Wachten, Wachten en nog eens Wachten

Woensdag 14 maart: mijn verjaardag. De dag waarop ik, 38 jaar geleden geboren werd. Een dag te vroeg, volgens mijn moeder. Maar dat is logisch, want ik heb een voorkeur voor even getallen,. Die vind ik gewoon veel mooier. Dus de 15e was geen optie en de 16e, ja, dat was zo sneu voor al die wachtende mensen he... Dus is het de 14e geworden. Maar... ik vier het de 16e. Toch wel dit jaar. De familie heeft toch allang door dat ik er al ben, dus niemand wacht meer op me, hooguit op een lekker stuk taart. En wacht maar, die komt!

Woensdag 14 maart: biddag. In de christelijke gemeentes is het deze dag ook biddag. En omdat ik als christen probeer te leven, gaat de kerkdienst ook voor mij op. Samen met de kinderen, die vrij waren van school op Rob na, gingen wij naar de dienst. Die stond in het teken van een gelijkenis over een onrechtvaardige rechter. Een weduwe kwam bij hem om recht te krijgen, maar daar had hij totaal geen oren naar. Maar de weduwe bleef komen en uiteindelijk werd die rechter dat zó zat, dat hij bij zichzelf concludeerde: het is beter deze vrouw haar zin te geven, anders word ik helemaal stapeldol.
Een les voor elke christen: volhouden met bidden. In het perspectief dat je weet, dat eens alles zal veranderen: Jezus komt terug! Bidden in dat perspectief geeft perspectief! Dan is het wachten anders, vol vertrouwen wachten op Zijn belofte: Zijn komst!
Nou zeg, dat is wel anders wachten dan wachten op de geboorte van je dochter. Of..misschien ook niet. 't Is allebei wachten op nieuw leven, leven zonder hoofdletter en Leven met hoofdletter. Snap je 't nog?

14 maart: vastendag breekt aan

Vanaf stipt 17.30 uur begon Willeke haar vastenavontuur. Een periode van 50 (!) uren niet eten en drinken, uitgezonderd water en thee. De voorbereidingen waren al volop aanwezig: Willeke is zo'n beetje iedereen die ze kent langs gegaan en heeft hiermee exact 300 euro opgehaald voor de arme kindjes.

Deze actie, georganiseerd door World Vision, heeft de mooie naam Zip Your Lip. De school geeft zich op, zodat leerlingen van alle klassen mee kunnen doen. Er zijn dan, om de jongelui wat bezig te houden en af te leiden van eten, diverse actie's op school. Momenteel is er een concert van LEV, geloof ik en morgenmiddag kunnen ze meedoen aan een kookworkshop.(!) Du-uh... daar gaat ze dus niet aan beginnen. Koken als je toch niet eten mag!

Vannacht mag ze ook op school blijven slapen, maar ook daar doet dochterlief niet aan. Gelukkig niet! Niet eten en dan ook weinig slapen lijkt me funest...
Want eigenlijk houd ik mijn hart vast. Vijftig uur! VIJFTIG!!! Weet je, dat is van woensdagmiddag tot vrijdagmuiddag he. Zo lang! Maar dochterlief had dit al een paar jaar in het hoofd, want die 50 uren zijn  alleen weggelegd voor de bovenbouwers. De rest mag 'maar' 24 uur... Dus nu, het laatste jaar VO, moet en zal ze mee doen!  En wat begin je dan als ouders?? Hoewel ik haar natuurlijk ook heeeel dapper vind! Doe het maar eens na!! Maar toch...
Stiekem toch bouillion getrokken. En nu maar wachten. Wachten op vrijdagmiddag 17.30 uur. Dan is het voorbij. Dan krijgen ze een maaltijd op school. Wat ze eten gaan? Een hamburger. Hè! Ja echt, een hamburger. Met veel saus bij. En een beetje sla. Dat is vragen om problemen mensen. Kotsproblemen.
Waar wachten jullie eigenlijk op?!

Even terug naar biddag. Bid je wel eens? Bid dan maar extra voor al die vastende jongelui, die op deze manier hun steentje bijdragen aan een betere wereld. Met het perspectief van een betere Toekomst. Daar wachten  we op!