vrijdag 4 november 2011

Gelukkig was er meer aan de hand dan alleen vallende blaadjes wat betreft Rob. Want die blaadjes vallen voorlopig nog wel even in ruime mate.
Vliegen! Er waren vliegen in de klas. Heel veel. Nu had Rob daar natuurlijk helemáál geen last van, maar anderen wel. En wat deden die domme 'anderen'? Ze gingen de vliegen proberen dood te slaan. En dat gebeurt natuurlijk niet zachtjes. Dat gaat met gezucht. Gefluister. Gepraat. Geschreeuw!!
Dat ze dan niet naar de juf luisteren, dat ze dan zelfs door jufs verhaal heen praten, dat was het grootste probleem. En daarom was meneertje het helemaal zat maandagavond. Daarom wilde hij dinsdagmorgen niet naar school.
Overprikkeld. Zo heet dat toch? Superoverprikkeld, zo kun je het ook noemen.
Blij toe dat het daardoor kwam. Alleen jammer dat hij ons net zo wilde behandelen, als dat zijn medeleerlingen met de vliegen deden...

Woensdag vierden we bij ons in de kerkelijke gemeente dankdag.
Vierden ja, dat zeg ik bewust.
Want wat is er veel goeds bij ons. In Nederland, in ons gezin. Ondanks alles.
We kregen de afgelopen tijd zo'n prachtige duofiets. Dank U wel!
Ik kreeg mijn gezondheid alweer voor het grootste deel terug. Dank U wel.
Elke dag eten en drinken, kleding en een warm huis. Dank U wel.
Vrijheid om rustig naar de kerk te gaan en bijbelstudie te doen. Dank U wel.
En vooral ook al de mensen om ons heen staan, die ons zo heel lief zijn. Dank U wel.

En hoe alles lopen gaat in deze winter en de komende tijd weet ik natuurlijk ook niet. Of we het volhouden met Rob zonder veel pgb, geen idee. Of we dan nog iedereen om ons heen hebben staan die ons lief is, geen idee.
Veel onzekerheden, veel twijfels. Maar één ding blijft staan. Ook al voel ik daar soms helemaal niets van. Ik weet het zeker:
Hoe onze weg ook gaat, Hij gaat mee. Elke dag. Onze Vader en Schepper, die ons gewild heeft op deze wereld, geeft ons kracht om verder te gaan. Toelevend naar een eeuwig leven, zonder pijn, angst, verdriet en autisme. Onvoorstelbaar trouwens...
Wat zal dat heerlijk zijn! Maar dicht bij Hem blijven dus. Of dat gaat lukken deze winter? Alleen door Hem, die mij dicht bij Zich houdt!

6 opmerkingen:

  1. dat heb je weer mooi gezegd(getypt),ik hoop voor je dat het vertrouwen er blijft want bij mij gaat het vaak weg,ik vind het moeilijk om het vertrouwen te houden.

    gr yvonne

    BeantwoordenVerwijderen
  2. net wat yvonne hierboven neerzet, je heb het heel mooi verword...Pff geen pgb dat is wat zeg..je heb het niet voor niks je heb het voor Rob! Wij zitten nu te wachten tot ze ons bellen voor de herindicatie.. ik hoop echt wel dat het snel gebeurd zodat we weten waar we aan toe zijn en natuurlijk of we de herindicatie krijgen...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik zeg er Amen op. Op dat laatste stukje van je. Hij gaat mee en dat is een grote troost.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Mooi hé dat je je daar aan vast kunt houden. Dat vindt ik zo troostrijk!

    Fijn weekend!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik sluit me hier bij aan! We mogen onze zorgen UIT handen geven, hoe moeilijk het ook is! (Ook wij zijn in afwachting van een PGB aanvraag...)

    BeantwoordenVerwijderen

Laat gerust een berichtje achter, dat waardeer ik en lees ik met plezier!

Pagina's