Fluitend doe ik mijn werk vandaag. Ik krijg een gast en daar geniet ik nu al van. Dus ben ik keihard aan de schoonmaak. Gordijnen naar de stomerij, alles stofvrij maken (en dat is nodig want de betreffende kamer is al lang niet gebruikt) Alles heb ik leeg gehaald en als de muren schoon zijn, de ramen zijn gezeemd, de vloer is gedweild en alles weer een helder kleurtje verf heeft glim ik van trots. Nu nog even opnieuw inrichten. Gelukkig heb ik tal van dingen weggegeven, daar ben ik dol op, wegdoen wat ik niet meer gebruik, dus maak ik me op om eens lekker te gaan neuzen bij de beste winkels van de stad. De persoon die komt heeft het allerbest verdiend! Een bureautje met stoel, een kledingkast en natuurlijk een bed plus alles wat daarbij hoort. En dan nog wat gezellige spulletjes als een klein tafeltje met luie stoel, gezellig wat leesvoer en de lampen die nodig zijn om dat alles te lezen. Kijk, zo kom ik de week goed door. Vol verwachting hang ik als laatste de schoongestoomde gordijnen weer voor de ramen, zet een bloemetje op tafel en wacht dan ongedurig af tot het tijd is. Natuurlijk sta ik veel te vroeg op het station, maar als ze dan uit de trein stapt dan is er alleen nog maar één en al vreugde om het zien van elkaar. En die vreugde blijft als ik haar mee neem naar mijn huis en haar haar kamer laat zien.
Ik denk dat zoiets enorm goed in het leven van een B&Bhouder past. Of misschien ook bij een kleinschalig, familiair hotel. Het is een soort visitekaartje, de kamer, de sfeer en het ontvangst.
En ik stel me zo voor, terwijl ik Johannes 14:2 en 3 lees, dat Jezus ook zo bezig is met het klaarmaken van een kamer voor mij. Niet zoals gebeurt in een groot hotel, hoewel bij dat werk de liefde ook niet hoeft te ontbreken, op de automatische piloot, maar heel zorgzaam en vol liefde. Ik zie hoe Hij mijn bed opmaakt, het zithoekje inricht met de boeken die bij mij passen en die Hij wil dat ik lees. Hoe Hij schitterende bloemen op het tafeltje zet, als extra welkom en hoe Hij dan, als het klaar is, stralend de kamer inkijkt en weet: dit is perfect voor Aline. Wat zal ze verwonderd zijn. En dan wacht Hij. Tot het tijd is om me te halen.
Als ik daar aan denk, aan dat moment van ontmoeten, kán ik haast niet wachten. Het troost me dat ik weet dat Hij bezig is mijn kamer in te richten, mooi te maken en dat ik tot die tijd mag leven met wat Hij me te doen geeft. Waarin ik al heel veel ervaar van Zijn liefde, dus kijk ik verwachtingsvol uit naar wat komen gaat! En het wordt nog beter: eenmaal bij Hem hoef ik nooit meer weg. Ben ik geen gast maar kind. Altijd Thuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat gerust een berichtje achter, dat waardeer ik en lees ik met plezier!