De gevolgen van vreemd gaan

-Weet je wie ik pas tegenkwam als vrijwilliger in onze kerk?  Geertje.
- O ja, dat is leuk hè. Ik heb haar pas nog gesproken. Zo'n leuke vrouw geworden. Ze is echt opgeknapt.
Stomverbaasd kijk ik mijn vriendin aan. Oké.... hier moet ik even over na denken.
Maar nog voor ik dat kan doen haakt een andere vriendin er ook op in.
-Ik zag haar pas ook en ik heb haar uitgenodigd voor de koffie. Zóo gezellig, kirt ze.

Ik ben stomverbaasd en ook een beetje verbijsterd en boos. Tuurlijk, ieder mens mag er zijn en heeft behoefte aan leuke contacten en goede vriendinnen. Toch vind ik het ook raar.

Geertje is er een jaar of drie geleden vandoor gegaan met een ander. Haar man gechoqueerd achterlatend. Twee gezinnen kapot en, zo lijkt het nu, zij leven nog lang en gelukkig.
-Ik, zo zei ze, kies nu eens voor mezelf.
Nu de grootste schok voorbij is en zij weer terugkomen in de stad, zijn ze weer van harte welkom in kerkelijke gemeente. Prima. Hoewel? Ik vind het lastig. Want op diezelfde plek zijn ook twee diepgewonde mensen, de ex-en van dit stel. Die lopen in en uit op de plek waar zij nu vrijwilliger is. En ik vraag me af of er nu niet keihard over de gevoelens van anderen gelopen wordt. Platgetreden, dat waren ze al. Nu krijgen ze nog een schop na om juist op een plek waar ze graag komen weer geconfronteerd te worden met iemand die hen zoveel pijn heeft aan gedaan. Dienstbaar aanwezig in de kerk.

Moet ik vergeten? Moet ik vergeven? Ja! Ik ben geen haar beter dan hen en ik weet dat ze ook bij Jezus mogen komen. En ik wil haar niet oordelen op wat ze doet, want ik weet haar motieven niet zo heel goed. Al werd ze niet mishandeld of was er geen sprake van psychische stoornis of zo, dus... Is trouwens helemaal niet aan mij! Maar blijft staan dat er veel kapot gemaakt is. Hoewel het haar misschien goed heeft gedaan, is hij diep verwond en verbrijzeld. Nog altijd. En die pijn, die wil ik blijven zien. Daar wil ik niet over heen walsen.

Alles lijkt te wennen. ook dit. Ook voor de kerk kennelijk. We vergeten en nemen de ander met open armen terug. Zonder dat er dingen veranderen en uitgepraat worden is dat misschien toch niet zoals God het heeft bedoeld. Het wordt in elk geval wel makkelijk gemaakt. Je gaat vreemd, je choqueerd iedereen in je wijde omgeving. Je trekt je een paar jaar terug en daarna kom je als zelfverzekerde dame retour. Iedereen is blij je weer te zien en vind je zo'n prachtig mens geworden. Het heeft je echt goed gedaan.

Sorry hoor, goed gedaan?? Kan zoiets goed voor je zijn? Wie houdt wie nu eigenlijk voor de gek??