Recht voor ogen - Week van gebed 2019

https://www.missienederland.nl/weekvangebed2019

-Wanneer ga jij naar Week van gebed? vraagt mijn zus via de app.
Alleen vrijdag niet, antwoord ik terug. Komt mooi uit. Zij alleen donderdag niet. Kunnen we lekker vaak samen gaan. Dat zorgt ervoor dat ik niet afhaak, snap je.

We gaan van kerk naar kerk. Door wind en sneeuw, op de fiets of lopend, warm ingepakt met sjaal, muts, handschoenen en snowboots. Naast het genieten van de www, zoals mijn zus dat noemt: wondermooie witte wereld, is het samen bidden het hoogtepunt van de week. Hoe vaker we gaan, hoe meer ik er naar uit kijk. Zoiets als: Yes, vanavond mag ik weer.

Ik vind het zó gaaf om samen te bidden. Dit jaar heel speciaal voor Indonesië. We bidden voor recht, tegen onrecht, voor vrede en veiligheid. We bidden voor onze broers en zussen in het geloof die vervolgd worden, waar dan ook. Voor mensen die lijden onder verdrukking, misbruik of corruptie. We bidden voor wereldleiders en kleinere leiders. We bidden voor de Kerk en de gemeenten wereldwijd, in Nederland, in Veenendaal. We bidden voor de wereld om ons heen. En weer: wereldwijd, in Nederland, in Veenendaal en voor onszelf.  De kring wordt van groot naar klein en andersom. We leggen alles in Gods hand en danken Hem voor wat Hij doet. Zo kunnen we het nieuwe jaar blijmoedig in, wetend dat Hij alles in Zijn hand houdt. Niets, maar dan ook helemaal niets zal Hem uit de hand lopen!

Ben je deze week nog niet geweest? Ik raad je aan te gaan. Het is zo fijn en zo goed. Durf je niet hardop te bidden? Geen nood, dat hoeft helemaal niet. Veel bijeenkomsten zijn daar zelfs niet op ingericht en dan bid je gewoon met de voorganger mee, zachtjes, in je hart en geest. Ik roep je op te gaan! Want waar veel christenen zijn, daar is veel van Gods Geest. En ik weet niet hoe jij denkt? In aantallen? Blijf dan maar weg. Het groepje is zo klein! Ik denk dat er bij ons in de stad maximaal 50 zijn. En veel dezelfde mensen. Voor Veenendaal met z'n megakerken best verdrietig. Ook hier geldt: wie het kleine niet eert...

Toch vind ik het heel jammer. Waarom niet een uurtje vrijmaken om te gaan? Al weet ik natuurlijk niet hoe jouw gebedsleven eruit ziet. Misschien bid je wel meer dan ik doe, misschien vind je het fijner om dit alleen te doen. Misschien is je agenda bomvol. Dat weet ik niet. Ik heb daar geen oordeel over. Maar na zo'n moment doe je overdag meer dan je ooit deed, geloof mij! Weet dat als je er over nadenkt , misschien pas door het lezen van dit stukje, weet dan dat je van harte welkom bent. Zowel bij God als in Zijn gemeente. Vanavond in de Petrakerk, morgen in de Sionskerk, zaterdag in de Bethelkerk. En dan is het alweer klaar. 't Is maar één week in het jaar. Genoeg momenten dus om daarna en daarnaast weer 'alleen' te bidden. Hoewel? De Geest van God bidt met ons mee. Of je nu samen bent of alleen, Hij is bij je! Maar samen schept verbondenheid binnen het gezin van Christus. Dwars door kerkmuren heen. Dat is precies wat God wil, denk ik. Dus daarom: van harte welkom!