woensdag 15 december 2010

Opruimen!



Het is niet te geloven! Soms word ik hier echt helemaal grrrrr van. Dan heb ik het idee dat alleen ik nog maar aan het opruimen ben. Alleen ik...slik.
Helemaal dol word ik van alle kaarsjes op de tafeltjes. Wanneer is het eindelijk 2 januari?
Ook kaarsvet dwarrelt overal en nergens, op stoelen, op de netgedweilde vloer en op de tafeltjes natuurlijk.

Snippers papier, ook al zoiets. Knutselen, ja hoor, heel leuk, maar opruimen ho maar! Het meeste schuiven ze hoeps, zo van tafel af. Past vast wel in de stofzuiger..En al die knutsels worden aan het raam geplakt. Met veel plakband. Wie gaat er zemen na de kerstvakantie? Ja, wie? Oke, ik! Maar dit jaar niet meer, na 2 januari! 
Op dit moment eet Rob de overgebleven rijst op. Op de grond staat het schaaltje, naast de lego waar hij mee aan het bouwen is. En dan af en toe een hand vol rijst netjes naar de mond brengen. En nee, hij zegt niet voor elke korrel die naast z'n mond valt 'sorry'. Zo heb ik hem kennelijk niet opgevoed...:-(    De stofzuiger is geduldig..maar mama niet zo.
Met die lego bouwt hij nu het dak van een huis, met prachtige dakkapel. Zonder huis... En staks gaat hij spelen dat er een wervelstorm komt, die het huis, sorry, het dak zo, in een keer kapot sloopt. Dat laat hij dan enthousiast zien door middel van een stuiterbal, die op het nieuwe dak dendert. Dagelijkse kost! Mama ruimt op! Ook dagelijkse kost.


Dit alles is nog best wel te overleven, hoor. Als het elke dag gebeurt leer je er mee omgaan. Maar wat ik zojuist van de grond afraapte is echt niet te geloven. Raad maar eens! Nee, laat maar, ga je echt niet raden.
Het lag.. achter de bank, nog in omhulsel maar wel zo dat je het er snel uit kon gappen, het is niet om te eten, maar Rob eet het wel, zo kant en klaar.
Het is.. een pakje margarine. Achter de bank, open en bloot. De mooie gele kleur staarde me verdrietig aan. Zie mij hier nu toch liggen.. Zo warm hier, net voor de kachel. Ik smmmelt hier weg! Help me alstublieft, smeekte het pakje, week wordend.
Voorzichtig raap ik het pakje op, vouw het zorgvuldig dicht en leg het weer netjes in de schone koelkast. Zo, ga hier maar weer lekker koud worden, joh. Voor hoe lang?
Nou, tot Rob ontdekt dat je weggelopen bent!


Aline
 

                                                  

1 opmerking:

  1. Oeps het gaat dus overal het zelfde :-) mamma ruimt op en alleen mamma want ja wie anders..

    Maar margerine nee dat heb ik gelukkig nog nooit achter een bank weg hoeven halen.Tja ze bedenken toch heel wat,hij denkt het is eten dus kan ik het ook eten :-) gelukkig heeft mamma het weer in de schone koelkast gelegd.

    BeantwoordenVerwijderen

Laat gerust een berichtje achter, dat waardeer ik en lees ik met plezier!

Pagina's