Ja, ja, daar sta je dan. Op het podium temidden van al die andere blokfluitspelers.
De uitnodiging kwam via de muziekschool: kom een dagje fluiten in Zeist, kom naar het blokfluitfeest, oftewel naar de
Dat wilde ze wel. Het kon haar niet veel schelen daar alleen heen te gaan en allemaal onbekende mensen te ontmoeten. Maar het was wel spannend. Toch speelde ze aan het eind van die dag in een prachtig orkest met mensen die haar vrienden werden. Dat is mooi he, als je samen iets gemeenschappelijks hebt. Daar houd je vrienden aan over.
Ik bracht haar. Oma reed voor de gezelligheid mee. Want wij gingen winkelen in Utrecht. Eenmaal terug op het blokfluitfeest begroette dochterlief ons met een brede glimlach en liet ons voor wat we waren. Ik zit bij m'n vriendinnen, ma! Loslaten! fluisterde mijn moeder, die er alles al van weet...
Ons tweede feestje deze week was het kinderfeestje van Geert. Met een stel jochies van 6 en 7 jaar gingen we knutselen. Want dat wilde Geert. Ik was verbaasd over hoe goed het ging. Ik had maskers gekocht, met vooruitstekende snuit. Maskers van gevaarlijke en minder gevaarlijke dieren. Zo maar een keer, lang geleden bij de Aldi geloof ik. Voor een appel en een ei. Vol overgave werd er geverfd en werd het beest in elkaar gezet. En nu spelen ze er al twee dagen mee voor schooltijd en in de pauzes. En nog is-t-ie niet kapot. Het meest geweldige was natuurlijk dat de meester op de vlucht ging voor zo'n stel dierentuinverlaters. Brullen dat ze deden!
 |
| Zou jij ook niet hard wegvluchten?? |
Allemaal fijn weekend!!!
Wat een leuke foto van dat blokfluitgroepje. En ja...loslaten is moeilijk.
BeantwoordenVerwijderenHeerlijk, samen muziek maken, dat weet ik nog van het schoolorkest van de middelbare school!
BeantwoordenVerwijderenTop meester, op de vlucht voor de jongens, heerlijk als een feestje zo goed verloopt! Toch altijd spannend!