Make a difference: God is trouw!

Actiedag van gisteren was niet zo moeilijk :-)
Dinsdagochtend vroeg werd ik weer tante van een lief klein nichtje.
Zus en zwager, van harte gefeliciteerd. Om het verschil te maken maar eens via de blog :-)
Voor de 21ste keer tante! Best heel wat hè... Het leuke is, het overkomt je, je hoeft er niets voor te doen!
We genoten gisteren van Jinte, de nieuwste aanwinst en van elkaar met een bak koffie en een heerlijk beschuitje met muisjes. En zo deden we onbewust uitgebreid actie 25...

Vanmorgen belde er iemand van de gemeente. De predikant. Hij had een vraagje waar ik nu verder niet op in ga. Maar het vervolggesprek maakte niet echt hét verschil
Hij vroeg hoe het ging met ons en de kidneren. Ik was eerlijk: Rob is heftig, maar dat is altijd zo, blablabla. Verteld over de nieuwe stap naar het VSO, wat de nodige zenuwen met zich meebrengt, nu al.
Dat het met Willeke goed gaat had hij al door. Hij spreekt haar iedere week op belijdeniscathechisatie.
Daarna vertelde ik over Jorike, over de HMS. Wat dat is en hoeveel pijn ze heeft, elke dag weer. Hoe dapper ze doorgaat en hoe de vooruitzichten zijn.

Pas toen ik de telefoon uitdrukte bedacht ik dat het weer een grote klaagzang was. Over Rob, over Jorike. Terwijl het deze week voorbereidingsweek is op het Heilig Avondmaal zit ik al de vervelende dingen uitgebreid aan te halen. Terwijl ik dominee een goede week had kunnen wensen en goed had kunnen spreken van God, die ons dwars door de zorgen heen tilt, hield ik daarover mijn mond.
Wat zitten we toch menselijk in elkaar. Logisch, maar ik had het achteraf bezien echt anders moeten doen. Ik had kunnen zeggen dat alles prima ging, omdat God ons helpt. Zo is het immers ook!

Moet dat altijd dan? Nee! Maar soms moet je gewoon eens het verschil maken en met elkaar groot spreken over God, om elkaar op te beuren en moed te geven. Hij is zo geweldig trouw! Daar tegenover zijn wij zó ontrouw. En toch wilde Hij ruilen: Hij de dood, ik het leven. Hij de zonden, ik gerechtigheid. Om niets? Jawel, het kostte Hem zijn bloed. Duur gekocht. En uit genade zalig geworden.
Zing je mee?