Oeps... een oepskaart

Met dank aan Corien Oranje!
Wij zitten momenteel midden in de oepskaartenzone.
Nooit gedacht dat een boek zoveel invloed op ons aller leven zou kunnen hebben!

 De oepskaarten die in dit boek worden beschreven als waarschuwing boeiden Rob wel. "Dat wil ik ook!"
Jammer voor hem, ik had er niet zoveel oren naar...
Maar geleidelijk aan werd het een beetje een obsessie en kon Rob nergens anders meer over praten. Oepskaarten, oepskaarten, oepskaarten.
"Waarom doen wij niet aan oepskaarten, ma?" was zijn dagelijkse terugkerende vraag minstens tien keer.
Zelfs de school en de zorgboerderij vroegen om uitleg. Arme ik...

Dus nu ben ik toch overstag. Geloof me: zeker niet door zijn gevraag. Dat heeft niet zo'n vat op me. Wel door zijn gedrag. Dat is momenteel niet zo leuk namelijk. En op het moment dat de bom heel erg goed barstte, besluit ik dat ik oepskaarten wil!
Dus we hebben ze nu:

Maar dan ben ik nog niet klaar. Duidelijk moet worden wanneer ik deze prachtige kaartjes uit ga delen, als een echte scheidsrechter. Dus bespreek ik de dingen met Rob die mis gaan en gaan we elke week aan één punt werken. We zijn begonnen met 'niet schreeuwen' , want daar werden wij en de buren (?) helemaal zat van.
Rob is helemaal niet vatbaar voor straf, wel voor belonen. Ik heb het gecombineerd. Elke dag kan hij 15 minuten computertijd extra verdienen. Mooi tweeledig: wij verdienen een kwartiertje extra rust :-).
Per oepskaart, per schreeuw dus, gaan er vijf minuten af.  Pas na drie missers is je beloning weg.

Dat nog even zwart op wit maken en dan beginnen maar. Omdat Rob al 12 is, laat ik hem ook zijn handtekening zetten, zodat hij de verantwoordelijkheid voor eigen gedrag voelt wegen. Nou ja, daar had hij dan een beetje een ander beeld bij...

Rob ging vier keer de fout in deze week. Niet slecht, vind je wel? Vandaag starten we nummer twee: 'niet schelden'. Dat zal een stuk moeilijker worden, dat doet hij momenteel zo automatisch... Ondertussen blijft 'niet schreeuwen' er nog netjes bij. Anders weet ik het wel: wat niet zichtbaar is, geldt niet meer. Ach ja, zo werkt het bij hem.