dinsdag 26 mei 2015

Vroeger, toen we nog loomden

Behoorlijk gespannen kijkt hij me aan. Zijn mond vertrekt, zijn ogen groot.
-Wanneer ook al weer?

Ja, binnenkort gaan we er een paar daagjes tussenuit. En Geert moet mij dan missen.
Hoe erg is dat!
En toch gaan! Kan hij direct leren dat hier alles blijft lopen, dat het heus wel goed komt (en dan ga ik even niet van enge scenario's uit... En al helemaal niet hem mee vermoeien!).

Hoe deden we zoiets vorig jaar ook al weer? Ik zie Geert denken...
- O ja! Vroeger maakte ik een loombandje.
Met veel kabaal schuift hij de stoel naar achteren, rukt de kast open, grijpt de vakjesdoos met nog honderden overgebleven stiekjes en gaat aan de slag.
Veel zin heeft hij niet. Veel tijd neemt hij niet. Dus binnen heel snel heb ik een loombandje om mijn pols. Blauw/wit en zo simpel mogelijk.
- Om houden hoor! Tot je terug bent.
Ik beloof.

- Ohh... zucht hij. Nu moet ik er ook één voor mezelf maken. Anders kunnen we niet aan elkaar denken!!

Wat een opgave. Na vorig jaar tig bandjes op één dag, nu er nog  één te moeten maken....
- Zal ik het anders even voor je doen? zing ik.
Opgelucht kijkt hij me aan.
- Doei, ik ben voetballen!

Zie, hij redt het wel. Een loombandje is genoeg om je mama heel dicht bij je te houden, ook al is ze ver weg... :)

1 opmerking:

Laat gerust een berichtje achter, dat waardeer ik en lees ik met plezier!

Pagina's