dinsdag 5 februari 2013

Drie keer verloren ... en gevonden

Het zal je maar gebeuren. Je bent lekker aan het werk, maar je blijft haken en je ketting breekt. Niet zo maar een ketting, nee. Het is die heel bijzondere ketting die je kreeg van je man op jullie huwelijk.
Snel raap je de zilveren muntjes op. Je legt ze op tafel en telt. Eén, twee...vijf, zeven, acht, negen...
Verschrikt kijk je om je heen. Nummer tien is kwijt! Je bent er één verloren. Weggerold. Onder de bank? Je knielt neer en zoekt overal. Je haalt zelfs de bezem voor de dag en veegt in alle hoeken en gaten. Je zoekt op de meest vreemde plaatsen en keert je huis met...bezemen. Je steekt zelfs nog meer licht aan en pakt de zaklamp er bij.
Dán...daar in de hoek zie je iets glinsteren. Is dát hem? Is dat je tiende deel van het kettinkje? Is dat het tiende muntje? Je snelt er naar toe en raapt het voorzichtig op.
Ja! Hij is het!! Opgelucht haal je adem en doet de muntjes, de tien muntjes voorzichtig in een zakje. Klaar om gemaakt te worden.
De vrouw uit Lukas 15 maakte er zelfs een feestje van als ze haar tiende penning heeft gevonden.
Zo groot is haar vreugde.

Drie maal spreekt de Heere Jezus over verloren en gevonden in Lukas 15. Een schaap loopt weg bij de herder, onbedacht. Een penning raakt kwijt, door toedoen van anderen. De zoon verlaat vader weloverwogen. De herder gaat op zoek en vindt het schaap. De vrouw gaat op zoek en vindt haar penning. De zoon heeft hierin een eigen keuze. En nadat hij tot de ontdekking is gekomen dat de wereld hem niets te bieden heeft, kiest hij ervoor terug te gaan naar vader. Die al op de uitkijk staat.

Terug naar de verloren penning. Het wijst ons op 'gemeente-zijn'. Omzien naar elkaar.
-Al deze lege stoelen, zo zei de predikant zondagavond, waren eens vol. Waar zijn al die mensen? We zijn ze kwijt. Onbedacht? Weloverwogen? Of...door toedoen van anderen? Van de gemeente? Omzien naar elkaar is op zoek gaan naar hen die er eens waren en nu niet meer. Elkaar vasthouden in het geloof, in de gemeenschap der heiligen, in gemeentezijn.

Voor God is ieder mens het waard gevonden te worden! God zoekt jou! Hij verlangt meer naar ons als wij naar Hem kunnen verlangen. Zoals de herder zocht naar zijn schaapje, zo zoekt God. Zoals de vrouw zocht naar de penning, zo zoekt God. Zoals de vader wachtte op de zoon, zo wacht God. Want liefde kán wachten. Liefde, Zijn liefde overwint.

Zoeken wij de mensen die 'verdwenen' zijn? Die kwijt zijn? Die de Weg kwijt zijn? Bij de ketting van de vrouw was al het mooie er af, omdat er één penning ontbrak. Als er een schaapje ontbreekt is de kudde niet compleet. Als er een kind ontbreekt, is het gezin niet voltallig. Als er één in de gemeente ontbreekt is de gemeente niet volkomen. Het mooie is er af...
Letten wij er op? Zorgen we voor elkaar? Bij de engelen in de hemel is er blijdschap over één mensenkind die teruggevonden wordt. Zo groot is Zijn liefde.

Ga je mee op zoek?

Voor de volledige preek klik je hier  >> De Hoeksteen >> archief >>> 030-2-2013, ds C. van der Scheur

4 opmerkingen:

  1. "Toek" zoals wij hier zeggen, wat zo ongeveer betekent die is raak.
    Toevallig had ik het er vorige week nog over, mijn dochter wordt niet gemist in de kerk. Ze is chronisch ziek, en gaat bijna nooit mee. Ze weten dat ze ziek is, maar geen belangstelling.
    Nadat dit ter sprake was geweest, moest ik toch de hand in eigen boezem steken. Met lood in de schoen dus ook belangstelling tonen, ik was even vergeten dat ik mijzelf ook schuldig maak, triest...
    En dus prachtig blog!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat mooi verteld. Op de manier van het missen van een gemeentelid had ik er nog nooit naar gekeken.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dank je wel ... ik zal het linkje eens volgen.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Mij missen ze vaak ook niet als ik er niet ben. Aan de andere kant: wat doe ik zelf aan gemeente zijn? Dank je wel voor deze blog.

    BeantwoordenVerwijderen

Laat gerust een berichtje achter, dat waardeer ik en lees ik met plezier!

Pagina's