Stap uit de boot: Jezus houdt van jou!

-Weet je wat, ga jij maar. Ik ga wel lopen. Vriendelijk knik ik mijn mannetje toe. Rob is nogal ongeduldig en wil naar huis. Ik wil hier nog even opruimen, zodat ik pa en ma niet met de koffiezooi achterlaat.

Enne.. het is geen straf. Met de zon op mijn rug geniet ik van de heerlijke temperatuur.
Al wandelend denk ik na over alles wat in mijn hoofd op komt. En plotseling herinner ik me een zinnetje van mijn vriendin: dan loop ik langs al die flats en bid ik voor de mensen die daar wonen. Goed idee!
En al lopend bid ik, al biddend loop ik.

Tik...tik...tik...tik...
Met een zekere regelmaat hoor ik iemand lopen. Een donkere man, of is het een vrouw? loopt me aan de overkant van de straat tegemoet. Ondersteund door krukken, die ik steeds hoor tikken loopt hij/zij flink door.
Ik sla rechtsaf, de wijk in, langs de flats. De krukken blijven achter me klinken: ze zijn linksaf geslagen, dezelfde weg op, langs de flats.
Plotseling hoor ik een stem in mijn binnenste: ga naar deze man en zeg hem dat Ik van hem hou... Rustig loop ik door. Da-ag...
Maar weer die stem, die ingeving. Kom zeg, weet je hoe eng dat is. Maar weer...
Oké dan. Ik sta stil. Ik luister. Geen tik...tik...tik... Doorlopen dus maar?
Kom op Aline, vermaan ik mezelf. Durf uit de boot te stappen. Durf op het water te lopen.
Oké Heere, maar hij zal nu wel weg zijn hoor. Ik draai me om en loop een stukje terug.
De man (!) staat er nog. Staat even op adem te komen. Goed Heere, dit is Uw ding. Geef me de woorden maar dan...
En, alsof ik altijd zo doe, zonder aarzelen en hartkloppingen loop ik op de man af. Ik steek mijn duim omhoog (geen idee of-t-ie Nederlands spreekt) en moedig hem aan:
-Goed bezig joh, wijzend naar zijn krukken. Ik vertel hem waarom ik naar hem toegekomen ben.
- Jezus houdt van jou. Dat moet ik zeggen van Hem. Jezus houdt van jou!
Een kort gesprekje van nog geen minuut. En ik voel: zo is het goed. Zo is het klaar.
- Fijne dag verder! We groeten en elkaar en gaan ieder onze eigen weg.

Niet om mij schrijf ik dit neer. Ik word er juist heel klein van: dat God me hiervoor wilde gebruiken. Wie weet had deze man dat hard nodig. Ik deel het met jullie om je te bemoedigen. Stel je open voor God. Voor Zijn leiding in je leven, voor Zijn Geest. Daar hoort bij: gehoorzamen, doen wat Hij van je vraagt. Van christenen wordt lef gevraagd om zo de niet-christenen te laten zien en merken wie God is, wie Jezus voor hen wilt zijn. Als wij het niet doen, wie dan wel?
Dus...