zaterdag 11 augustus 2012

BOOS!!!

Ik ben boos. Ik ben zo ontzettend boos! Ik kan er niets aan doen. Hoe ik mijn gedachten ook verzet, elke keer komt het weer terug. Mijn boosheid overwoekert nu even alles. Het heeft totaal geen nut, dat weet ik. Maar toch...
Misschien koester ik het wel momenteel. Want ik merk er een bepaald genot bij die boosheid.
Toen mijn man de opmerking maakte dat ik wel heel sjaggerijnig was, beaamde ik dat ten volle en zei daarbij:
- En ik heb er nog schik om ook. En zo is het.

Dinsdagmorgen gingen we als (schoon)zussen koffie drinken bij een leuke shop in ons dorp. En daar kwamen de meest geweldige plannen uit. Voor onze zussendag, maar ook voor een dagje strand.
Zaterdag: stranddag.
Heerlijk. Ik houd zo van de zee. Ik vind dat echt geweldige dagen. Vooral met deze temperatuur, als het strand niet helemaal vol ligt met allerlei lijven die overal bruin moeten worden...
De schik begon al: zaterdag naar het strand. Manlief en Willeke zullen niet mee gaan; die moeten werken. Jammer, maar zo is dat. Vorig jaar ging ik niet mee, omdat mijn rug toen nog niet in staat was voor zo'n dagje uit. Maar nu! Nu zal ik meegaan, samen met Jorike, Rob en Geert, zussen, broers en hun kinderen. Yes!!!

Van dinsdag tot vrijdagavond is Rob op de boerderij. Die avond haal ik hem op. Hij vertelt me van de dingen die hij deed en tegelijkertijd van de dingen die hij morgen wil gaan doen.
-Euh, euh! zeg ik. Morgen hebben we andere plannen. Morgen gaan we naar zee! vertel ik enthousiast.
-Nee hè!! BELACHELIJK GEWOON!!! Hoe kun je naar zee gaan, alwéér water!!
Ja! Dus??
-Ik was zaterdag al in het water. En maandag. En woensdag en vandaag. Ik wil niet meer in het water.
Ik vertel Rob rustig, nog steeds helemaal in de veronderstelling dat het goed zou komen, dat het water te koud is. Dus dat hij daar niet in hoeft. Dat we gaan genieten van de familie. Van het strand. Van de schelpen. We nemen de wubbies mee en de bellenblaas. Een voorleesboek en de DS. Er is genoeg te zien: water, strand, vogels, boten.
Helaas. Ik overtuig hem niet. En eenmaal thuis zie ik in wat ik moet doen, maar wat ik zelf nooit zou kiezen: ik stuur een mailtje en vertel zo de famlie dat ík niet mee ga. Dat Rob niet wilt en dat ik dus geen keus heb. Jorike en Geert gaan wel mee. En ach, ik gun ze dat. Maar ik ben wel heel boos. De boosheid vreet aan me. Dat merk ik in alles.


Als ik 's avonds Rob naar bed breng vraagt hij me waarom ik boos ben. Hij merkt het dus toch!
-Omdat ik niet mee ga naar zee, snap je dat nou nog niet!snauw ik hem af.
-Ach mamaatje toch, dan gaan we toch lekker een ander keertje samen? In november ofzo? Nu kan ik gewoon niet. Ik wil echt een dagje thuis zijn. Ik wil echt niet meer in het water.
Met waterige oogjes kijkt hij me smekend aan. Begrijp het nou! lijkt hij te denken.
Ja-ah, ik begrijp het ook wel. Als je al een groot deel van de week weg bent geweest én water hebt gezien... Maar toch!

Inmiddels is de familie al lang en breed op pad. Kan ik er niets meer aan doen. Kan ik maar beter mijn boosheid omzetten naar zin om er een leuke dag van te maken. Zoals Rob zegt. Zoals Rob wil.
-We gaan lekker leuke dingen doen, hè marmotje?? vroeg hij me vanochtend.
Ehhh.... ik weet het nog niet. Volgens mij kereltje, wilde jij vandaag thuis blijven. Dus dát is wat we gaan doen. En verder misschien wel helemaal niets! Kijken wie dat het langste volhoud...

5 opmerkingen:

  1. Lastig hè, dit dilemma. Maar oh zo herkenbaar. Hoe vaak ik niet aan de rest van het gezin uit moet leggen waarom ik Jan anders behandel, het blijft voor hen soms onbegrijpbaar. Sterkte ermee meid, ik leef met je mee!!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat jammer voor jou! Volgende keer missch een mailtje naar de boerderij sturen, of ff bellen, wat je zelf van plan bent zodat zij hem voorbereiden?

    Ik vind het vooral zo zielig voor jou. Had je maar een oppas ofzo.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ohhhh meid mijn hart gaat naar je uit. Ja ik begrijp dat je boos bent hoor. Zo'n overheerlijk dag door je vingers zien glippen. Ik vind het knap dat je de knop hebt omgezet.

    Enne ... wat hebben jullie nou gedaan???

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik ben ook wel eens boos we zijn nu eenmaal mens en soms heb ik meer met een open eerlijke boosheid dan alles maar te bedekken onder een mantel van zogenaamde liefde.
    Een ander verhaal dan wat jij vertelde maar toch. Boosheid ach, we hebben dat als uitlaatklepje nou eenmaal nodig en vaak komt boosheid voort uit liefde. Vreemd eigenlijk...

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik kan het me zo goed voorstellen. Van Rob dat hij even thuis wil zijn, maar ook van jou, dat je er zo graag bij had willen zijn...

    BeantwoordenVerwijderen

Laat gerust een berichtje achter, dat waardeer ik en lees ik met plezier!

Pagina's