alleen nog maar in de droger te gooien. Klaar terwijl ik eet, zeg maar.

En daar gaat het mis. Ik doe dat allemaal, maar communiceer dat niet. Niet beseffend dat mijn man ook na een vermoeide rit richting Amsterdam en Alkmaar nog gewoon na kan denken.
Ook hij denkt aan het brood, stapt op zijn fiets maar wordt linea recta teruggestuurd door de bakkersvrouw met het advies eens te leren praten 😜

Iets minder enthousiast als anders komt hij thuis. De droger draait gelukkig al en als dat ding begint te piepen vouwt hij netjes alles op en legt het in de kasten. Waar vind je nog zo'n huisman???

Je ziet mijn verbaasde gezicht misschien wel voor je als je weet hoe ik, toen ik thuis kwam, de wasmachine en de droger leeg vond. Omdat ze bij ons in de schuur staan en ik direct mijn fiets in diezelfde schuur neerzette, kon ik mijn verbazing niet direct uiten, maar eenmaal binnen vraag ik mijn man:
-Waar is de wa-as?
Nu is het zijn beurt verbaasd te kijken.
- Gewoon, de wasmachine was klaar toen ik thuis kwam, ik heb het allang in de kasten.
En hij kijkt zowaar een beetje trots.

Ik graaf in mijn geheugen. Heb ik dan toch de machine aangezet? Ik voel aan een vest wat over de stoel hangt. Droog. Ik ruik. Dát had ik beter niet kunnen doen. Mijn conclusie is snel getrokken.
Samen halen we de kasten weer leeg, de handdoeken, de washandjes, de onderbroeken en het vest.

Op naar een lekkere geur en een schone was. Want om me nu nog een keer te wassen met dat ene washandje. 😷😤 Maar o wat is het heerlijk te weten dat mijn man zo enthousiast zijn taken doet. Stiekem denk ik dat hij alvast oefent voor Vaderdag. 😊