Groot genoeg

Elke keer raakt het me weer. Bovenstaande afbeelding, die ik gisteren weer zag in de Gebedstuin bij de Zusters. (Elim in Amerongen) Ik was er voor de vijfde keer, voor de tweede keer alleen. De vorige keer regende het dat het goot, maar een echte Hollandse meid als ik ben geeft daar natuurlijk niet om. Toch was ik dankbaar voor het prachtige weer van deze dinsdagmiddag. 

Ik loop de tuin in op de volgorde zoals aangegeven, het boekje in mijn hand. Ik lees de bordjes, maar ook de tekst uit het boekje, terwijl ik voorzichtig neerzak op het boomkrukje. Op het natte boomkrukje. Maar de zon schijnt op mijn gezicht en hoewel ik voor me uitgebeeld zie de breuk tussen God en mensen, ervaar ik Gods genade bovenmate door de warmte van Zijn liefde. 

De zon verdwijnt stilletjes achter een wolk, teken voor mij om verder te gaan, het pad verder te lopen naar nummer twee. Het kruis, de verbindingsschakel tussen God en mensen, waarvan Jezus het middelpunt is. Hij verbindt, herstelt, geneest en bevrijdt. En weer komt de zon. En  weer zak ik op het natte bankje voor de uitbeelding. En weer word ik ontroerd door Gods liefde zo heel dicht bij. 

En elke keer 

als de zon verdwijnt 

en ik verder loop, 

is de zon daar weer, 

nog voor ik bij het volgende punt ben!

Nummer drie, een open graf, Jezus leeft! Nummer vier, de Heilige Geest leidt. Een beeld van Jannie Slingerland staat hier afgebeeld. Ik wil dit graag met jullie delen, daarom heb ik hem er even bij gezocht. Zo mooi is dit. De Heilige Geest is gekomen (Pinksteren) en dat mogen we vieren. Waarom? Omdat we er niet alleen voor staan. Hij leidt. Kijk maar hoe de beeldhouwer dit heeft ontworpen, zo treffend. De Geest leidt niet door dwingend de weg te gaan, dan had hij me wel bij m'n heupen gepakt, zodat ik alleen maar lopen kon waar Hij zou willen. Nee, de Geest staat achter me, staat boven me en leidt. Losjes liggen mijn handen in de Zijne. Zijn handen om de mijne heen. Vlakbij loopt Hij, net achter me, maar Hij is groot genoeg om het overzicht te zien. En als het moet is Hij bij machte me van voren en van achteren te beschermen met Zijn aanwezigheid. En nou ja, ik zeg het maar eerlijk, dat is wel erg fijn ja. Vanuit mezelf gebeurt er niet veel goeds, Zijn leiding en aanwezigheid heb ik zo hard nodig, elk moment van de dag weer!

Dit beeld troost mij enorm. En  het deed me diep van binnen neerknielen bij het beeld van nummer vijf, waar gezegd wordt dat alleen aanbidding overblijft als je op je in laat werken Wie onze God wil zijn. 

En terwijl ik verder ga, afwisselend zittend en lopend, biddend en kijkend, luisterend en lezend kom ik in deze met zonnestralen overgoten gebedstuin bij de Jordaan. In het boekje staat bij deze uitleg het lied van Hans Maat, Sela, Ik zal er zijn. En ik zing het zachtjes voor me uit:

 Ik ben die Ik ben is Uw eeuwige Naam, 

onnoembaar aanwezig kent U mijn bestaan. 

Hoe adembenemend ontroerend dichtbij. 

Uw Naam is Ik ben en Ik zal er zijn. 

En terwijl ik dit vasthoud, loop ik van 10 naar 1, pak mijn fiets en dank God voor Zijn grote genade en liefde. Zichtbaar voel ik het op mijn gezicht, Zijn Zon, Zijn warmte. En terwijl ik alleen maar gebeden had of het droog mocht blijven denk ik er nu over na of ik niet mijn jas uit moet doen, de zon is zo warm. 

God geeft altijd meer dan je vraagt. 

Zo is Hij.

Groot genoeg.