vrijdag 9 december 2011

Fictie

-Goedemorgen. Wij hebben een afspraak met mw. Zorg.
-U allemaal?
-Ja-ah, wij allemaal. Trots blik ik naar achteren. Daar staan ze. Al degenen die mij lief zijn.
-U mag plaats nemen in de wachtkamer.
Rustig lopen we die kant op. Mijn kinderen zijn zo mak vandaag. Hoe zou dat toch komen? Hier? In het hol van de leeuw?
Niet zo heel veel later komt mw. Zorg eraan lopen.
-Dag Aline. Wij kennen elkaar al he. Welkom.
-Dag mw. Zorg. Ik heb de hele familie meegenomen. Zal ik hen even voorstellen?
Mw. Zorg knikt onzeker. Bang voor wat komen gaat?
-Dit is mijn man, GJ. Beleefd schudden ze elkaar de hand.
-En, ga ik verder, dit is mijn andere man, GJ
Ook zij geven elkaar de hand.
-En dit zijn mijn kinderen: Aagje, Bas, Chantal, Dirk, Evelien, Fokke.
Inmiddels zijn de ogen van mw. Zorg groot van verbazing en haar wangen lijken vuur, zo rood.
-Eh, oké, kom u allemaal maar verder.
Braaf lopen we allemaal achter haar aan, de lange gangen door van dit zorggebouw.
Trap op, gang door, deur door en dan haar kamertje in. Kamertje ja. O jongens, hoe gaat dat allemaal passen?
Mijn mannen en ik nemen plaats op de stoelen. De kinderen nemen plaats rondom ons, op de grond.
-Kan ik soms een kopje koffie voor u inschenken?
-Graag, cappuchino alstublieft.
Mijn mannen knikken instemmend.
-En voor de kinderen ook graag. Dat zijn ze zo gewend, begrijpt u. Met veel suiker graag!
Alweer verbazing. Ergenis lees ik ook. 'Wat moet ik hier mee!' Mw. Zorg is duidelijk in de war.
Als we allemaal zitten en de geur van de heerlijke koffie opsnuiven begint  mw Zorg.
-En Aline, waarmee kan ik je helpen?
-U ziet het he, steek ik van wal. Ik heb een probleem. Een mannen probleem.
Sinds ik bij u loop, in deze instelling, heb ik plotseling 2 mannen en zes kinderen.
HOE IS DAT MOGELIJK??
Na een lange tijd mijn beleefdheid vooropgesteld te hebben, ben ik het nu zat.
-Verklaart u eens nader, Aline.
De kalmte van mw Zorg, die ze veinst natuurlijk, geeft me een boosaardig gevoel.
-Mw. Zorg. Onlangs belde ik u. En u melde me dat de dossiers door elkaar waren gegooid. Dat er twee mannen zijn die GJ heten, die op de zelfde dag jarig zijn en misschien zelfs tegelijk geboren zijn! U hebt nu zomaar het dossier van die man en zijn kinderen aan mijn dossier gevoegd. Mijn man en kinderen vinden dit niet leuk en we willen weer snel van de anderen af! Daarom zijn we hier. U moet dit oplossen. Dus mw. Zorg, WAT GAAT U HIERAAN DOEN???
Mw. Zorg slikt. Ze schraapt haar keel en opent haar mond. Zonder reslutaat overigens. Dan duikt ze in de computer. Na een lange stilte, die oorverdovend lijkt, komt er wat.
-Eh. Ja! ik zie het. Weer een diepe stilte. De kinderen zitten mak, maar beginnen wel wat te schuifelen.
-Eh...ik ga dit zo snel mogelijk herstellen, Aline. Dit is echt een heel slordige fout. Ik zal er voor zorgen dat dit alles zo snel mogelijk opgehelderd wordt.
Juist. Dat hoop ik dan maar. Want dit is echt te gek. Te veel. Te druk. Te duur. Te..ja, gewoon té. Twee mannen. Zes kinderen. Poeh!
Eenmaal weer buiten rennen de twee dossierkinderen naar de auto. Daarin wacht immers hun echte moeder. GJ neemt afscheid van me, met een stevige handdruk.Ik zwaai nog een keer en stap in de auto bij mijn enige, echte, eigen man, GJ. En mijn vier eigen kinderen. En ik neem tegelijkertijd afscheid van mijn dossierman. En dossierkinderen. Ik zucht eens diep. Eigenlijk was het best wel leuk. En grappig. Die mw. Zorg kromp haast in elkaar van ellende. Maar ja. Het voelde ook wel even rijk: twee mannen  en zes kinderen. Met allemaal een dossier. Ja. Eventjes was het wel leuk. Maar ook erg vermoeiend. Eigenlijk moet ik een schadeclaim aanvragen bij de instelling. Want dit kostte echt al mijn energie. Maar ja, stel dat ze nog een man over hebben? Laat maar zitten.

Fictie, met een waargebeurde kern, die van het dossier...

7 opmerkingen:

  1. haha, wat een prachtig verhaal, is toch niet zo gek 2 mannen??hihi.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Heerlijk geschreven, maar ook een hoop echte ellende dus......
    Hopelijk is het inderdaad opgelost en krijgen jullie je PGB!

    En die schadeclaim kost je nog meer energie :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Meid wat heb je dit goed opgeschreven zeg. Ik moest gewoon doorlezen. Ja ik kijk hier natuurlijk ook met schrijversogen naar, vandaar.

    Maar dit is echt belachelijk natuurlijk, dat begrijp je wel. Ik vind het om gieren zo goed als je dit hebt opgelost. Knap hoor! Enne het gaf je toch hoop ik ook wel wat energie om mw. Zorg te zien zweten??? Daar zou ik stiekem wel een beetje genieten hoor! Of is dit erg slecht?

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ha, ha, geweldig leuk stukje! Gr. Wil

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Oh, wat knap geschreven!!!!
    Petje af!

    Maar niet voor de instelling; wat een ellende. Dat kan je er net NIET bij hebben he?! Dat ze dat juist DAAR niet begrijpen he?!

    Groetjes he, en hou je haaks!!!....

    BeantwoordenVerwijderen
  6. had best om een hoekje mee willen kijken...hahaha
    goed gedaan! x

    BeantwoordenVerwijderen

Laat gerust een berichtje achter, dat waardeer ik en lees ik met plezier!

Pagina's