Martha, Maria en Jezus

Dat moment dat hij de laatste adem uitblies
Ze de begrafenis voorbereiden
Hun broer naar het graf brachten
En alleen thuis kwamen
Dat moment...

Dat moment dat ze hun Vriend er bij riepen
Hun hoop op Hem stelden
Ze teleurgesteld raakten
Hij te laat kwam
Dat moment...

Het heeft Martha en Maria altijd veel gedaan om bij Jezus in de buurt te zijn. De één uitte haar liefde door stil naar Hem te luisteren, de ander vond haar liefdestaal in het zorgen voor Hem.
Soms zelfs tot over haar eigen grens heen ging ze door in het zorgen voor.
Er wordt altijd wat negatief gedaan over Martha die Jezus aanspreekt op het gedrag van haar zusje Maria. 'Zij zit stil aan Zijn voeten, terwijl ik me de benen uit het lijf loop'. En ik zie haar staan. Boos, gestrest en misschien wel heel jaloers. Zij mag toch ook wel luisteren naar Hem? Maar zo lukt dat nooit! 'Laat alstublieft Maria even helpen!' (Lucas 10:38-42) Mijn beeld van deze zussen was: Maria de goeie, Martha de zondige. Even heel zwart wit.

Tot ik deze week Johannes 11 las. Het stuk waarin broer Lazarus overleed. Ze hebben Jezus erbij geroepen, maar Hij komt te laat en Lazarus is al vier dagen geleden begraven voor Jezus er eindelijk is. Mijn oog valt op vers 27, waar Martha zegt: 'Ja Heere, ik geloof dat U de Christus bent, de Zoon van God, Die in de wereld komen zou.' (HSV)

Wat een geweldige belijdenis uit het hart van deze diepbedroefde vrouw. Ze zegt dit niet in een vrolijke bui, terwijl alles nog beter gaat dan ze had gehoopt. Ze zegt dit in haar intense verdriet en weet: wat er ook gebeurt en waarom het zo ook heeft moeten gaan, toch geloof ik dat U de Christus bent! De Gezalfde!

Vlak bij hen in de buurt ligt haar broer in het graf. Waarschijnlijk gezalfd en in doeken gewikkeld. Maar Martha weet dat vóór haar Gods Gezalfde staat. Eén Die zoveel machtiger is dan wie ook. Haar hoop op genezing is voorbij. Haar teleurstelling zal er op zekere momenten echt nog wel zijn, maar ze klemt zich vast aan God Zelf die beloofd heeft dat de Christus komen zou!
Heel anders dan Maria, die niet verder komt dan het verwijt: 'Heere, als U hier geweest was, zou mijn broer niet gestorven zijn.'

In mijn leven loopt het door elkaar heen. Nee, ik kan niet zeggen dat ik een Martha ben, sterker nog, ik heb weinig met zorgen in praktische zin. Maar ik zit ook niet altijd aan Jezus voeten, helaas. Was het maar zo'n feest ☺ Het leven is een mix van Martha en Maria. Luisteren en doen, geloven, belijden en vragen: 'O Heere waar was U?' En mopperen: En zij dan??
Maar de zekerheid blijft dat Jezus Christus is, mijn Verlosser en Zaligmaker, de Redder van de wereld, gezonden door God. Ik sluit me aan bij Martha. En bij Maria. Luisterend aan Zijn voeten Hem belijden en doen wat Hij me vraagt. Dat is Leven. Dwars door zonde, teleurstelling, verdriet en dood heen.

Dat moment dat Hij naar het graf wil
De steen weg gerold wordt op Zijn verzoek
'Vader, Ik dank U dat U Mij verhoort hebt!'
En dat Hij riep: 'Lazarus, kom naar buiten!'
Dat moment...
was Zijn tijd

Prijs Hem!