De zon. Mijn warmtebron

Stadspark Veenendaal

Dik ingepakt loop ik naar buiten. Tijd voor mijn zondagmiddag wandeling. Brr, wat is het koud. Maar gelukkig is dat geen probleem. En de zon vergoed enorm veel.

Hè, ik had mijn zonnebril op moeten zetten. De zon is erg scherp en het reflecteert een prachtige schittering in het water. Waardoor ik helemaal niet meer zie waar ik loop. Hopelijk zien de vele fietsers die me tegemoet komen me wel.

Ik loop mijn vaste rondje. Dan hoef ik niet na te denken over de weg die ik ga. Al denk ik voortdurend wel na over de Weg die ik ga, als je begrijpt wat ik bedoel. Even een tijd van zelfreflectie.
Waar was ik, waar ben ik en waar ga ik naar toe?

En het kán niet anders of de zon brengt me op subtiele gedachtes daarover.

De Zon.

De Zon van gerechtigheid. Die al mijn vuilheid laat zien, die me mezelf laat kennen zoals ik echt ben. Diep van binnen waar al die stofjes van tekortkomingen, zonden en anders, zichtbaar worden.

Maar ook de Zon, die Licht geeft, wiens Licht weerkaats en wat door mij heen naar anderen mag reflecteren. Dat hoop ik tenminste. Omdat ik weet dat De Zon der gerechtigheid ook Degene is die al mijn zonden heeft weggehaald door Zelf de straf daarvoor te dragen. Die ervoor zorgde dat mijn duisternis opging in Zijn Licht.

De Zon die Warmte geeft. Veiligheid, geborgenheid. Bij Hem kan ik de enige Warmte vinden, als ik koud ben van binnen of verdriet heb. En ook die Warmte mag ik uitdelen aan de mensen om me heen. Gewoon en onbewust er zijn voor anderen. Zoals Hij er altijd is voor mij.

Tegelijk ook de Zon waar ik me behoorlijk aan kan branden. Als er geen recht wordt gedaan, als ik niet luister. Als ik de mist in ga en niet om vergeving vraag. Als ik de Weg kwijt raak en Hem even niet meer zie. Doelloos dwalend op mijn zelf gekozen pad.

De Zon. Wat ben ik blij dat hij schijnt. Al lopend dank ik God, de Schepper voor deze fantastische warmtebron. Dank ik God de Vader voor zo'n grote liefde dat Hij het niet hield bij alleen deze zon, maar ook de Zon der gerechtigheid gaf. Dat is Jezus, Zijn Zoon, mijn Redder en Verlosser!
Ik dank Hem voor de Geest, die mij wil laten zien wie ik ben, klein, zondig en vatbaar voor allerlei kwaad. Maar die tegelijk laat zien wie ik mag zijn door Hem: rein, heilig, volmaakt en rechtvaardig. Niets van mij. Alles door Jezus. Omdat Hij me vasthoudt in Zijn grote genade kan ik nu danken voor dit geweldige Licht en deze heerlijke Warmte. Zomaar lopend door de straten van Veenendaal realiseer ik me hoe bijzonder het is dat Hij me ziet, hoort, kent en weet wat ik denk. Dat Zijn Licht schijnt in mijn leventje. Dat Hij zo dichtbij is, dat ik Zijn Warmte kan voelen. O God! Hoe groot bent U!