Even lekker lachen!

Het was echt een heel goede en vooral troostrijke preek over psalm negen. En ik voelde me een gezegend mens toen de dienst was afgelopen. Niet in de laatste plaats omdat ik tussen beide dochters in in de kerk zat. Hoe vaak komt dat nu nog voor! Direct na de dienst Jorike gedag gezegd en Willeke even voorgesteld aan een verschrikkelijk mooi mens, waarvan ik zo blij ben dat ze in onze nieuwe gemeente zit! En al lopend naar de uitgang - trap af, stukje lopen, weer trap af- praten we zomaar over van alles en nog wat. Zo kan het gaan...

Eenmaal buiten ril ik. Brr, wat is het koud. En donker. Het overgrote deel van de gemeente is al huiswaarts. Slechts twee mannen staan vlakbij de uitgang te praten. Ik ken ze wel. De één woonde vroeger vlak naast me. De ander komt af en toe hier. Kerkte vroeger daar waar wij ook gingen. Een jonge man. Single. Terwijl ik links wil gaan, daar staat de fiets, begint Willeke naast me opeens wild te zwaaien en ze schreeuwt:
-Da-ag lieverd!!!!!
De mannen kijken op. De één lacht, de ander kijkt verbaasd. En ik? Ik schrik. O help! Een Willeke-actie! En ik grinnik tegelijk. Ik kijk naar Willeke. Naar die ene, naar die andere man. Dan weer naar Willeke. En vraag stomverbaasd:
-Tegen wie zeg jij dat nou??
De interesse is inmiddels gewekt, als Willeke doodleuk zegt:
-Kijk, daar gaat Jorike, ze fietst naar huis. En ik zwaai haar gedag.

En inderdaad, daar in de verte zie ik Jorike, ze kijkt nog eens om en ik zwaai snel heel hard terug. Helemaal niet gezien! Ik dacht dat ze allang weg was.
Maar ondertussen kriebelt er iets diep in mij omhoog en ik kan niet anders dan in lachen uitbarsten.
Vooral het gezicht van die mannen, zo stomverbaasd! Omdat zij Jorike ook niet hadden gezien. Omdat ze dachten dat Willeke hen aansprak! Net als ik even dacht trouwens... ! We zeggen ze snel gedag. Maar o help, ik kan bijna niet lopen van de lach. Tot grote verbazing van toch nog elders pratende gemeenteleden, die alles even hadden gemist, struikel ik zo'n beetje naar mijn fiets.
Gierend van de lach fietsen we naar huis. Hè, wat doet me dat goed. Dat was te lang geleden eigenlijk. In die zin mis ik mijn meiden thuis best. Maar deze avond maakt veel goed. Een goede preek en even heerlijk gelachen.
Dus als we elkaar nu zien, weet je wel wat we zeggen hè. Da-ag lieverd! Hahahaha