Vals alarm

De zenuwen van de ochtend zijn zo goed als verdwenen en maken plaats voor een blijde verwachting. Lang geleden dit, maar zo leuk.

Deze avond mag ik het stiltemoment leiden binnen onze gemeente, de avonden van bezinning en stilte die vooraf gaan aan Pasen.
De voorbereiding was veel, maar mooi en ik voel me een gezegend mens dat ik dit doen mag.
En dat het is gelukt, in combinatie met alles wat hier thuis gebeurd en alle pijn en verdriet en zorgen waar we mee moeten leren dealen. Goddank! Het was een welkome afleiding.

Rond kwart over zeven, als de mensen binnenkomen ga ik bij de deur staan. En ik blijf daar staan.
Ik sta daar nog als het alarm gaat. En af blijft gaan. Als er mensen uit het zaaltje komen, stoere mannen (waaronder de mijne tuurlijk), blijf ik anderen 'Goedenavond' wensen. De smile verdwijnt niet van mijn hoofd. En ik denk er geen moment aan dat het wel eens mis kan zijn. Brand of een verdacht pakketje, een terrorist of nou ja, vul maar in ....

Het blijkt vals alarm en we gaan de avond starten.

Later in bed denk ik na over dit. Een alarm, dat betekent dat je in beweging moet komen, zo zei mijn man. Ja, uiteraard, dat weet ik. Maar.. waarom gebeurde er dan niets in mij? Waarom bleef ik zo geconcentreerd op de taak van die avond?

Opeens is de gedachte er: met bazuingeschal zal Hij komen. En hoe reageer ik daarop?
Paniek? Raak ik in de war? Wil ik van alles regelen als een stoere man? Of blijf ik gewoon staan, met in mijn hoofd mijn avondprogramma? Gewoon niet verder denken, maar doorgaan met waar je mee bezig bent. Niets aan de hand, het komt vanzelf goed. Wars van alle signalen en geluiden bezig blijven met wat ik belangrijk vind.

Gisterenavond kon dat. En uiteindelijk ging de avond door. In de zaal waar we waren, zoals gepland. Zonder chaos of paniek. Alles oké. En ik las het voor uit de Bijbel, Johannes 11:

"Jezus zei tegen haar:  Ik ben de Opstanding en het Leven;  wie in Mij gelooft, zal leven, ook al was hij gestorven, en ieder die leeft en in Mij gelooft, zal niet sterven in eeuwigheid. Gelooft u dat?"

Jezus komt! Hij ís de Opstanding en het Leven. Hij komt onverwachts, met bazuingeschal. Net als een alarm wat afgaat. Je weet dat het kan gebeuren, maar je schrikt toch. Je weet dat het mogelijk is, maar je verwacht het niet. En eigenlijk komt het nooit uit. Want je wilt dit, je wilt dat en je bent overal druk mee. 

Toch gaat het voorbeeld mank. Want als Jezus komt, en dat doet Hij echt want bij Hem geldt: beloofd is beloofd, of je dat nu leuk vindt of niet... Als Jezus komt en je hoort het bazuingeschal dan zul je knielen en aanbidden. Vrijwillig of verplicht, maar Hij zal Koning zijn voor iedereen. Of je nu wilt of niet. Enige verschil tussen al die knielende en aanbiddende mensen is, dat de één Hem als Rechter ziet (en dan kun je niet meer op Hem terugvallen, maar draag je je eigen zondelast voor eeuwig mee) of je ziet Hem als Redder. Dat is genade. Iets wat je niet verdiend maar toch krijgt, omdat Hij je straf droeg en je redde van je veroordeling en zonde. Hij voor mij, dat is Pasen.
Wees je ervan bewust. Het alarm komt. Het is niet vals, maar zuiver en helder. Het alarm komt zonder dat je weet wanneer. Maar verwacht het. Want die grote dag komt. De dag van Jezus. Want Hij is Koning. En zal voor altijd Koning zijn.