Echte broertjes

Na de heftige start van zaterdag weet Geert het goed gemaakt. Zodra Rob naar de boerderij is vertrokken pakt hij alle spullen van Rob bij elkaar en...verhuist ze naar de nieuwe kamer.
Ik sta versteld. "Wat doe je!"
"Ik ruim op, zodat Rob snel naar zijn nieuwe kamer kan. Ik ben het helemaal zat!!"
Oke, ik ga er maar van genieten. Hij ruimt op, mooi, dat scheelt! Want opruimen kan-die, als de wil er is!

de spullen zijn er,
maar de muur is nog steeds vochtig, zie je het kleurverschil?

Als Rob thuis komt is hij in zijn nopjes. "Nou kan ik al op de kamer slapen, hoef ik niet op de rode muur te wachten". Om eraan te wennen verschuift hij de verhuizing van zichzelf maar naar maandag.
Om nu zo plotseling al op een nieuwe kamer te slapen is een stap te ver.

Dus..maandag was het zover. Rob ging uit plezier extra vroeg naar bed en sliep lekker. Tot 4.45 uur. Helaas. De oorzaak weet ik: hij is nogal verkouden. Maar de rest van de week ging het super.
Zelfs overdag zit Rob op zijn kamer, te genieten van het 'dit-is-alleen-van-mij-gevoel'.

Maar vanavond tijdens het eten spitste ik toch wel even mijn oren. Want zegt Rob nu?
"Kom jij mij ophalen morgen Geert, om 6.45? Zodat we samen naar beneden kunnen?"
Dat vindt Geert direct een steengoed plan.
Ik protesteer en maak een duidelijke regel: "niet voor 7.15  uur bij elkaar op de kamer!"
En zo maken de twee kerels een afspraak, zomaar direct luisterend naar mamaatje.
"Morgen zie ik je om 7.15! En dan gaan we lekker samen spelen".
Geweldig, zo maak je een moederhart blij: want hoeveel ruzie ze ook hebben, het blijven broertjes!