Gezellig Kerstfeest!?

Neerslachtig. Dat is het juiste woord. Zo voel ik me een beetje, deze laatste weken.
Diep van binnen is er het besef van grote vreugde en blijdschap: Kerstfeest! Jezus kwam tot redding van de wereld! En tegelijkertijd die neerslachtigheid.

Als jonge meid had ik daar al verdriet over: wat erg dat het nódig was dat Jezus kwam. Dat Hij zijn mooie plekje in de hemel moest verlaten om naar deze zondige wereld te komen, zodat we gered kunnen worden.

Maar momenteel is dat verdriet anders geworden. Neerslachtigheid. Niet omdat Jezus kwam, niet omdat Hij Zijn hemelse heerlijkheid moest verlaten, voor ons. Maar door alles wat ik om me heen zie.

Al die mensen die hun uiterste best doen of gaan doen om kerst tot een gezellig feest te maken. Vooral gezellig. Vrede op aarde, toch? De lichtjes, de versieringen, nieuwe kleren, ja! Ik ook! En vooral het eten. De folders die de bus binnen rollen, rondgebracht door onze eigen meiden. Zo vol van alles wat gezellig en vooral lekker is! Recept op recept krijg je door je strot geduwd, het een nog beter als het ander. Ik raak hier zo negatief en gefrustreerd van!

Dan loop ik in dorp, mezelf druk makend om alles klaar te hebben voordat de vakantie begint en dan zie ik zo veel leegte om me heen. Gezelligheid wordt gecreeerd, de schijn wordt opgeworpen, maskers opgezet. En we verwachten van elkaar niets anders dan enkel blijdschap en een goed humeur.

Heeft Kerst dan niets anders meer te betekenen? Is het zo leeg geworden in ons hart, dat we er niet eens meer aan dénken dat Jezus je vol wilt maken met Zichzelf, met Zijn Geest? En terwijl ik daar loop, in het centrum van de stad, van ons leven, vraag ik me af wie het nog wél weten. Wie de Heere nu nog kennen tot eigen zaligheid en behoud.

Het breekt me zo op dat ik het liefst alles aan de kant gooi en de kerstdagen doorbreng in bed. Deken over het hoofd en wegblijven maar. Geen kerstdiner, geen kerstcadeautjes, geen lichtjes, geen kaarsjes, geen...vul maar aan. Gewoon een sneetje droog brood en wat water en verder niets.
Toen ik daar laatst een gesprekje met iemand over had en hij zichzelf uitnodigde voor het mee-eten van de kerstkalkoen (!), heb ik 'ja' gezegd.
-Je komt maar. Maar wij eten onze kalkoen niet met kerst hoor, zal wel iets van 10 januari worden ofzo, flapte ik er uit. Dus komt hij tien januari. Want het gaat ten diepste niet om kerst, maar om kalkoen, zo vat ik mijn conclusie samen.

Ik bid dat Nederland en heel de aarde weer de ware blijdschap van Kerst mag gaan leren kennen.
'Een Kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven', woorden uit Jesaja worden dan heel persoonlijk.

'Een Kind is voor MIJ geboren, een Zoon is aan MIJ gegeven.'

 

De vraag is niet of we een gezellig kerstfeest gaan vieren of hebben gehad. De vraag is of we de verschijning van Jezus Christus, Zijn komst, hebben lief  gekregen. Kun jij daar al 'Ja' op zeggen?
Dan mag ik je een gezegend Kerstfeest toewensen. Misschien wel gezellig met je gemeente, familie of vrienden. Maar vooral in de aanwezigheid van Gods Geest en in de wetenschap dat Hij kwam voor Jou!! Dan wordt het Kerst en Pasen op één dag, uitziend naar Zijn tweede komst.

Maranatha! kom Heere Jezus, kom snel!

 

Wandelen met jesus, welkom als volger. Dat je blognaam maar veel over je zeggen mag!